Του στάθηκε μέχρι τέλους
Φανατικός θαυμαστής και λάτρης του «ωραίου φύλου», ο Λάμπρος Κωνσταντάρας δεν άφηνε ασυγκίνητο τον γυναικείο πληθυσμό, ακόμη κι όταν δεν βρισκόταν στην πρώτη του νιότη.
Ωστόσο το επιβλητικό παρουσιαστικό του λόγω και της ενασχόλησής του με τον αθλητισμό από νεαρή ηλικία, η φυσική γοητεία του αλλά και οι τρόποι που είχε αποκτήσει και από το πέρασμά του από το Παρίσι, τον καθιστούσαν ερωτεύσιμο. Και φυσικά ο ίδιος είχε μια σειρά από κατακτήσεις, με ορισμένες από αυτές να είναι λιγότερο ή περισσότερο εφήμερες καταστάσεις και άλλες να καταλήγουν σε πραγματικές σχέσεις ζωής.
Αν και στη συνείδηση πολύ κόσμου ο Λάμπρος Κωνσταντάρας υπήρξε ζευγάρι για δεκαετίες με την Μάρω Κοντού, η αλήθεια είναι ότι επίσημα αυτό δεν συνέβη ποτέ στην πραγματικότητα και… στεφάνι είδαμε μόνο στις ταινίες στις οποίες έπαιξαν μαζί.
Άλλωστε μέχρι το 1970, τεχνικά τουλάχιστον, ο Κωνσταντάρας ήταν ακόμη παντρεμένος με την Γκιούλη Γεωργιοπούλου. Μια Ελληνίδα ηθοποιό με την οποία ανέβηκαν μαζί τα σκαλιά της εκκλησίας το 1945 και απέκτησαν έναν γιο, τον Δημήτρη, γνωστό δημοσιογράφο και πολιτικό. Ο γάμος τους αποδείχτηκε πολύ σύντομος αφού ήδη από το 1949 οι δυο τους δεν ήταν πια μαζί, ωστόσο πήραν διαζύγιο δεκαετίες αργότερα και συγκεκριμένα το 1970 για λόγους που κράτησαν για τους εαυτούς τους.
Μόλις ένα χρόνο μετά ο Λάμπρος Κωνσταντάρας προχώρησε στην τυπική επισημοποίηση της σχέσης του με την Φιλιώ Κεκάτου. Εκείνος τότε ήταν ήδη 58 ετών και η σύντροφός του 33, αν και η γνωριμία τους είχε γίνει μια δεκαετία νωρίτερα και συγκεκριμένα το 1961. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, έμειναν μαζί ως ζευγάρι για σχεδόν το ένα τέταρτο του αιώνα, αφού η Φιλιώ ήταν η γυναίκα που παρέμεινε στο πλευρό του μέχρι το τέλος.
Δεν ήταν δηλαδή μαζί του μόνο τα χρυσά χρόνια της καλύτερης δημιουργικά περιόδου του λατρεμένου ηθοποιού, αλλά έζησε και τις δυσκολίες που εμφανίστηκαν αργότερα όταν και άρχισαν τα προβλήματα υγείας του Κωνσταντάρα.
Το 1978 αρρώστησε με διαβητική κρίση και λίγο καιρό αργότερα ήρθε το πρώτο, ελαφρύ, εγκεφαλικό επεισόδιο, το οποίο πάντως τους άφησε «ενθύμιο» ημιπληγία στην δεξιά πλευρά, στο χέρι και στο πόδι. Η Φιλιώ ήταν εκεί για εκείνον και του στάθηκε όταν ήρθε και το δεύτερο χτύπημα το οποίο είχε αντίκτυπο και στην καταρρακωμένη ψυχολογία του.
Μετά το καλοκαίρι του 1983 και το δεύτερο εγκεφαλικό αποσύρθηκε στο σπίτι του και είχε ελάχιστες επισκέψεις, έχοντας χάσει πλέον και την φωνή του. Η Φιλιώ δεν δείλιασε δευτερόλεπτο και ήταν πάντοτε εκεί για να τον καθησυχάζει και να τον ηρεμεί, με τον ίδιο να την αποκαλεί «λιμάνι» του, αναγνωρίζοντας την κομβική παρουσία της και την συγκλονιστική αφοσίωσή της.
Αυτός ήταν ο «βράχος» του και έμεινε τέτοιος μέχρι τις 28 Ιουνίου 1985, όταν ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έφυγε πια από τη ζωή σε ηλικία 72 ετών, λυπημένος για αυτό το «άδοξο» τέλος, αλλά με την βεβαιότητα ότι η γυναίκα του, η γυναίκα της ζωής του, του έδωσε την ηρεμία που χρειαζόταν για να αντιμετωπίσει με γενναιότητα και αξιοπρέπεια την πιο δύσκολη στιγμή που θα μπορούσε να συναντήσει λίγο πριν σβήσουν οριστικά τα φώτα…
