Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
24.8 C
Athens

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: Διορατικός ηγέτης, που εκτιμήθηκε αργά

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν από τους πιο αποτελεσματικούς πρωθυπουργούς στη σύγχρονη Ιστορία της Ελλάδας. Δυστυχώς, ήταν επίσης ένας από τους πιο υποεκτιμημένους όσο ήταν στην εξουσία.

Αν είχε διατελέσει πρωθυπουργός επί δέκα χρόνια όπως ο πολιτικός του αντίπαλος, Ανδρέας Παπανδρέου, αντί τρία, η Ελλάδα θα ήταν ζωτικό μέλος της Ε.Ε. σήμερα, που θα έχαιρε της εκτίμησης των εταίρων της, όχι ο άπορος παρίας στον οποίο έχει μετατραπεί.

Καθώς πέρασε ο καιρός και οι Ελληνες είδαν πώς οι διάδοχοί του άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου που τους μαστίζει εδώ και δέκα χρόνια, τον εξέτασαν πιο νηφάλια. Αρχισαν να τον βλέπουν ως τον οξυδερκή, μεθοδικό, διορατικό πολιτικό ηγέτη που ήταν, και να μετανιώνουν για τη βιαστική τους απόφαση να τον αντικαταστήσουν το 1993 με τον σπάταλο κρατιστή Παπανδρέου.

Ο Νίκος Γκατζογιάννης καλωσορίζει τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και τη σύζυγό του Μαρίκα στο χωριό καταγωγής του, Λια Φιλιατών, στην ορεινή Hπειρο, το καλοκαίρι του 1990.

Ενα δραματικό παράδειγμα του διαφορετικού τρόπου διακυβέρνησης μεταξύ Παπανδρέου και Μητσοτάκη είναι το πώς αντιμετώπισαν το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Ο Παπανδρέου σχεδόν το χρεοκόπησε, μοιράζοντας απλόχερα επιδόματα στους πολιτικούς του υποστηρικτές, συμπεριλαμβανομένων και γενναιόδωρων συντάξεων σε «αντιστασιακούς», πολλοί εκ των οποίων ήταν 3 με 5 ετών στα χρόνια του πολέμου. Καμία σοβαρή προσπάθεια διάσωσης του συστήματος δεν έγινε μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’80.

Οταν ο Μητσοτάκης έγινε πρωθυπουργός, κινήθηκε αποφασιστικά για να ενισχύσει το ασφαλιστικό σύστημα, παρά τους πολιτικούς κινδύνους που αυτό συνεπαγόταν για το κόμμα του. Σε στενή συνεργασία με κρίσιμους υπουργούς, όπως ο Γιάννης Παλαιοκρασσάς και ο Γιώργος Σουφλιάς, πέρασε τρεις σημαντικούς νόμους στα πρώτα δύο του χρόνια στην εξουσία που αύξησαν την ελάχιστη ηλικία συνταξιοδότησης στα 65 έτη, υποχρέωσαν πρώτη φορά τους δημοσίους υπαλλήλους να πληρώνουν εισφορές και κατάργησαν τις συντάξεις δεκάδων χιλιάδων «αντιστασιακών-βρεφών».

Ενας διαφορετικός πολιτικός

Η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας ήταν που με έφερε πρώτη φορά σε επαφή με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Τον γνώρισα το 1969 στη Νέα Υόρκη, στο σπίτι ενός κοινού φίλου, του Σπύρου Γρανίτσα. Ο Γρανίτσας μού έδωσε ένα καυστικό άρθρο για την ελληνική οικονομία επί χούντας που είχε γράψει ο επιβλητικός Κρητικός που στεκόταν μπροστά μου. Ο συντάκτης του άρθρου ήθελε να δημοσιευθεί στη Wall Street Journal, όπου εργαζόμουν εκείνη την εποχή.

«Μπορείτε να πείσετε τους αρχισυντάκτες σας να το δημοσιεύσουν;», με ρώτησε ο Μητσοτάκης αφού το διάβασα.

«Οχι με τον τρόπο που έχει γραφτεί» απάντησα απότομα, ελπίζοντας ότι η τραχιά μου ευθύτητα θα τον οδηγούσε να αποσύρει το αίτημα. Το κόλπο είχε λειτουργήσει με άλλους Ελληνες πολιτικούς.

Αντ’ αυτού, με ρώτησε: «Μπορείτε να με βοηθήσετε να το διορθώσω;». Η έλλειψη έπαρσης με εξέπληξε και με εντυπωσίασε. Τον βοήθησα να ξαναγράψει το άρθρο και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα μερικές μέρες αργότερα.

Οταν η χούντα έπεσε και ο Μητσοτάκης επέστρεψε στην Ελλάδα, τον επισκεπτόμουν οποτεδήποτε πήγαινα στην Αθήνα. Σε μία τέτοια επίσκεψη, το 1990, ζήτησε τη βοήθειά μου ενόψει των εκλογών, μετά την αποτυχία της Νέας Δημοκρατίας να κερδίσει την αυτοδυναμία σε δύο διαδοχικές αναμετρήσεις. Πέρασα κάθε μέρα του επόμενου μήνα μαζί του. Παρατήρησα ξανά ότι συμπεριφερόταν διαφορετικά από τους υπόλοιπους Ελληνες πολιτικούς που ήξερα. Αντί να συγκεντρώνει το επιτελείο του κάθε πρωί και να δίνει εντολές, ζητούσε τη γνώμη τους και πάντα επέλεγε την πρόταση που έβγαζε το περισσότερο νόημα, ανεξαρτήτως αν ήταν αντίθετη με τη δική του άποψη.

Εγραψα πολλές από τις ομιλίες του κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας – ομιλίες που δεν ήταν γεμάτες μεγαλεπήβολες υποσχέσεις και προτροπές, όπως η παραδοσιακή πολιτική ρητορική στην Ελλάδα, αλλά ήταν μπολιασμένες με ιστορικές αναφορές και λογοτεχνικά αποσπάσματα. Ηταν η τρίτη εκλογική αναμέτρηση σε λιγότερο από έναν χρόνο, και η Νέα Δημοκρατία, παρότι είχε πλησιάσει, δεν είχε φτάσει στο 47% που χρειαζόταν για να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Στη σημαντική ομιλία που εκφώνησε στην Αθήνα στο τέλος της προεκλογικής εκστρατείας, εισήγαγα κάποιους στίχους από το ποίημα «Μυθιστόρημα» του Γιώργου Σεφέρη, που θεώρησα ότι θα ενέπνεαν:

Λίγο ακόμαθα ιδούμε τις αμυγδαλιές ν’ανθίζουντα μάρμαρα να λάμπουν στον ήλιοτη θάλασσα να κυματίζειλίγο ακόμα,να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα.

Ολοι οι στενοί του σύμβουλοι του είπαν ότι μία τέτοια ομιλία δεν θα είχε απήχηση σε ένα ελληνικό ακροατήριο, και τον παρότρυναν να απευθύνει ένα πιο παραδοσιακό διάγγελμα. Τους αγνόησε και εκφώνησε την ομιλία όπως ήταν γραμμένη. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έκρινε τους ανθρώπους αξιοκρατικά και, αν κέρδιζες την εμπιστοσύνη του, σε στήριζε μέχρι τέλους.

Πέτυχε τη νίκη που του διέφυγε στις προηγούμενες δύο εκλογές, και απέδωσε το γεγονός στην καλύτερη εκστρατεία που διεξήγαγε. Οταν τελείωσε η μάχη, με ευχαρίστησε για τη συνεισφορά μου και πρόσθεσε: «Τι μπορώ να κάνω για σένα για να σου δείξω την εκτίμησή μου;».

«Μπορείς να έρθεις στο χωριό μου για τα γενέθλιά μου», του είπα. Είχα ζητήσει κάτι αντίστοιχο από άλλους Ελληνες πολιτικούς που είχα βοηθήσει μέσα στα χρόνια, οι οποίοι, όταν μάθαιναν ότι το χωριό βρισκόταν ψηλά στα βουνά της Μουργκάνας, κοντά στα σύνορα με την Αλβανία, συνήθως έβρισκαν μία δικαιολογία για να αποφύγουν το ταξίδι. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, όμως, δεν ήταν τέτοιος πολιτικός. Στις 23 Ιουλίου του 1990 κατέφθασε στο χωριό Λια, με τη γυναίκα του Μαρίκα και τον γιο του Κυριάκο. Αντί για μία γρήγορη πτήση με ελικόπτερο, προτίμησε την αργή ανάβαση με αυτοκίνητο από τον επικίνδυνο δρόμο, ώστε να θαυμάσει το θεαματικό τοπίο και να σταματήσει σε όλα τα χωριά για να χαιρετίσει τους ντόπιους. Οταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έδινε μία υπόσχεση, την τηρούσε.

“Το Ελληνικό Θαύμα”

Πριν επιστρέψω στην Αμερική εκείνο το καλοκαίρι, με κάλεσε στο γραφείο του και μου είπε ότι τον προβλημάτιζαν οι αρνητικές εντυπώσεις που είχαν δημιουργήσει στις ΗΠΑ για την Ελλάδα τα σκάνδαλα του Παπανδρέου. «Γνωρίζεις την Αμερική», είπε. «Τι μπορούμε να κάνουμε για να βελτιώσουμε την εικόνα μας εκεί;»

Του είπα ότι το καλύτερό μας όπλο ήταν ο πολιτισμός μας και τον συμβούλευσα να εγκρίνει τη μεταφορά ορισμένων από τα κορυφαία έργα τέχνης από τη χρυσή εποχή της Ελλάδας, τον 5ο αιώνα π.Χ., στις ΗΠΑ για να εκτεθούν προς τιμήν της επετείου των 2.500 ετών από την ίδρυση της Δημοκρατίας.

Αρχικά δίστασε. Προηγούμενες απόπειρες τέτοιων προσωρινών εξαγωγών είχαν προκαλέσει τεράστιες διαδηλώσεις στην Ελλάδα. Του πρότεινα η Ελλάδα να ζητήσει ως αντάλλαγμα τους καλύτερους πίνακες από τα μουσεία όπου θα εκτίθεντο τα ελληνικά έργα. Ενθουσιάστηκε με την ιδέα και με εξουσιοδότησε να ξεκινήσω διαπραγματεύσεις με την Εθνική Πινακοθήκη στην Ουάσιγκτον και το Metropolitan Museum of Art στη Νέα Υόρκη. Τα μουσεία αυτά δέχθηκαν να στείλουν τρία πολύτιμα έργα από τις συλλογές τους, επιλεγμένα από Ελληνες ειδικούς σε θέματα τέχνης, για καθένα από τα 22 γλυπτά που οι δικοί τους έφοροι ήθελαν από την Ελλάδα.

Η ελληνική έκθεση που ταξίδεψε στις ΗΠΑ, «Το Ελληνικό Θαύμα – Γλυπτά από τη Χαραυγή της Δημοκρατίας», ήταν από τις πιο δημοφιλείς στην ιστορία των δύο μουσείων. Ανέδειξε τη συνεισφορά της Ελλάδας στο δυτικό πολιτισμό σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η έκθεση των αριστουργημάτων των δύο μουσείων στην Ελλάδα, με τίτλο «Από τον Ελ Γκρέκο στον Σεζάν», ήταν η πιο δημοφιλής που έλαβε χώρα στην Αθήνα στη συλλογική μνήμη.

Η επιτυχία των δύο εκθέσεων, που δεν θα γίνονταν ποτέ πραγματικότητα χωρίς την αμείωτη στήριξη του Μητσοτάκη, επέτρεψε στις μελλοντικές κυβερνήσεις της Ελλάδας να χρησιμοποιήσουν τους αμέτρητους πολιτιστικούς θησαυρούς της χώρας για να προωθήσουν τα εθνικά συμφέροντα στο εξωτερικό χωρίς κάποια αρνητική αντίδραση στο εσωτερικό.

Σταματώντας την αιμορραγία

Αυτό που ήταν συναρπαστικό για έναν παρατηρητή της τριετούς πρωθυπουργίας του Μητσοτάκη ήταν η αυτοπεποίθηση με την οποία κυβερνούσε, το πόσο καλά γνώριζε τα θέματα και η τόλμη στην προώθηση νέων πρωτοβουλιών. Με κινήσεις που διαδέχονταν ταχέως η μία την άλλη, επέκτεινε το δίκτυο του Μετρό στην Αθήνα, έφτιαξε νέους δρόμους, ενίσχυσε τη δυναμικότητα λιμανιών, δημιούργησε δίκτυα κινητής τηλεφωνίας, έδωσε το «πράσινο φως» για το νέο αεροδρόμιο στα Σπάτα, αύξησε την παραγωγικότητα και δημιούργησε θέσεις εργασίας μέσω της απελευθέρωσης της οικονομίας και των ιδιωτικοποιήσεων.

Οταν ο Μητσοτάκης έγινε πρωθυπουργός το 1990, η ελληνική οικονομία ήταν σε άθλια κατάσταση. Στα προηγούμενα οκτώ χρόνια, το χρέος είχε εκτοξευθεί ως ποσοστό του ΑΕΠ, από 38% σε 108%. Το δημοσιονομικό έλλειμμα, από 2,7% του ΑΕΠ, είχε φτάσει το ιλιγγιώδες 17,6%. Στα χρόνια της διακυβέρνησής του, ο Παπανδρέου είχε διορίσει 300.000 νέους δημοσίους υπαλλήλους και ίδρυσε χιλιάδες νέες κρατικές επιχειρήσεις, που σχεδόν όλες ήταν ελλειμματικές.

Ο Μητσοτάκης έλαβε άμεσα δράση για να σταματήσει την οικονομική αιμορραγία και να αποκαταστήσει τη σταθερότητα. Σε μία σύντομη περίοδο, 66 κρατικές επιχειρήσεις πωλήθηκαν ή ρευστοποιήθηκαν και 15 εταιρείες που ανήκαν σε κρατικές τράπεζες βρήκαν κι αυτές αγοραστή. Ο κώδικας φορολογίας απλοποιήθηκε και τα φορολογικά αρχεία άρχισαν να τηρούνται σε ηλεκτρονική μορφή πρώτη φορά. Με την αύξηση των δαπανών και τη μείωση της σπατάλης, η οικονομία άρχισε να σταθεροποιείται. Μέσα σε δύο χρόνια το έλλειμμα μειώθηκε από 17,6% του ΑΕΠ σε 8,8%.

Αυτού του είδους οι τολμηρές πολιτικές οδήγησαν τον Χένινγκ Κριστόφερσεν, που ήταν επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων της ΕΟΚ/Ε.Ε. την περίοδο 1985-95, να πει το 2010, στον απόηχο της οικονομικής κατάρρευσης της Ελλάδας: «Αν είχε επιτραπεί στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του να ολοκληρώσουν το οικονομικό τους πρόγραμμα, σήμερα η Ελλάδα θα ήταν στην εμπροσθοφυλακή των πιο επιτυχημένων οικονομιών της Ευρωζώνης».

Ανοίγοντας δρόμους

Οταν κάποιος του έφερνε μία καλή ιδέα, ο Μητσοτάκης επιχειρούσε να την υλοποιήσει, όσο απίθανη κι αν έμοιαζε. Το 1991 διάβασα στο περιοδικό Economist ότι η Παγκόσμια Τράπεζα εξέταζε το ενδεχόμενο να ανοικοδομήσει την ιστορική Εγνατία Οδό, που εκτεινόταν από τη δυτική ακτή της Αλβανίας, μέσω της σημερινής ΠΓΔΜ και της Βουλγαρίας, έως την Κωνσταντινούπολη. Πήρα μία πτήση για την Αθήνα, πήγα να δω τον Μητσοτάκη και άπλωσα το άρθρο μπροστά του. «Κώστα, αν αυτό συμβεί όλη η κίνηση από την Ευρώπη προς την Ανατολή θα παρακάμπτει την Ελλάδα και η βόρεια Ελλάδα θα μείνει στο περιθώριο», του είπα.

Μέσα σε λίγες μέρες, εκείνος διέταξε το υπουργείο Δημοσίων Εργων να προετοιμάσει μία πρόταση για να χτίσει η Ε.Ε. την Εγνατία Οδό στην Ελλάδα. Αντί να διαγράψει εκ νέου την ιστορική της διαδρομή, που θα σήμαινε το πέρασμα τριών συνόρων για να φτάσει στην Κωνσταντινούπολη, το ελληνικό σχέδιο θα μετέφερε την Εγνατία νότια, αποκλειστικά εντός της ελληνικής επικράτειας. Ετσι, θα μπορούσε να φτάσει στην Τουρκία χωρίς διακοπές.

Το σχέδιο εγκρίθηκε από τις Βρυξέλλες, με αποτέλεσμα σήμερα ο μεγαλύτερος αυτοκινητόδρομος που χρηματοδοτήθηκε ποτέ από την Ε.Ε. –684 χιλιόμετρα– να βρίσκεται εντός των ελληνικών συνόρων. Οταν ολοκληρωθεί η Ιονία Οδός, που θα συνδέει την Πελοπόννησο με την Εγνατία και τα Βαλκάνια, η Ελλάδα –όχι οι βόρειοι γείτονές μας– θα γίνει το σταυροδρόμι της Ευρώπης με την Ανατολή. Ολα αυτά, που συνιστούν μία από τις λίγες θετικές προοπτικές για τη χώρα, συμβαίνουν χάρη στη διορατικότητα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.

Αυτό που θαύμαζα πάνω από όλα σε αυτόν ως πρωθυπουργό είναι ότι προσπαθούσε να κάνει το καλύτερο για τη χώρα του ανεξαρτήτως πολιτικού κόστους και χωρίς να υπολογίζει ποια συμφέροντα πλήττονταν. Ως πρωθυπουργός συγκρούστηκε με τους ολιγάρχες, τους μιντιάρχες, τα πιο ισχυρά λόμπι, όπως κανένας άλλος Ελληνας ηγέτης. Το έκανε αδιαφορώντας για το πολιτικό ρίσκο. Εκείνοι με τη σειρά τους έκαναν οτιδήποτε περνούσε από το χέρι τους για να τον ανατρέψουν, και το 1993 τα κατάφεραν. Ετσι η Ελλάδα επέστρεψε στις σπάταλες πολιτικές του Παπανδρέου, που έσπρωξαν τη χώρα προς την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα.

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης προέβλεψε την επερχόμενη οικονομική καταστροφή νωρίτερα από οποιονδήποτε άλλον ξέρω. «Η οικονομία μας δεν θα επιβιώσει με αυτόν τον ρυθμό δανεισμού», μου είπε το 1997. «Η κατάρρευση είναι αναπόφευκτη». Ωστόσο, λυπήθηκε βαθιά όταν η προφητεία του επαληθεύθηκε. «Η χειρότερη τραγωδία μας από την εποχή του Εμφυλίου», μου είπε την τελευταία φορά που τον είδα. Αλλά ήταν αισιόδοξος για το μέλλον, ίσως επειδή ήταν πολύ πιθανό ο γιος του να παίξει έναν κρίσιμο ρόλο στη διαμόρφωσή του. «Οι Ελληνες ξέρουν να επιβιώσουν», πρόσθεσε. «Θα το ξεπεράσουμε και αυτό».

Είναι κρίμα που ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν έζησε για να δει τον Κυριάκο να κάθεται στην πρωθυπουργική καρέκλα στην οποία είχε και ο ίδιος καθήσει. Είμαι όμως σίγουρος ότι κίνησε για το τελευταίο του ταξίδι χωρίς να έχει αμφιβολίες ότι αυτό θα συμβεί.
_________________________________________

* Ο κ. Νίκος Γκατζογιάννης είναι συγγραφέας και δημοσιογράφος. Ηταν στενός φίλος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη επί 48 χρόνια.

Τα πιο πρόσφατα στη κατηγορία

Ο Φαντάρος Στέφανος και το επισκεπτήριο

Το πρώτο του επισκεπτήριο είχε την Τετάρτη 20/3 ο Στέφανος Κασσελάκης, στο κέντρο εκπαίδευσης νεοσυλλέκτων στη Θήβα οπού παρουσιάστηκε πριν λίγες μέρες. Τον Στέφανο Κασσελάκη...

Πού πάτε, ωΡιέ σύντροφοι;

«Καπιταλισμός και κομμουνισμός» έγιναν μια… αγκαλιά στη θεαματική συναυλία του «βασιλιά των βαλς» Αντρέ Ριέ, με τους Γιάννα Αγγελοπούλου και Δημήτρη Κουτσούμπα, που.. βρέθηκαν στις πρώτες σειρές της συναυλίας του...

Αδιαφορία Γκρίνμπεργκ για Κασσελάκη

Δεξιά κι αριστερά γράφονται διάφορα, ότι ο βασικός στρατηγικός και πολιτικός σύμβουλος του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο γκουρού της πολιτικής επικοινωνίας Σταν Γκρίνμπεργκ φοβάται, λέει, τον Στέφανο Κασσελάκη και την...

Κασσελάκης: Οι συναντήσεις του με μιντιάρχες

Διαφορετική στρατηγική ακολουθεί ο Στέφανος Κασσελάκης, από τον προκάτοχο του (Αλέξη Τσίπρα) στον ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι όπως μου μετέφεραν αξιόπιστες πηγές βρίσκεται σε διαρκή κινητικότητα. Συναντά...

Οι …καλτσάκηδες: τα δύο …σπουδαία αγόρια της πολιτικής και των επιχειρήσεων, με τα παντελόνια...

Δύο αγόρια της πολιτικής και των επιχειρήσεων, σημαίνοντα στελέχη, ο ένας ιστορικού κόμματος και ο άλλος μεγάλης επιχείρησης του ευρύτερου δημοσίου τομέα, χαρακτηρίζονται κατά...

Το κούρεμα του Κασσελάκη (βίντεο)

Ο Στέφανος Κασσελάκης σε 48 ώρες παρουσιάζεται στο στρατόπεδο της Θήβας για να υπηρετήσει την 20ημερη στρατιωτική θητεία που επιτρέπεται από τον νόμο. Επισκέφθηκε...

Yποψήφιος στις Ευρωεκλογές o Νίκος Καρβέλας – Με ποιο κόμμα θα κατέβει

Την είδηση ότι ο γνωστός συνθέτης Νίκος Καρβέλας θα είναι υποψήφιος στις επικείμενες ευρωεκλογές έκανε γνωστή ο Κώστας Αϊβαλιώτης, επικεφαλής της «Εθνικής Ομάδας». Σύμφωνα με...

Βρείτε μας

7,826ΥποστηρικτέςΚάντε Like
133ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
1,245ΑκόλουθοιΑκολουθήστε

Λαϊκό Θέατρο Σκιών

Τα νέα και τα βίντεο του Καραγκιόζη

Διαβάστε Επίσης

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 21 Φεβρουαρίου ο διάδοχος Κωνσταντίνος, εισέρχεται απελευθερωτής στην πόλη των Ιωαννίνων

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ Το 1913... Έπειτα από διαπραγματεύσεις αντιπροσώπων του Εσάτ Πασά και του Ελληνικού Στρατηγείου Ηπείρου,...

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 18 Ιανουαρίου επιχείρηση κατάληψης της Ηπείρου

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ Το 1913.... Ο διάδοχος Κωνσταντίνος αναλαμβάνει αρχηγός του Στρατού της Ηπείρου, που επιχειρεί να...

Ηγέτης της Χεζμπολάχ: Η απόφαση για την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου ήταν 100% Παλαιστινιακή

Ένα μήνα μετά την επίθεση της Χαμάς στο νότιο Ισραήλ, ο ηγέτης της Χεζμπολάχ...

Πενήντα οκτώ χρόνια από τα “Ιουλιανά” του 1965 – Α’ Μέρος

Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη  Στις 7:10 το απόγευμα, της 15ης Ιουλίου 1965, συνέβη ένα (αναμενόμενο)...