Η άγνωστη ιστορία που κρύβεται πίσω από το κομμάτι
Όπως έχει συμβεί και σε άλλες περιπτώσεις, ένα από τα πλέον εμβληματικά τραγούδια δεν θα κυκλοφορούσε ποτέ αν δεν συνέβαινε μια σειρά από γεγονότα που το έβγαλαν από την λήθη
και το χάρισαν στο κοινό. Ανάλογη είναι και η τύχη του κομματιού «Πρωινό τσιγάρο», με τους υπέροχους στίχους του Άλκη Αλκαίου και την σπαρακτική μουσική του Νότη Μαυρουδή.
Αρχικά ο αείμνηστος Άλκης Αλκαίους έγραψε τα λόγια έχοντας στο μυαλό τον Μάνο Λοΐζο, αυτό είναι αλήθεια. Σε αντίθεση, όμως, με την ευρέως διαδομένη αίσθηση, δεν έγραψε αυτό το κομμάτι προς τιμήν του, μετά τον θάνατο του Έλληνα συνθέτη. Ήθελε να του το δώσει προκειμένου να το μελοποιήσει, ενώ πρόθεσή του ήταν να το τραγουδήσει κιόλας.
Όμως περίπου την ίδια περίοδο με αυτήν που γράφτηκαν οι στίχοι στις αρχές της δεκαετίας του 1980, η υγεία του Μάνου Λοΐζου είχε ήδη αρχίσει να επιδεινώνεται. Τον Οκτώβριο του 1981 μπήκε στο Γενικό Κρατικό νοσοκομείο με περικαρδίτιδα και νεφρική ανεπάρκεια και στο τέλος του χρόνου βρέθηκε στη Μόσχα για ιατρικές εξετάσεις. Σε αυτό το ταξίδι θα τον συνόδευε ο δικηγόρος Ηλίας Γεράκης, ο οποίος ήταν κοινός φίλος και των δύο. Έτσι ο Αλκαίος του έδωσε τους στίχους ζητώντας του να μεσολαβήσει ώστε να τους δει και ο συνθέτης.
Σύμφωνα με τις διηγήσεις, ο Μάνος Λοΐζος ενθουσιάστηκε με τους μοναδικούς σε απλότητα αλλά κυριαρχικούς σε δύναμη στίχους και αποφάσισε να το μελοποιήσει αργότερα, ελπίζοντας ότι θα έβγαινε σύντομα από την περιπέτειά του. Δυστυχώς, όμως, η μοίρα είχε άλλα σχέδια…
Λίγους μήνες αργότερα υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και νοσηλεύτηκε για περίπου ένα μήνα και τον Αύγουστο του 1982 ταξίδεψε ξανά στην πρωτεύουσα της τότε Σοβιετικής Ένωσης, όπου στις 7 Σεπτεμβρίου υπέστη δεύτερο εγκεφαλικό επεισόδιο και έφυγε τελικά από την ζωή δέκα ημέρες αργότερα, στις 17 Σεπτεμβρίου του 1982, σε ηλικία μόλις 45 ετών…
Τότε ο Άλκης Αλκαίος πήρε την απόφαση να μην δώσει το κομμάτι σε κανέναν άλλον συνθέτη και προτίμησε να το εντάξει ως ποίημα στην συλλογή που εξέδωσε με τίτλο «Εμπάργκο». Από εκεί ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με αυτόν τον «ύμνο» ο Νότης Μαυρουδής ο οποίος το ερωτεύτηκε και έγραψε την μουσική που το έντυσε, όπως το ακούσαμε όλοι στον δίσκο «Στην όχθη της καρδιάς μου».
Για να κυκλοφορήσει, όμως, το άλμπουμ θα χρειαζόταν και η συναίνεση του ίδιου του στιχουργού. Ο Αλκαίος αρχικά έμοιαζε ανένδοτος, εξηγώντας στον Μαυρουδή ότι οι στίχοι είχαν γραφτεί για τον Λοΐζο και ότι δεν του πήγαινε η καρδιά μετά το τραγικό τέλος του σπουδαίου μουσικού να το δώσει σε άλλον.
Σε εκείνο το χρονικό σημείο όλα έδειχναν ότι δεν θα άλλαζε γνώμη. Χρειάστηκε η παρέμβαση του Θάνου Μικρούτσικου ο οποίος μεσολάβησε και τελικά μετέπεισε τον Άλκη Αλκαίο, τονίζοντάς του ότι έτσι μελοποιημένη η δουλειά του θα άγγιζε περισσότερο κόσμο.
Όπως και τελικά συνέβη παρά το γεγονός ότι Αλκαίος και Μαυρουδής δεν συναντήθηκαν ποτέ, αφού λόγω της υγείας του σπουδαίου ποιητή και καλλιτέχνη, οι επισκέψεις στο σπίτι του στη Νέα Κηφισιά ήταν σπάνιες. Υπήρξε μόνο μια τηλεφωνική επικοινωνία μεταξύ των δύο ανδρών και τα υπόλοιπα αποτελούν ιστορία… Ένα κομμάτι της ιστορίας της ελληνικής μουσικής, στις σελίδες της οποίας το «Πρωινό τσιγάρο» κατέχει ξεχωριστή θέση.
