Σημείο της παρουσίας του Θεού μέσα στον άνθρωπο είναι η χαρά λένε οι πατέρες.
Μόνο που σαν σύνθημα περισσότερο ηχεί στα αυτιά μας αυτό όταν μας λυγίζουν τα προβλήματα.
Έτσι είναι ο άνθρωποι του Θεού; Που είναι η χαρά μας και τι λάθη κάνουμε και λυγίζουμε.
Δεν κάνεις λάθος. Ο Θεός σ’εφτιαξε έτσι να λυγίζεις για να μην σπας στις θύελλες και στους ανέμους.
Κι αν έχεις τον Χριστό και την χαρά και την παρηγοριά Του μέσα σου θα Τον νιώθεις που σαν φρέσκο βούτυρο σε ζεστό ψωμί θα σου μαλακώνει τους καημούς που έτσι κι’ αλλιώς δεν θα πάψουν να έρχονται μέχρι το τέλος της ζωής σου.
Κι αν ο πόνος είναι μεγάλος και σε γονατίσει, πρόσεξε μην χαθεί από μέσα σου η ελπίδα και θρονιαστούν στην θέση της το άγχος και ο θυμός που σακατεύουν την χαρά.
Κι αν παρά τον αγώνα σου κυριαρχήσει μέσα σου η θλίψη που σου ρουφάει τους χυμούς και δεν σ’ αφήνει να ανθίσεις, σήκω και πάλεψε πιο δυνατά, ψάξε, μίλα, κόψε, άκου, παραδέξου πράγματα στον εαυτό σου διότι ο παράδεισος εδώ αρχίζει, κι’ότι δεν έχει αρχή δεν έχει ούτε συνέχεια.
Εδώ πρέπει να ανθίσεις.
Ο χριστιανός λυγάει αλλά ανθισμένος όχι σαν καλάμι ξερό…
