Όταν λέμε ουίσκι το μυαλό μας πάει φυσικά πρώτα στη Σκωτία, μετά στην Ιρλανδία και ίσως στις ΗΠΑ για τους λάτρεις του μπέρμπον… δεν πάει σίγουρα στην Ιαπωνία!
Όταν αποφάσισαν οι ιάπωνες να ασχοληθούν με την παραγωγή ουισκιού κανείς δεν αμφέβαλε πως θα πετύχαιναν κάτι σπουδαίο τελικά. Η επιμονή, ή μάλλον η εμμονή αυτού του λαού με το διαρκές κυνήγι της απόλυτης ποιότητας προμήνυε πως θα κάλυπταν πολύ εύκολα την απόσταση αιώνων που χώριζε την εμπειρία τους από αυτή των Σκωτσέζων και των Ιρλανδών.
Πιθανότατα ούτε και οι ίδιοι οι Ιάπωνες δεν περίμεναν την επιτυχία του αποστάγματός τους. Αυτό συμπεραίνεται από το γεγονός ότι δεν έκαναν την παραμικρή προσπάθεια για να προστατεύσουν τη φήμη του και την υπόληψή του. Εκεί που οι Σκωτσέζοι έχουν θεσπίσει αυστηρότατους κανόνες για το πότε μία φιάλη δικαιούται να φέρει περήφανα πάνω της τον τίτλο “ScotchWhisky”, οι Ιάπωνες αδιαφόρησαν πλήρως. Η παντελής έλλειψη κανόνων είχε σαν άμεσο αποτέλεσμα να κατακλυστεί η αγορά με μπουκάλια που δεν είχαν δει κάν την Ιαπωνία.
Η ζημιά που προκαλούν αυτά τα αμφιβόλου ποιότητας αποστάγματα δεν πληγώνουν μόνο τη φήμη του αυθεντικού, προκαλώντας σύγχυση στους πότες, αλλά είναι και μια μεγάλη οικονομική αιμορραγία. Τα διαφυγόντα κέρδη των Ιαπώνων παραγωγών υπολογίζονται, μόνο για το 2019, σε πάνω από 600 εκατομμύρια δολάρια. Γι’αυτό και ο αρμόδιος σύνδεσμος των παραγωγών, ο “JapanSpirits&LiqueursMakersAssociation”, θέσπισε μια σειρά από αυστηρούς κανόνες, στα πρότυπα των Σκωτσέζικων, και μόνο όσα μπουκάλια τους πληρούν όλους θα μπορούν να φέρουν τον τίτλο «Γιαπωνέζικο Ουίσκι»
Η ισχύς των κανόνων θα ξεκινήσει από τον ερχόμενο Απρίλιο και είναι οι εξής:
Τα μοναδικά συστατικά που επιτρέπεται να περιέχονται σε ένα γιαπωνέζικο ουίσκι είναι βύνη, σιτηρά και νερό. Και τα τρία αυτά συστατικά θα πρέπει να είναι γιαπωνέζικης προέλευσης.
Η ζύμωση, η αποσταξη και η σακχαροποίηση θα πρέπει να λαμβάνουν χώρα σε αποστακτήριο που βρίσκεται εντός της ιαπωνικής επικράτειας. Ο όγκος του αλκοόλ στο αρχικό απόσταγμα απαγορεύεται να ξεπερνά το 95%.
Για την ωρίμανση του αποστάγματος πρέπει να χρησιμοποιούνται αποκλειστικά ξύλινα βαρέλια και η χωρητικότητά τους να μην ξεπερνά τα 700 λίτρα το κάθε ένα από αυτά. Η ωρίμανση θα πρέπει να λαμβάνει και αυτή χώρα εντός της ιαπωνικής επικράτειας και η διάρκειά της να είναι τουλάχιστον τριετής.
Η εμφιάλωση θα πρέπει και αυτή να γίνεται στην Ιαπωνία και ο όγκος του αλκοόλ στο τελικό προϊόν να είναι τουλάχιστον 40%.
Το φυσικό καραμελόχρωμα (γνωστό με τον κωδικό Ε150a) επιτρέπεται να χρησιμοποιείται όπως προστίθεται και στα αποστακτήρια της Σκωτίας και της Ιρλανδίας.
Η θέσπιση αυτών των κανόνων εκτιμάται ότι θα ανακόψει το κύμα των μόνο κατ όνομα γιαπωνέζικων αποσταγμάτων. Αν και η πειρατεία στα ποτά είναι ένα από τα πιο δύσκολα αντιμετωπίσιμα φαινόμενα στον τομέα του εμπορίου, θα είναι ένα πρώτο βήμα για την προστασία του καταναλωτή. Από τον Απρίλιο όσα ουίσκι πληρούν τους πέντε βασικούς κανόνες θα έχουν μία ειδική σήμανση στη φιάλη τους ώστε να πιστοποιείται η καταγωγή τους.
