Εάν ψάχνετε τον ορισμό γι αυτό που αποκαλείται «σπαρταριστή κωμωδία», το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να δείτε την «Γκαρσονιέρα για δέκα».
Την ταινία στην οποία ο αδικοχαμένος Χρόνης Εξαρχάκος δίνει ένα πραγματικό ρεσιτάλ ερμηνείας, συνοδευόμενος από άλλους σπουδαίους ηθοποιούς, σε ένα φιλμ που μνημονεύεται ακόμη και σήμερα.
Η συνταγή της επιτυχίας της, που ήρθε σε μια εποχή που ο ελληνικός κινηματογράφος είχε περάσει σε περίοδο κρίσης, δεν αποτελεί κανένα φοβερό μυστικό. Σημαντικό ρόλο έπαιξε αναμφίβολα το καστ, όπου φυσικά δεσπόζει η μορφή του Χρόνη Εξαρχάκου. Αν και συχνά είχε τον δεύτερο αντρικό ρόλο, στην «Γκαρσονιέρα για δέκα» δίνει τα ρέστα του, πατώντας προφανώς στο σενάριο, αλλά και αυτοσχεδιάζοντας με τον δικό του μοναδικό τρόπο σε αμέτρητες σκηνές.
Δίπλα του στέκεται μια πλειάδα ηθοποιών από διάφορες γενιές οι οποίοι δένουν αρμονικά και σκορπούν άφθονο γέλιο, με τους χαρακτηριστικούς ρόλους τους. Ο βιομήχανος Απόστολος Σουλτάνογλου (Ανδρέας Φιλιππίδης) που τσιλιμπουρδίζει με την πεταχτή στρίπερ Άντζελα (Ισμήνη Καλέση), την ώρα που η σύζυγός του, Ντόρα (Μπέτυ Αρβανίτη) για να τον εκδικηθεί κάνει… κονέ με τον συνεργάτη του στο εργοστάσιο, Πέτρο Μουράτογλου (Νίκος Βερλέκης) είναι οι βασικοί… παίκτες.
Όλοι αυτοί ψάχνουν μια ερωτική… φωλίτσα για να κάνουν τις… πομπές τους και κάπου εδώ μπαίνει στο… έργο ο διευθυντής πωλήσεων Σταμάτης Σταμάτης (Νίκος Μπακογιάννης, αδελφός του αδικοχαμένου Παύλου Μπακογιάννη). Ενσαρκώνοντας τον παμπόνηρο Έλληνα, κατορθώνει να εκμεταλλευτεί όλους τους παραπάνω. Γνωρίζοντας ότι αναζητούν σπίτι (ο καθένας για τον εαυτό του) πείθει τον… κακομοίρη Χρόνη να νοικιάσει το δικό του, δίνοντάς του 90.000 δραχμές, την ίδια ώρα που ο ίδιος εισπράττει 400.000! Οι… εποχές ΠΑΣΟΚ είναι ήδη εδώ!
Άλλωστε η ταινία γυρίστηκε το 1981 και μεταφέρει το κλίμα της Αλλαγής βασιζόμενη στο καλό σενάριο του Λάκη Μιχαηλίδη ο οποίος θίγει μια σειρά από κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας, χωρίς να καταφεύγει σε βαθιά και δυσνόητα τρυκ και επιτρέποντας στον θεατή να τα αντιληφθεί απλά και ξεκάθαρα. Οι… πλούσιοι κεφαλαιούχοι που κάνουν ό,τι θέλουν, οι γυναίκες που αρχίζουν να χειραφετούνται, οι καψεροί οι υπάλληλοι που ψάχνουν στον ήλιο μοίρα, ακόμη και το περιβαλλοντικό ζήτημα με την ηχορύπανση από το τότε αεροδρόμιο στο Ελληνικό, είναι μόνο μερικά αντίστοιχα παραδείγματα.
Βέβαια στόχος της ταινίας δεν είναι να νουθετήσει ούτε να προβληματίσει. Σκοπός της είναι να σκορπίσει το γέλιο, γεγονός που επιτυγχάνεται απόλυτα όταν όλοι αυτοί βρεθούν εν αγνοία τους κάτω από την ίδια στέγη, όπου γίνεται το… έλα να δεις! Η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο πιπεράτη όταν ο αδελφός της Άντζελας, Μπόμπης Τσιμπλίδας (τον οποίο ενσαρκώνει ο νεαρός Πάνος Μιχαλόπουλος) εκμεταλλεύτεαι και αυτός τον Χρόνη και κρύβει στην διαβόητη γκαρσονιέρα λαθραίες βιντεοταινίες πορνό και το σκηνικό απογειώνεται από την ώρα που την υπόθεση θα αναλάβει ο δαιμόνιος επικεφαλής της αστυνομίας ανθυπασπιστής Μουδρέας. Σε αυτόν τον ρόλο ο σπουδαίος Ηλίας Λογοθέτης παθαίνει… εγκεφαλικά όταν αρχίζει να αποκαλύπτεται η πλεκτάνη!
Ο Ντίμης Δαδήρας, ο οποίος υπογράφει την σκηνοθεσία, γνωρίζοντας τι… περιπτωσάρες έχει να διαχειριστεί, φροντίζει να δώσει τον απαραίτητο… αέρα στους ηθοποιούς, επιτρέποντάς τους να αυτοσχεδιάζουν διαρκώς, δημιουργώντας μια σειρά από σκηνές που κάνουν τους θεατές να γονατίζουν από τα γέλια. Πράγμα που όπως είναι μάλλον εύκολο να αντιληφθεί κανείς, συνέβη αμέτρητες φορές και κατά την διάρκεια των γυρισμάτων.
Η ταινία βγήκε στις αίθουσες στις 5 Οκτώβρη του 1981 και έκοψε 56.272 εισιτήρια, καταλαμβάνοντας μόλις την 24η θέση από τις 45 που κυκλοφόρησαν εκείνη την σεζόν. Από αυτά τα νούμερα που δεν τα λες και εντυπωσιακά, καταλαβαίνει κανείς ότι δεν έκανε και κανένα τεράστιο γκελ στο κοινό. Ωστόσο, όπως πολύ συχνά έχει συμβεί, στο πέρασμα του χρόνου αγαπήθηκε όσο ελάχιστες. Η δεύτερη ευκαιρία της ήρθε, εντελώς ειρωνικά, από το μέσο που θεωρείται ότι «σκότωσε» το σινεμά την δεκαετία του ’80, το βίντεο! Μερικά χρόνια αργότερα καθώς κυκλοφόρησε σε VHS, έγινε ανάρπαστη, λατρεύτηκε και σήμερα αποτελεί κομμάτι της καλτ κουλτούρας του τόπου μας.
Όσο για τον Χρόνη Εξαρχάκο, αυτή ήταν η προτελευταία δουλειά του, αφού ακολούθησε το «Είσαι στην ΕΟΚ, μάθε για την ΕΟΚ», σε σκηνοθεσία και πάλι του Ντίμη Δαδήρα, καθώς ήδη αντιμετώπιζε πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας. Χειρουργήθηκε στο Λονδίνο δυστυχώς χωρίς επιτυχία και τελικά άφησε την τελευταία πνοή του μόνος σε νοσοκομείο στις 27 Σεπτεμβρίου 1984 χτυπημένος από καρκίνο…
