O επαφικός από την Χίο, γνωστός ως Διοσπολίτης, έχει ισχυριστεί πολλές φορές στο παρελθόν ότι μπορεί να έρχεται σε επικοινωνιακή επαφή με οντότητες από άλλους πολιτισμούς πέρα από τη Γη.
Αρκετοί από αυτούς επιθυμούν την εξελικτική αποβάλτωση των ανθρώπων. Εάν και εφόσον, είστε «ανοιχτοί» σε τέτοιου είδους ενέργειες, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον όσα ειπώθηκαν στο Συμβούλιο της Ανδρομέδας, με το οποίο ο Διοσπολίτης συντονίστηκε από το Σπήλαιο των Ολύμπων, στη Χίο:
«Είναι σημαντικό να έχουμε υπόψη μας ότι ο ανθρώπινος πληθυσμός της Γης είναι ακόμα ανώριμος. Ωστόσο, δεν έχει φτάσει σε εξελικτικό αδιέξοδο. Αυτό μπορεί ακόμα να διορθωθεί, εφόσον το επιθυμεί αλλά χωρίς να του επιβληθεί. Όσες φορές οι άνθρωποι επιχείρησαν να επιβάλουν κανόνες και περιορισμούς στο είδος τους, ο δρόμος της εξέλιξης γκρεμίστηκε. Ο πραγματικός σκοπός και το αληθινό νόημα που είναι να μπορούν ελεύθερα να επιλέξουν εάν θα χρησιμοποιήσουν την ελευθερία τους για να ανέβουν βαθμίδες γνώσης, μετατρέπεται σε σκοπό επιβίωσης που όταν αυτός επιτευχθεί, η ανάγκη ξεκούρασης τους κάνει απλώς να κάθονται παθητικά και να ανέχονται τα πάντα, περιμένοντας άλλους να κανονίσουν τις ζωές τους.
»Με τα χρόνια και τις γενιές, ο συνειδητός νους ξεχνάει ή χάνει εντελώς το ενδιαφέρον του να θυμηθεί ή να συλλάβει έναν ανώτερο σκοπό. Άθελά τους, οι άνθρωποι διευκολύνουν το μεγαλύτερο εχθρό της εξέλιξης που δεν είναι άλλος από την φυγοπονία και την έλλειψη ζωηρότητας κι ενεργητικότητας. Η παρατεταμένη τεμπελιά προκαλεί απώλεια ενέργειας και ολόκληρες περιοχές της συνείδησης σταδιακά ατροφούν. Ο άνθρωπος μένει παγιδευμένος σε αυτή τη φυλακή, χωρίς νόημα ή κατεύθυνση και νιώθει έρμαιο επειδή δεν έχει αίσθηση του προορισμού ενώ, κάτι μέσα του, του λέει ότι θα έπρεπε να την έχει – αλλά δεν μπορεί να την εντοπίσει, γιατί απλά έχει αποσυνδεθεί από εκείνη. Όλη αυτή η κατάσταση έχει γίνει τμήμα της ανθρώπινης κληρονομιάς και περνάει από γενιά σε γενιά και, πλέον, τους φαντάζει σαν κάτι φυσιολογικό, ωστόσο, όλοι οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι κάτι πάει στραβά, αλλά δεν ξέρουν τι ακριβώς, προκειμένου να το διορθώσουν.
»Οι άνθρωποι ζουν σε μια καθημερινή ανία από την οποία υποσυνείδητα θέλουν να απαλλαγούν και να αποκτήσουν ένα σκοπό, κάτι συναρπαστικό, κάτι που να τους βγάζει από αυτή την κατάσταση, έστω και προσωρινά. Τις περισσότερες φορές αυτή η προσπάθεια καταλήγει να τους οδηγεί σε διάφορες κακότροπες συμπεριφορές οι οποίες εκδηλώνονται με πολυποίκιλες αποχρώσεις σαδισμού και μαζοχισμού, καθώς και κάθε είδους μορφής βίας, σωματικού και πνευματικού βιασμού, εγκληματικότητας ακόμα και μαζικής καταστροφής
»Οι άνθρωποι συμπαρασύρονται μεταξύ τους, ενώ οι αρχηγοί κρατών, άνθρωποι κι αυτοί που κουβαλούν την ίδια ελλατωματική κληρονομιά, αλλά θεωρούν τους εαυτούς τους σπουδαιότερους και ανώτερους από τους άλλους ανθρώπους, αλλά που στην προσωπική τους προσπάθεια να ξεφύγουν από την ανία τους ή να βρουν το δρόμο του σκοπού και του νοήματος με άτσαλο τρόπο, επινοούν αιτίες πολέμου ή ψηφοθηρικές λύσεις που, και στις δύο περιπτώσεις, οδηγούν την εξέλιξη των υπόλοιπων ανθρώπων προς τα πίσω.
»Εκείνο που μπορούμε να κάνουμε, η μόνη παρέμβαση που δεν θα στερήσει την ελευθερία στη βούληση και τελικά στη συνείδηση των ανθρώπων, είναι να ενισχύσουμε εκείνους τους ανθρώπους που είναι ευαίσθητοι στην ενέργεια και την επιθυμία του σύμπαντος κόσμου για εξέλιξη και που είναι πρόθυμοι και επιθυμούν να την δεχτούν, ώστε να αντιληφθούν και να κατανοήσουν αυτά που είπαμε. Δυστυχώς, δεν γίνεται να συντονιστούν όλοι οι άνθρωποι, όπως δεν γίνεται όλοι οι άνθρωποι που απολαμβάνουν μια συναυλία να διακρίνουν κάθε όργανο ξεχωριστά, όπως θα μπορούσε να κάνει ένα εξασκημένο αυτί, το αυτί του διευθυντή ορχήστρας. Όσοι συντονιστούν θα μπορούν να διαδώσουν – χωρίς να επιβάλουν – το σκοπό και το νόημα, να το περάσουν σε άλλους συνανθρώπους τους και στα παιδιά τους. Γενιά με τη γενιά, η ελλατωματική κληρονομιά θα σβήσει και θα αντικατασταθεί με τη ζωηρή επιθυμία για εξέλιξη. Ενδεχομένως θα πάρει αρκετό καιρό μπορεί και αιώνες – αυτό εξαρτάται από την ταχύτητα μεταλαμπάδευσης χωρίς τη χρήση επιβολής. Μολονότι η διαδικασία θα είναι αργή, σαν είδος οι άνθρωποι θα εξελίσσονται και σταδιακά θα συνδεθούν μεταξύ τους σε μια κοινή συνείδηση και όχι ατομική, οπότε θα επιτευχθεί ταχύτερα ο ρυθμός εξέλιξης.
»Η πεποίθηση πολλών ανθρώπων ότι το όποιο πρόβλημά τους θα λυθεί με την εντυπωσιακή και εκθαμβωτική επέμβαση κάποιων θεών, αγγέλων, όντων ή από την εκδήλωση κάποιου θαύματος, είναι εντελώς λανθασμένη και είναι απόρροια της ίδιας παθητικότητας, οκνηρίας και ανίας, της ελλαττωματικής κληρονομιάς, από την οποία προσπαθούν να δραπετεύσουν. Αν δεν αναλάβουν οι ίδιοι να το κάνουν, να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, το πρόβλημα θα είναι πάντα εκεί και θα τους παρασύρει σε έναν αιώνιο φαύλο κύκλο».
