Ό,τι φτιάχτηκε από πέρσι, χάλασε ξανά φέτος.
Ένα από τα πράγματα που έλεγε διαρκώς ο Ρικ Πιτινο πριν 10 μήνες, όταν ήρθε στον Παναθηναϊκό, είναι ότι η ομάδα δεν είχε κακούς σουτέρ. Τουλάχιστον όχι ώστε να είναι με τόσο χαμηλό ποσοστό προτελευταία στην Ευρωλίγκα στα τρίποντα.
Είχε απλώς κακές επιλογές. Δεν έβγαιναν τα σωστά σουτ για να παρθούν και ας χαθούν. Μέσα σε ενάμιση μήνα έκοψε τα 25-30 τρίποντα και φρόντισε ώστε τα 10-15 που θα σουτάρει η ομάδα να είναι υπό τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις. Σίγουρα δεν μπορεί κανείς να το πετύχει στο 100%, αλλά ο Πιτίνο το πέτυχε σε ένα ποσοστό 80% το λιγότερο.
Στο ξεκίνημα της φετινής χρονιάς και μετά από 3 παιχνίδια Ευρωλίγκας, βλέπουμε αυτό το πρόβλημα να έχει εμφανιστεί ξανά. Και δεν είναι το μόνο.
Όταν ανακοινώθηκε ο Αργύρης Πεδουλάκης, γράφαμε ότι δε μπορεί να παρουσιαστεί με τα ίδια στοιχεία που παρουσιάστηκε τις προηγούμενες φορές. Μέχρι στιγμής, μας διαψεύδει. Έχει τα ίδια στοιχεία, απλώς καλύτερα υλικά. Γι΄αυτό και τώρα οι «δικαιολογίες» μοιάζουν να είναι πολύ λιγότερες.
Ο Παναθηναϊκός έβαλε 3 τρίποντα στην Αρμάνι έχοντας 20 προσπάθειες. Τα 3 τα έβαλε ο Νικ Καλάθης. Οι υπόλοιποι είχαν 0. Μηδέν. Παπαπέτρου και Τζόνσον δεν έχουν βρει ακόμα ρυθμό και δεν έχουν βοηθήσει. Χθες ήταν κακός και ο Τόμας- ο καλύτερος παίκτης του Τριφυλλιού, δηλαδή σ’ αυτά τα πρώτα παιχνίδια της σεζόν.
Ο Μήτογλου, που δεδομένα το «έχει» το μακρινό σουτ, για την ώρα είναι άστοχος. Τουλάχιστον χθες έδωσε άλλα στοιχεία. Μπεντίλ και Μπράουν το ίδιο. Ο Ράις ποτέ δεν ήταν ο κλασικός killer έξω από τα 6.75. Με 30% είναι σε όλη του την καριέρα.
Κάποιος έμεινε. Ποιος να είναι; Α, ναι. Ο Τζίμερ Φριντέτ. Ο μόνος αξιόπιστος σουτέρ σου, που-όμως, κατά δήλωση του coach Πεδουλάκη- έμεινε στον πάγκο στο τελευταίο δεκάλεπτο γιατί οι αντίπαλοι είχαν συνεχή μις ματς και ο ίδιος δεν μπορεί ν’ ακολουθήσει αμυντικά, αλλά έχεις μέσα τον Ράις που παίζει και κακή άμυνα και στο συγκεκριμένο παιχνίδι δε βοηθούσε και… μπροστά.
Αλλά κι όσο έπαιζε ο Φριντέτ τι σύστημα του έφτιαξες για να σουτάρει ελεύθερος; Το εξής κανένα. Μόνο κάτι σκριν στην κορυφή της ρακέτας που δεν ήταν καν αλλεπάλληλα. Αποτέλεσμα ο Φριντέτ να παλεύει για να σκοράρει με τραβηγμένα σουτ και προσπάθειες και να μην είναι καλός. Ένα ελεύθερο τρίποντο πήρε μόνο ο Τζίμερ. Σοκαριστικό για έναν από τους 2-3 καλύτερους σουτέρ της λίγκας. Αυτό είναι κάτι που, φυσικά, χρήζει ανάλυσης.
Ένα ακόμα «πρόβλημα» είναι οι συνεχείς ευκαιρίες που παίρνει ο Τζόνσον- για τον οποίον, θυμίζουμε, ο Γιαννακόπουλος έκανε την υπέρβαση κι έδωσε γη και ύδωρ για να τον φέρει στον Παναθηναϊκό-, ο οποίος όμως δεν τις αξιοποιεί και μοιάζει εκτός τόπου. Δεν ξέρουμε αν θα είναι ποτέ εντός… τόπου. Τώρα πάντως δείχνει να ζημιώνει την ομάδα.
Όλες του οι επιλογές στην επίθεση οδηγούν σε κακά σουτ. Υπό κακές προϋποθέσεις. Από τα 20 τρίποντα, μόλις τα 6 ήταν ελεύθερα. Κι αυτό γιατί σε ένα είχε τραυματιστεί ένας της Αρμάνι κι ήταν στο έδαφος και σε δύο ήταν καθαρά ατομικές ενέργειες του Νικ. Το μπάζερ μπίτερ στο ημίχρονο και το δεύτερο του τρίποντο. Άρα μιλάμε για 3 τρίποντα που βγήκαν ελεύθερα από σύστημα.
Την ίδια στιγμή η Αρμάνι είχε 14/23 τρίποντα με τα 10 εύστοχα της να είναι ελεύθερα συν άλλα 3-4. 14 ελεύθερα τρίποντα για μια ομάδα με Μίτσοφ, Σέρχι, Σκόλα, Ντελά Βάλε, Μπρουκς και Ρολ. Πώς ήρθαν αυτά τα 14 ελεύθερα; Μα με το άλλο πρόβλημα που εμφάνισε ο προπονητής.
Πέρσι ο Πιτίνο ήρθε και ρεζίλεψε το ευρωπαϊκό μπάσκετ με τις ηλίθιες αλλαγές στα σκριν. Στον Παναθηναϊκό απέδωσε. Ο αντικαταστάτης του ήθελε με αυτό το υλικό αλλαγές στα σκριν.
Να πούμε και κάτι άλλο. Από τους 6 ξένους που ήρθαν, μόνο δύο δείχνουν θετικά στοιχεία. Ο Φριντέτ και ο Ουάιλι. Ο πρώτος, είναι εμφανές, θέλει περισσότερη ελευθερία και ένα σύστημα που να δουλεύει γι’ αυτόν και όχι να τον «πληγώνει».
Ο δεύτερος πετυχαίνει όσα πετυχαίνει 50% χάρη στον Καλάθη και 50% χάρη στο δικό του πάθος. Επίσης ο Ουάιλι είναι ο μόνος που έχω δει να πορώνεται τόσο πολύ στα καλάθια της ομάδας όταν είναι στον πάγκο και εμψυχώνει τους συμπαίχτες του,
Αντιθέτως, οι ξένοι που έφερε ο προπονητής δεν έχουν προσαρμοστεί με τίποτα. Ο δε Παπαπέτρου με πέρσι με Πιτίνο είχε ραγδαία άνοδο, είναι χειρότερος κι από τον Παπανικολάου.
Όλα τα παραπάνω έχουν τεράστιο αντίκτυπο στο παιχνίδι του Καλάθη. Χθες με την Αρμάνι έβαλε τρία δύσκολα τρίποντα κι εκμεταλλεύτηκε ότι υπερέχει έναντι όλων των κοντών της. Με τη Βιλερμπάν που τα γκαρντ της είναι ψηλά και πολύ δυνατά, χάλασε δύναμη και φαιά ουσία με αποτέλεσμα να πάρει τις κακές επιλογές στο τέλος.
Για να γίνει αντιληπτό το πόσο δεν είναι ομάδα ακόμα ο Παναθηναϊκός, δείτε πόσες ασίστ έχει δώσει ο Νικ στα τρία αυτά ματς. 4 χθες, 7 με Βιλερμπάν και 8 με Ερυθρό. Μέσος όρος 6.33. Ένας παίχτης που τρία χρόνια τώρα έχει μέσο όρο 8-9.
Με όλα τα παραπάνω δεν προσπαθώ να πω ότι ο προπονητής είναι κακός. Έχει προδοθεί κι αυτός από την απόδοση αρκετών παιχτών. Έχει αναρωτηθεί όμως γιατί οι παίχτες έχουν αυτή την απόδοση; Έχει κάνει από τη μεριά του όλα όσα θα έπρεπε για να τους εκμεταλλευτεί όλους; Συνδυάζονται σωστά οι πεντάδες που παρατάσσει;
Γράφει ο Στέργιος Πουλερές
