Είναι κάποιες φορές που ο πιο μεγάλος ξένος είναι ο εαυτός μας, αν και εκ των πραγμάτων είναι ο πιο κοντινός πλησίον μας…
Αν δεν γνωρίσουμε τον εαυτό μας, αν δεν τον αγαπήσουμε… όχι φίλαυτα, καλλιεργώντας την εγωπάθειά μας αλλά σαν εικόνα Θεού, μέσα από το πρίσμα της ολοκλήρωσής μας εν Χριστώ Ιησού τότε δεν θα μπορέσουμε ποτέ να πραγματώσουμε τα λόγια του Κυρίου: «Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν…». Να αγαπήσουμε δηλαδή τον άλλον όπως τον εαυτό μας.
Η αγάπη προς τον εαυτό μας συστήνεται από τον Χριστό. Μιλά για μία «αγία φιλαυτία». Για μια κατάσταση κατα την οποία ο άνθρωπος αγαπά τον εαυτό του και γι’ αυτό προσπαθεί να τον σώσει, να τον ολοκληρώσει εν Χριστώ.
Αγαπώ τον εαυτό μου δεν πρέπει να σημαίνει ότι ικανοποιώ κάθε αμαρτωλή επιθυμία που έχω. Αγαπώ τον εαυτό μου πρέπει να σημαίνει ότι οδηγώ την ύπαρξή μου στην θέωση, η οποία είναι ο σκοπός της ζωής του κάθε ανθρώπου.
Γι’αυτό και ο Χριστός λέγει να αγαπούμε τον εαυτό μας και με την ίδια αυτή αγάπη να αγαπούμε και τους άλλους.
Αγαπώ τελικά σημαίνει υπάρχω για την Αγάπη, η οποία είναι ο Χριστός.
Αγαπώ τον πλησίον μου σημαίνει ουσιαστικά ότι τον βοηθώ να βρει την Αγάπη, δηλαδή τον Χριστό. Πως; Μέσα από την μυστηριακή ενότητα, μέσα από την ομόνοια, μέσα από την συγχώρεση, μέσα από την κοινωνία των προσώπων, μέσα από την κατάργηση του εγωισμού για χάριν του όλου…
