Την ύστατη προσπάθεια, για να διασωθεί η παραδοσιακή τους σχέση, κάνουν οι κυβερνήσεις της Τουρκίας και των Ηνωμένων Πολιτειών, παρά το γεγονός ότι μέχρι στιγμής δεν διαφαίνεται αλλαγή των θέσεων τους.
Οι Τούρκοι άδραξαν την ευκαιρία της απόφασης της Αμερικής και της Δύσης, για να μην απολεστεί η γειτονική μας χώρα και κατέθεσαν πρόταση επίλυσης των διαφορών, η οποία όμως απορρίφθηκε από το Πεντάγωνο. Έτσι το αδιέξοδο παραμένει ως η πλέον ισχυρή πιθανότητα, εκτός αν μία εκ των δύο πλευρών υποχωρήσει μέχρι σήμερα Δευτέρα.
Οι δηλώσεις του Ταγίπ Ερντογάν, την Παρασκευή, δείχνουν ότι δεν είναι αυτός που θα υποχωρήσει, αλλά επειδή παραμένει απρόβλεπτος και προβληματικός, πρέπει κανείς «να κρατά μικρό καλάθι». Διπλωματική πηγή μας έλεγε ότι οι δύο χώρες παραμένουν ερμητικά στις θέσεις τους και εάν δεν λυγίσει η Τουρκία, θα εισέλθουν στην περίοδο πριν από την οριστική ρήξη, η οποία θα χαρακτηριστεί από απειλές και εκβιασμούς.
Οι δηλώσεις του αντιπροέδρου Μάικ Πενς πρέπει να μελετηθούν από τους Τούρκους, διότι μέσα από αυτές εξάγονται σημαντικά συμπεράσματα για τον τρόπο με τον οποίο θα αντιδράσει η Αμερική, στην περίπτωση που δεν ακυρωθεί η αγορά των ρωσικών συστημάτων S-400. Η Ουάσιγκτον, κυβέρνηση και Κογκρέσο, έχουν εξηγήσει δημόσια ότι οι κυρώσεις «είναι στη γωνία του δρόμου».
Ο στόχος των Αμερικανών είναι να λυγίσει ο Ταγίπ Ερντογάν, διότι θεωρούν ότι στη συνέχεια λόγω της ταπεινωτικής υποχώρησής του, θα ακολουθήσει η πλήρης απαξίωσή του, η οποία σε συνδυασμό με την ήττα στις τοπικές εκλογές, θα τον οδηγήσει στην πολιτική συνταξιοδότηση. Χωρίς τον πρόεδρο της Τουρκίας στα πράγματα, οι Αμερικανοί πιστεύουν ότι θα ελέγξουν όλες τις εξελίξεις.
Παράλληλα, ομολογούν ότι η κατάσταση -αυτή τη στιγμή- είναι εξαιρετικά δύσκολη, διότι ο Ερντογάν έχει την στήριξη του Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος θα τον βοηθήσει να ξεπεράσει τις πρώτες δυσκολίες. Εικάζουν ότι ο λόγος για τον οποίο ο πρόεδρος της Τουρκίας παρουσιάζεται «ήρεμος» και «ψύχραιμος» είναι η συναλλαγή του με τη Ρωσία, η οποία τουλάχιστον, αυτές τις μέρες, του προσφέρει απεριόριστη στήριξη.
Εάν σήμερα στη Μόσχα, ο κ. Ερντογάν εξασφαλίσει την προστασία της εύθραυστης οικονομίας του, θα προχωρήσει σε ρήξη με την Αμερική και πιθανότατα θα αποχωρήσει και από το ΝΑΤΟ, διότι να τον διώξουν είναι εξαιρετικά δύσκολο σύμφωνα με τους κανόνες, τους οποίους βεβαίως παραβιάζει. Άλλωστε είναι γνωστός για τις ακραίες αποφάσεις του. Εάν, όμως, δεν τον ικανοποιήσει ο ισχυρός άνδρας της Ρωσίας, τότε θα αναζητήσει μία «διευθέτηση» με την Ουάσιγκτον, με τρόπο που δεν θα ταπεινωθεί, αν και οι Αμερικανοί έχουν κάνει ήδη τα κουμάντα τους και θα ήταν απόλυτα ευχαριστημένοι, εάν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο -χωρίς να καταφύγουν σε παράνομες ενέργειες- εξαφανιζόταν από την τουρκική πολιτική σκηνή.
Στην Ουάσιγκτον έχουν δίκιο να πιστεύουν ότι όλα συμβαίνουν στο πλαίσιο της απέχθειας του Ερντογάν προς τη Δύση -και ειδικά την Αμερική- καθώς είναι πεπεισμένος ότι η Ουάσιγκτον συνωμότησε με το Ισραήλ για να τον ανατρέψουν. Ο κ. Ερντογάν υποστηρίζει ακόμα και σήμερα ότι το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου του 2016, ήταν μία συνωμοσία που σχεδίασαν οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί.
Ο λόγος για τον οποίο δεν γίνεται πιστευτή η καταγγελία του είναι ότι ουδείς δέχεται ότι ο τότε πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα θα έδινε την άδεια για την ανατροπή ενός ηγέτη εκλεγμένου από το λαό, ακόμα και εάν επρόκειτο για τον Ερντογάν, ο οποίος καταπάτησε τα δικαιώματα των Τούρκων πολιτών και είναι εχθρός της Δύσης. Εάν ο ηγέτης της Τουρκίας λυγίσει και συνθηκολογήσει με τους Αμερικανούς, θα ανταμειφθεί, αν και θα απαιτηθεί χρόνος για να κερδηθεί ξανά η αλληλοεμπιστοσύνη.
Στο πλαίσιο αυτό θα πάρει και το σύστημα των Πάτριοτ, και τα μαχητικά F-35, ενώ θα αλλάξει στάση όλο το σύστημα που έχει ταχθεί ομαδικά εναντίον της Τουρκίας. Εάν συμβούν τα παραπάνω, τότε θα επηρεαστούν η Ελλάδα και η Κύπρος. Το Ισραήλ θα έχει και αυτό κάποιες επιπτώσεις, αλλά είναι μεγάλη περιφερειακή δύναμη, και θα συνεχίσει τον πετροπόλεμο με τον Ερντογάν.
Εάν ο κ. Ερντογάν δεν υποκύψει, και αντίθετα ενισχύσει τη στρατιωτική συνεργασία του με τους Ρώσους, τότε θα ζήσει την προσωπική του κόλαση. Όταν εκδικούνται οι Αμερικανοί συμβαίνει αυτό που συνηθίσαμε να λέμε το απόλυτο χάος. Οι κυρώσεις στο πλαίσιο του νόμου CAATSA είναι τόσο ισχυρές που η Τουρκία θα θυμίζει την προσφιλή χώρα του εκλεκτού του κ. Ερντογάν, του Μαδούρο της Βενεζουέλας. Μερικές φορές οι Αμερικανοί δίνουν την εντύπωση ότι η Τουρκία είναι το παν για τη Δύση -αυτή η θεωρία δεν επιβεβαιώνεται με επίσημα στοιχεία-, και άλλες φορές ομιλούν για την κατοχική δύναμη ως να είναι χειρότερη και από τη Βόρεια Κορέα.
Σε αυτή τη φάση οι Αμερικανοί δείχνουν μία αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά, καθώς επικρατεί η λογική του κ. Πενς ότι όσοι δεν είναι υπέρ της Ουάσιγκτον είναι εναντίον της. Ο Αμερικανός αντιπρόεδρος επιβλήθηκε όλων των παραγόντων και έτσι επικράτησε η θέση του ότι πρέπει να εφαρμοστεί ξανά το «πείραμα Μπράνσον», όταν η Αμερική κέρδισε την απελευθέρωση του Αμερικανού Πάστορα κτυπώντας αλύπητα την τουρκική οικονομία. Εάν, λοιπόν, η απάντηση του κ. Ερντογάν από τη Μόσχα είναι αρνητική και η Τουρκία προχωρήσει στην αγορά των S-400, η τουρκική οικονομία θα βαδίσει το δρόμο προς τη «κόλαση»…
