Οι στόχοι που έθεσε ο Πούτιν στην αρχή της εισβολής στην Ουκρανία φαίνεται να έχουν αποδυναμωθεί κατά τη διάρκεια ενός πολέμου που υπέθεσε ότι θα κερδιζόταν γρήγορα. Δεν μπορούσε καν να παραδεχτεί ότι ήταν εισβολή ή πόλεμος, προτιμώντας τον χαρακτηρισμό της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης».
Πάντως, πρόκειται για μια κομβική στιγμή στη ρωσική ιστορία. «Το μέλλον της Ρωσίας και η μελλοντική της θέση στον κόσμο διακυβεύονται» λέει ο επικεφαλής των ξένων υπηρεσιών πληροφοριών Σεργκέι Ναρίσκιν.
Ο αρχικός στόχος του Ρώσου ηγέτη ήταν να καθαιρέσει την κυβέρνηση της Ουκρανίας, τερματίζοντας οριστικά την επιθυμία της χώρας να ενταχθεί στη δυτική αμυντική συμμαχία του ΝΑΤΟ.
Μάλιστα, είπε στον ρωσικό λαό ότι στόχος του ήταν να «αποστρατιωτικοποιήσει και να αποναζιστοποιήσει την Ουκρανία», να προστατεύσει τους ανθρώπους που υπόκεινται σε αυτό που αποκάλεσε οκτώ χρόνια εκφοβισμού και γενοκτονίας από την κυβέρνηση της Ουκρανίας. «Δεν είναι το σχέδιό μας να καταλάβουμε το ουκρανικό έδαφος. Δεν σκοπεύουμε να επιβάλουμε τίποτα σε κανέναν με τη βία» επέμεινε.
Οι βομβαρδισμοί συνεχίζονται αλλά οι τελευταίες αναφορές από τις ειρηνευτικές συνομιλίες δείχνουν ότι η Ρωσία δεν επιδιώκει πλέον να ανατρέψει την κυβέρνηση και αντ’ αυτού στοχεύει σε μια ουδέτερη Ουκρανία.
Γιατί ο Πούτιν θέλει μια ουδέτερη Ουκρανία
Από τότε που η Ουκρανία πέτυχε την ανεξαρτησία της το 1991, καθώς κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση, σταδιακά στράφηκε προς τη Δύση – τόσο στην ΕΕ όσο και στο ΝΑΤΟ.
Ο Πούτιν έχει σκοπό να το αντιστρέψει αυτό, βλέποντας την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης ως «διάσπαση της ιστορικής Ρωσίας».
Ισχυρίστηκε μάλιστα ότι οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί είναι ένας λαός. «Η Ουκρανία δεν είχε ποτέ παράδοση γνήσιου κράτους», υποστήριξε, αρνούμενος την ιστορία της Ουκρανίας.
Το 2013 πίεσε τον φιλορώσο ηγέτη της Ουκρανίας, Βίκτορ Γιανουκόβιτς, να μην υπογράψει συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση, προκαλώντας διαδηλώσεις που τελικά ανέτρεψαν τον Ουκρανό πρόεδρο τον Φεβρουάριο του 2014.
Η Ρωσία αντέδρασε το 2014 καταλαμβάνοντας τη νότια περιοχή της Ουκρανίας, την Κριμαία και πυροδοτώντας μια εξέγερση στα ανατολικά, υποστηρίζοντας αυτονομιστές που έχουν πολεμήσει τις ουκρανικές δυνάμεις σε έναν οκταετή πόλεμο που έχει στοιχίσει τη ζωή σε 14.000 ανθρώπους.
Υπήρξε μια κατάπαυση του πυρός και μια ειρηνευτική συμφωνία του Μινσκ το 2015 που δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Λίγο πριν από την εισβολή του, ο Πούτιν διέλυσε την ειρηνευτική συμφωνία και αναγνώρισε δύο κράτη που υποστηρίζονταν από τη Ρωσία ως ανεξάρτητα από την Ουκρανία.
Καθώς έστελνε τα στρατεύματα, κατηγόρησε το ΝΑΤΟ ότι απειλεί το «ιστορικό μέλλον» της Ρωσίας «ως έθνος» ισχυριζόμενος ότι οι χώρες του ΝΑΤΟ ήθελαν να φέρουν πόλεμο στην Κριμαία.
