Το καλοκαίρι έκανε την μεταγραφή της 10ετίας με την απόκτηση του Σλούκα. Μετά το ματς με τον Άρη έκανε όμως τη δήλωση της 10ετίας κι έδειξε τον δρόμο.
Ο Παναθηναϊκός γνώρισε στο ΟΑΚΑ την ήττα από τον Άρη μετά από 27 χρόνια. Οι περισσότεροι θα περίμεναν την ώρα που το αίμα βράζει να υπάρχουν παράπονα για τη διαιτησία, ευθύνες σε παίκτες και προπονητή και όσα ακολουθούν μία ήττα-σοκ μίας μεγάλης ομάδας.
Με περίπου 1 λεπτό να απομένει για τη λήξη της αναμέτρησης του Παναθηναϊκού κόντρα στον Άρη, με ανάρτησή του έκανε το φυσιολογικό για εκείνον. Συνεχάρη την ομάδα του Καστρίτη για την τρομερή εμφάνισή της και αναφέρθηκε στη διαιτησία και το 50-50 που θέλει και όχι στα σφυρίγματα για να κερδίσει η ομάδα του με το ζόρι. Πόσες φορές το έχετε δει αυτό στην Ελλάδα;
Και μάλιστα δεν σταμάτησε εκεί. Αποκάλυψε πως ήταν αποφασισμένο να ζητήσει την επανάληψη της αναμέτρησης σε περίπτωση που ο Παναθηναϊκός γύριζε το ματς και το κέρδιζε. Πολύ απλά γιατί είδε πως ο Άρης ήταν η καλύτερη ομάδα στο παρκέ και δικαιούταν πέρα για πέρα τη νίκη. Γιατί πολύ απλά έτσι είναι ο αθλητισμός. Όταν παίζει καλά μία ομάδα κερδίζει και όταν δεν παίζει χάνει. Ακόμα κι αν υπάρχει η περίφημη επαγγελματική νίκη.
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος απέδειξε και πάλι -και μάλιστα με τον πιο τρανό τρόπο- τον οργανισμό-παράδειγμα που έχει χτίσει από το καλοκαίρι ο Παναθηναϊκός. Μία ομάδα μοντέλο εντός και εκτός παρκέ. Ένα τμήμα που και πάλι ξεχειλίζει από υγεία και έχει φέρει τον κόσμο στο γήπεδο, κάνοντας συνεχόμενα sold out. Kαι προφανώς τα αποτελέσματα είναι αυτά που έχουν ζεστάνει τον κόσμο, αλλά καθοριστικό ρόλο έχει παίξει και η συμπεριφορά και αντιμετώπιση σε όλα τα χρόνια προβλήματα που απασχολούν τον ελληνικό αθλητισμό.
Από τα πιο σύνθετα, βία κι επεισόδια, μέχρι τα πιο χαμηλής σημασία, λέιζερ και μπουκάλια. Στο ΟΑΚΑ δεν έχουν θέσει όλα αυτά. Υπάρχει μόνο το χειροκρότημα για την ομάδα. Χάσει-κερδίσει. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο παράσημο για τον Παναθηναϊκό. Από εκεί ξεκινούν όλα και απόρροια είναι και οι τίτλοι και οι χαρές.
Ο Παναθηναϊκός έχει βρει τον δρόμο του ήδη και βαδίζει με σταθερά βήματα, φέρνοντας και πάλι την ελπίδα στο ελληνικό μπάσκετ. Παραδοχή της ήττας και δουλειά για να διορθωθούν να λάθη. Αυτοκριτική. Κι ας έχει νιώσει και φέτος στο πετσί του την αδικία και την αλλοίωση. Αντιστέκεται στο να ακολουθήσει την τακτική άλλων. Χαράζει τον δικό του δρόμο και εύχεται να μην είναι μοναχικός. Άλλωστε ο Γιαννακόπουλος πολλάκις τη φετινή σεζόν έχει απευθύνει κάλεσμα προς κάθε κατεύθυνση προς τον σωστό δρόμο.
Λάθη κάνουν όλοι. Ουδείς αλάνθαστος. Το σημαντικότερο όμως είναι να τα αναγνωρίζεις και να τραβάς τη δική σου κόκκινη γραμμή και να χαράζεις τον δρόμο που σε αντιπροσωπεύει τελικά. Πάντα ο σωστός δρόμος είναι και πιο δύσκολος και πιο μακρύς. Στον Παναθηναϊκό όμως είναι αποφασισμένοι να τον διανύσουν μέχρι τέλους.
Η στάση της ΚΑΕ προς Euroleague και ΕΟΚ δείχνει άλλωστε τους ορόφους που έχει ανέβει ο Παναθηναϊκός προς την κορυφή του ουρανοξύστη. Ο σεβασμός προς τον κόσμο που δίνει το παρών σε κάθε ματς στο ΟΑΚΑ επίσης. Τα γεμάτα τσάρτερ σε κάθε ταξίδι είναι η αλληλεπίδραση των φίλων της ομάδας. Και ήττες θα έρθουν. Κι αυτές που πιθανόν να πονέσουν πολύ. Κι αυτές που θα είναι πιο επιδερμικές. Έτσι όμως θα φτάσει μία ομάδα με το σπαθί της και με την καθαρότητά της στις επιτυχίες και στους τίτλους. Έτσι γίνεται πιο γλυκό.
ΥΓ. Μιας και είναι ημέρα… αυτοκριτικής, μετά τα λάθη διαχείρισης που κόστισαν στον Παναθηναϊκό την πρώτη εντός έδρας ήττα από τον Άρη μετά από 27 χρόνια, υπήρξε και δεύτερο, στη συνέντευξη Τύπου. Σαφώς και η ώρα είναι αντιεμπορική για τον μέσο φίλαθλο. Και η μέρα διεξαγωγής όμως ήταν λάθος διότι το ματς έπρεπε να γίνει Κυριακή βράδυ. Έγινε Δευτέρα προς διευκόλυνση του Παναθηναϊκού. Γιατί ο Άρης μέσα σε 48 ώρες δίνει ματς-τελικό με την Τρέντο. Αυτά για να ξέρουμε τι λέμε. Κι όπως ξέρετε, εδώ δεν έχουμε κρυφτεί ποτέ, κι αυτό δεν το αντέχουν
