Για το τραγούδι του «εμείς, του 60’ οι εκδρομείς», ο Διονύσης Σαββόπουλος είπε σε συνέντευξή του στον ΣΚΑΙ, «όταν ήμασταν έφηβοι πηγαίναμε στα πάρτι και ακούγαμε τους Platters, χορεύαμε slow με τα κορίτσια, τότε ήταν αρρένων και θηλέων, το πάρτι ήταν ο μόνος τρόπος να συνευρεθείς. Αλλά ταυτοχρόνως πηγαίναμε και στον αυλόγυρο της εκκλησίας και στις διαδηλώσεις. Το τραγούδι είναι μια σύνθεση που προσπαθεί να ενώσει το πάρτι, την ψαλτική υμνογραφία της εκκλησίας, τη διαδήλωση».
Πρόσθεσε ότι η δική του γενιά ήταν «αριστερής συμπεριφοράς και συντηρητικής ψυχοσύνθεσης». Για το Woodstock, είπε ότι «πολιτικά απέτυχε αυτή η γενιά μας», γιατί δεν μπορούσε να συνδεθεί η πολιτική με τόσα διαφορετικά στοιχεία εκείνης της περιόδου.
«Το πολιτιστικό προϊόν που γέννησε η λαχτάρα μας απεδείχθη πολύ ισχυρό, τρώμε ακόμη από την εύφορη πλευρά της δεκαετίας του 60’. Το Woodstock είναι το θέατρο αυτής της ευφορίας». Ο κ. Σαββόπουλος είπε ότι o κόσμος σήμερα θέλει αλλαγή όπως εκείνος του Woodstock, «αλλά δεν θέλει μπάχαλο, δεν θέλει διάλυση, θέλει ένα πράγμα πιο κανονικό. Τότε ξεκίνησε σαν μια σύγκρουση ανάμεσα στα παιδιά και στους γονείς γιατί ήταν συντηρητικοί και φοβισμένοι. Εξηγείται γιατί οι γονείς είχαν περάσει δύο πολέμους. Τους είχε κοπεί η μιλιά πια, εμείς όμως αισθανόμασταν εκείνη τη συντηρητικούρα να μας πνίγει και ήμασταν οργισμένοι. Η τεχνολογία έκανε άλματα, ο άνθρωπος πήγε στο φεγγάρι, βρήκε το χάπι και ο γυμνασιάρχης επέμενε να είμαστε κουρεμένοι γουλί. Μας υποχρέωνε να φοράμε εκείνο το πηλήκιο με τη κουκουβάγια. Ε, δεν πήγαινε έτσι. Εμείς καταρχήν ήμασταν θυμωμένοι με τους μπαμπάδες και τις μαμάδες και ότι τους έμοιαζε, με μια εκκλησία ηθικολόγα με ένα Θεό τιμωρό. Δηλαδή, το δραματάκι της μικρής μας εστίας, το προβάλαμε πάνω στη μεγάλη σκηνή της αμφισβήτησης. Αυτό έγινε».
Για τον αντιεξουσιαστή έφηβο του σήμερα, ο κ. Σαββόπουλος είπε: «Αν κατεβαίνει στους δρόμους να κάψει την Αθήνα, ακόμα και να τον καταλάβαινα δεν θα τον δικαιολογούσα. Όχι, εμείς δεν κάναμε έτσι». Ο Διονύσης Σαββόπουλος είπε για την αγαπημένη του Θεσσαλονίκη, ότι επειδή είναι «η αδερφή της Κωνσταντινούπολης, παίζει τον ρόλο της αγαπημένης θείας όταν έχουμε χάσει τη μητέρα. Αγαπάμε τη Θεσσαλονίκη γιατί μας θυμίζει τη μαμά μας που δεν την έχουμε».
Ο κ. Σαββόπουλος, ανέφερε πως «όταν ήμουν πολύ νέος, αμφισβήτησα τους γονείς μου για να υπάρξω, και μαζί με αυτούς αμφισβήτησα και ότι τους ψυχαγωγούσε, τη Βέμπο, τον Χαιρόπουλο κτλ. Αλλά μεγαλώνοντας σου λείπουν οι γονείς σου, όπως τώρα τα Χριστούγεννα και σιγά-σιγά ένιωσα ότι μου λείπει και αυτό που τους ψυχαγωγούσε, εκείνα τα τραγούδια».
«Ο Χατζηδάκις δεν έγραφε ως μη σοβαρός αλλά ως μη σοβαροφανής» Είπε για τον αξέχαστο Μάνο Χατζηδάκη, «όταν έγραψε (τραγούδια) για τη Βουγιουκλάκη, δεν έγραφε ως μη σοβαρός. Έγραφε ως μη σοβαροφανής». Πρόσθεσε ότι ο Χατζηδάκης «διαμόρφωσε το αυτί μας».
«Ήταν ένας βασιλιάς, ο μόνος βασιλιάς που γνώρισα επί Γης. Θαυμάσιος άνθρωπος και υπέροχος συνθέτης».
Για την εποχή του Woodstock, όπου το ροκ θεωρείτο κάτι το επικίνδυνο, ο κ. Σαββόπουλος είπε χαριτολογώντας ότι «τώρα πια το ροκ είναι μια μουσική για γέρους, που τώρα μεγαλώσανε και γεράσανε». Είπε μεταξύ άλλων ότι «η μουσική δημιουργεί ‘φυλές’. Πάντα υπήρχαν και υπάρχουν τραγούδια που γίνονται ‘σημαίες’ ή εθνικοί ύμνοι πολλές φορές για έναν ολόκληρο λαό. Ας πούμε, η «συννεφιασμένη Κυριακή» είναι σαν εθνικός ύμνος, όλοι ενωνόμαστε σε αυτό το τραγούδι. Πολλές φορές όμως αντιπαθούμε έναν κόσμο επειδή αντιπαθούμε τα τραγούδια που τα ακούει ή το ανάποδο».
Για τη φράση «αν ο Σαββόπουλος δεν έγραφε τραγούδια, οι εφημερίδες για πολλά χρόνια δεν θα είχανε τίτλους», ο Νιόνιος απάντησε: «Ο μακαρίτης ο Σεραφείμ Φυντανίδης έλεγε ‘είσαι ο καλύτερος αρχισυντάκτης μου’».
Για τη νέα γενιά ο Διονύσης Σαββόπουλος είπε ότι «χρειαζόμαστε νέους ανθρώπους που έχουν τη γενναιότητα να σκεφτούν περισσότερο, να τολμήσουν να προσπαθήσουν για ένα καινούργιο αφήγημα της χώρας μας».
Δικαιολόγησε τον θυμό των Ελλήνων στα χρόνια της κρίσης, λέγοντας ότι «ο κόσμος ακολούθησε τις κατευθύνσεις των πολιτικών που ήταν ευχάριστες γιαυτό τους ψηφίσαμε, δανειστήκαμε και στο τέλος χρεοκοπήσαμε. Η ειρωνεία με τον θυμό είναι ότι δεν θυμώσαμε επειδή αλόγιστα και αντιπαραγωγικά δανειζόμασταν και χρεοκοπήσαμε. Θυμώσαμε με τους πολιτικούς επειδή δεν είχαν την ικανότητα να συνεχίσουμε να δανειζόμαστε και να αναβάλλεται επ’ άπειρον η χρεοκοπία. Τώρα τα πράγματα φαίνονται πιο υγιή από ότι τα προηγούμενα χρόνια».
Για τα ελληνοτουρκικά και αν ανησυχεί, ο κ. Σαββόπουλος είπε ότι «δεν πιστεύω πως θα γίνει πόλεμος. Δεν ανησυχώ. Με ανησυχούν τα κενά που έχουμε εμείς. Στη κρατική οργάνωση, το κράτος είναι η έκφραση της κοινωνίας. Αν δεν έχει οργάνωση είμαστε ανυπεράσπιστοι σαν κοινωνία».
Στη περίπτωση πολέμου, ο Διονύσης Σαββόπουλος είπε πως είναι σίγουρος ότι «θα επιδείξουμε φρόνιμα και θα βρουν τον μπελά τους οι Τούρκοι».
Για το «φαινόμενο Ερντογάν», που παρόλο που λειτουργεί ως δικτάτορας, ο τουρκικός λαός τον ψηφίζει και τον στηρίζει, ο αγαπημένος τραγουδοποιός είπε: «Ξεφυτρώνουν παντού πατερούληδες. Ο κόσμος φοβάται. Ότι και να έρχεται, δεν υποστέλουμε τη σημαία».
Για τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, είπε ότι στηρίζει τις ελπίδες του σε αυτόν γιατί εκτός από την όρεξή του, έχει επιπλέον καλύτερη μόρφωση (από τον Τσίπρα), ντύνεται καλύτερα και δεν έχει τόσες πολλές αυταπάτες στο μυαλό του». Πρόσθεσε ωστόσο ότι ήταν πάντα επιφυλακτικός για τη ΝΔ επειδή έχει μια νοοτροπία παλαιοκομματική που θυμίζει το παλιό ΠΑΣΟΚ. «Οι ελπίδες μου όμως είναι στον Μητσοτάκη, είναι πάρα πολύ δύσκολο το έργο του και αξίζει υποστήριξης».
