Η Euroleague για ακόμα μία φορά έδειξε την ευαισθησία της στο φαίνεσθαι, προσπαθώντας να κρύψει κάτω από το χαλάκι το ουσιαστικό είναι.
Είναι πλέον αποδεκτό από τη μεγαλύτερη μερίδα του μπασκετικού κοινού πως το πρόβλημα με τη διαιτησία στην Euroleague όχι μόνο δεν έχει βελτιωθεί, αλλά έχει γιγαντωθεί επικίνδυνα, με τις φωνές ολοένα και να πληθαίνουν και να προέρχονται από διαφορετικές πλευρές και όχι μονοκούκι.
Ναι πράγματι είναι αλήθεια ότι η διαιτησία φέτος έχει βελτιωθεί. Έχει όμως πολύ δρόμο να διανύσει κυρίως γιατί τα λάθη υπέρ κάποιων ομάδων είναι επαναλαμβανόμενα και οι μεγάλοι παίκτες αντί να προστατεύονται γίνονται βορά στο στόμα κάθε διαιτητή που βγάζει τα συμπλέγματα πάνω στους σταρ. Τα πρόστιμα δεν είναι λύση. Λύση είναι να παίζουν οι διαιτητές 50-50 απέναντι σε όλους.
Και φυσικά το κάθε πρόστιμο δεν έχει να κάνει με το χρηματικό μέρος, που είναι ουσιαστικά ασήμαντο, αλλά με τα μηνύματα που θέλει η διοργάνωση να στείλει.
Η Euroleague μπήκε στο πιο κρίσιμο σημείο της, εκεί που όλα έχουν σημασία. Από το πιο μικρό σφύριγμα, μέχρι το μεγαλύτερο. Κι αυτό γιατί ακόμα κι ένας πόντος μπορεί να κρίνει μία ολόκληρη σεζόν. Μία ισοβαθμία, ένα πλεονέκτημα έδρας και μία πιθανή πρόκριση στο Final Four στον δρόμο για την κατάκτηση της διοργάνωσης.
Κι όμως οι ιθύνοντες αντί να κάνουν έστω και την ύστατη ώρα μία προσπάθεια να βελτιώσουν την κατάσταση που επικρατεί στην διαιτησία, επιθυμούν να φιμώσουν παίκτες και προπονητές, ώστε να μην έχουν το δικαίωμα να δημοσιοποιήσουν τις απόψεις του για τις αποφάσεις των διαιτητών. Να μην μπορούν δηλαδή οι πρωταγωνιστές να κρίνουν τους κομπάρσους.
Γιατί αυτό θα έπρεπε να είναι κανονικά οι διαιτητές. Οι κομπάρσοι μίας αναμέτρησης. Πρόσωπα που θα έκαναν τη δουλειά τους και θα δεν θα τους θυμόταν κανένας. Όλοι θα έμεναν στην απίθανη εμφάνιση του Ναν και τα ακροβατικά του Μάικ Τζέιμς. Όλα αυτά όμως στον ιδανικό κόσμο της Euroleague. Γιατί στην πραγματικότητα επιχειρείται μία άνευ προηγουμένου φίμωση.
Τα πρόστιμα που επιβλήθηκαν στους Ναν και Μάικ Τζέιμς αποδεικνύουν του λόγου αληθές. Η Euroleague αποφάσισε να επιβάλλει πρόστιμο σε Ναν και Μάικ Τζέιμς για τα σχόλιά τους για τις αποφάσεις των διαιτητών. Τι θα έπρεπε να κάνουν σύμφωνα με τη λίγκα; Να κλείσουν το στόμα τους και να τα καταπιούν όλα, ώστε κάποια στιγμή το περιστατικό με τον Μπόλντγουιν στη Βιτόρια να γίνει συχνό φαινόμενο.
Αν δεν έχουν δικαίωμα να εκφράσουν άποψη οι παίκτες και οι προπονητές, τότε δεν έχει κανένας. Ούτε ο κόσμος, ούτε οι δημοσιογράφοι. Κανείς. Γιατί αυτοί είναι οι απόλυτοι πρωταγωνιστές. Και ναι μεν όλα γίνονται για τον κόσμο, αλλά η Euroleague οφείλει να σεβαστεί τον κόπο και τον ιδρώτα των παικτών, ιδιαίτερα σε μία σεζόν που είναι επικίνδυνα φορτωμένη με παιχνίδια και τα σώματα των αθλητών τίθενται σε κίνδυνο.
Τόσο ο Ναν, όσο και ο Μάικ Τζέιμς ανέφεραν δημόσια την γνώμη τους και δεν προσέβαλαν κάποιον. Εξέφρασαν το αυθόρμητο συναίσθημά τους. Τίποτα περισσότερο. Εξάλλου πλέον ο κόσμος δεν είναι αδαής. Γνωρίζει και βλέπει. Και προφανώς έχει κι εκείνος την άποψή του. Κι αυτό είναι το φυσιολογικό. Γιατί πολύ απλά οτιδήποτε άλλο κάνει παραλληλισμούς με άλλες εποχές. Και μόνο αυτό έλειπε από την Euroleague
