Η κυβέρνηση καλείται να συναινέσει σε πέντε μεγάλες υποχωρήσεις στις εργασιακές σχέσεις, καθώς κατά τη διάρκεια της πολύωρης διαπραγματευτικής συνάντησης -η οποία ολοκληρώθηκε στις 5 και μισή τα ξημερώματα- οι εκπρόσωποι των δανειστών φέρεται να απέρριψαν είτε να μετέθεσαν στο μέλλον, κατά περίπτωση, το σύνολο των ελληνικών θέσεων.
Το κλιμάκιο των θεσμών επιμένει στην ποσοτική αύξηση και στην διοικητική διευκόλυνση των ομαδικών απολύσεων, στη διατήρηση του ισχύοντος καθεστώτος για τον κατώτατο μισθό και τις συλλογικές συμβάσεις, ενώ ζητεί, επί τα χείρω, παρεμβάσεις στην διαδικασία προσφυγής των συνδικάτων στην διαιτησία για εργατικές διαφορές και στον τρόπο λήψης αποφάσεων για απεργιακές κινητοποιήσεις.
Στο εσωτερικό μέτωπο καταγράφεται ρήγμα, καθώς στον απόηχο της χθεσινής συνάντησης των εκπροσώπων των εργοδοτικών οργανώσεων με την υπουργό Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου, κατά την οποία -σύμφωνα με το υπουργείο- υπήρξε ομοθυμία, ο ΣΕΒ διαχώρισε (και πάλι) τη θέση του ως προς τις ομαδικές απολύσεις, τις κλαδικές συμβάσεις και την προσφυγή στην εργατική διαιτησία.
Aναλυτικότερα, σε εκκρεμότητα παραμένουν τα εξής ζητήματα:
Ομαδικές απολύσεις: Με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου -η οποία ενδεχομένως να ανατρέψει το ισχύον προστατευτικό για τους εργαζόμενους νομοθετικό πλαίσιο- να εκκρεμμεί, η κυβέρνηση καλείται να προχωρήσει στην αύξηση του ανώτατου επιτρεπόμενου ορίου απολύσεων από 5% σε 10%, όσο και την κατάργηση της διοικητικής προέγκρισης των ομαδικών απολύσεων. Η διαδικασία προέγκρισης από το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας (ΑΣΕ), πρέπει να αντικατασταθεί από απλή γνωστοποίηση.
Καθίσταται σαφές ότι, σε αυτήν την περίπτωση, οι ομαδικές απολύσεις θα αποτελέσουν αντικείμενο γραφειοκρατικής αντιμετώπισης, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα ουσιαστικής παρέμβασης εκ μέρους του κράτους.
Συλλογικές διαπραγματεύσεις: Την κατηγορηματική άρνηση των θεσμών εισέπραξε η ελληνική πλευρά στο αίτημα της για ενδυνάμωση των κλαδικών συμβάσεων εργασίας. Απορρίπτονται, τόσο η επαναφορά της αρχής της ευνοϊκότερης για τον εργαζόμενο ρύθμισης και της επέκτασης των κλαδικών συμβάσεων, όσο και η λειτουργία σωματείων σε επιχειρήσεις με προσωπικό μικρότερο των 50 ατόμων, τα οποία θα διαπραγματεύονται με την εργοδοτική πλευρά αντί των ενώσεων προσώπων που λειτουργούν βάσει των μνημονιακών προβλέψεων και συνομολογούν επιχειρησιακές συμβάσεις.
Υποκατώτατος μισθός: Το υπουργείο Εργασίας, ρίχνει τους τόνους σχετικά με την αρνητική στάση του απέναντι στο θέμα, αναζητώντας εναλλακτική επιλογή μεταξύ της καθιέρωσης μισθού, που θα υπολείπεται του κατώτατου με ηλικιακά κριτήρια, όπως ισχύει σήμερα ή με κριτήριο την εργασιακή εμπειρία, όπως προτείνει η επιτροπή σοφών.
Συνδικαλιστικός νόμος: Ασκούνται έντονες πιέσεις προκειμένου να αλλάξει ο τρόπος προκήρυξης των απεργιών, ώστε να προκηρύσσονται μόνο εάν συναινεί το 50 +1% των εργαζομένων ενός κλάδου, όπως ζητούν οι θεσμοί. Μάλιστα, προτείνεται από το ΔΝΤ, να ισχύει η ίδια ποσόστωση και για την προκήρυξη απεργιών ακόμα και εντός μιας επιχείρησης, μεμονωμένα. Στο τραπέζι, παραμένει η φόρμουλα της «αμυντικής ανταπεργίας», που θα επιτρέπει στους εργοδότες να μην αμείβουν τους εργαζόμενους που δεν απεργούν.
Ουσιαστικά, η συγκεκριμένη διαδικασία αφήνει εκτός το μοντέλο της «ενεργητικής» ανταπεργίας, που επιθυμούν οι δανειστές -και κυρίως το ΔΝΤ- με την πρόσληψη άλλων εργαζομένων, στη θέση των απεργών, από την πρώτη κιόλας στιγμή προκήρυξης μιας απεργίας.
Ταυτόχρονα, όμως, δημιουργεί συνθήκες εργασιακού αυτοματισμού, εγκαθιστώντας διαχωριστικές γραμμές μεταξύ του προσωπικού σε μια επιχειρηση και επομένως θέτοντας υπό αμφισβήτηση την ίδια την απεργιακή κινητοποίηση.
Μονομερής προσφυγή στον ΟΜΕΔ: Η προστασία του δικαιώματος των εργατικών συνδικάτων να προσφεύγουν μονομερώς στην Διαιτησία σε περίπτωση διαφοράς σχετικά με τις συμβάσεις εργασίας, προσκρούει στην άρνηση των δανειστών. Με δεδομένη την απόφαση του ΣτΕ, η οποία κατοχυρώνει το δικαίωμα αυτό οι δανειστές ζητούν την σύσταση επιτροπής ώστε να διερευνηθεί η δυνατότητα νομικής παράκαμψης της δικαστικής απόφασης.
Πηγή: athina984.gr
