Την ώρα που ο Ερντογάν βγάζει το Oruc Reis στο Αιγαίο, ένας μεγαλύτερος κίνδυνος βρίσκεται δίπλα μας. Το νέο παιχνίδι θανάτου του Σουλτάνου…
Εφόσον πάνε όλα καλά, μέσα στο 2023 θα τεθεί σε λειτουργία το εργοστάσιο του Ακουγιού στα βάθη της Τουρκίας. Το «καλά» βεβαίως εδώ είναι περισσότερο σχήμα λόγου, καθώς πρόκειται για τον πρώτο πυρηνικό αντιδραστήρα που θα διαθέτει η γειτονική χώρα. Κι αν αναρωτιέστε τι μπορεί να πάει στραβά, θυμηθείτε απλά τι συνέβη στο Τσέρνομπιλ ή πιο πρόσφατα, στην Φουκουσίμα.
Η κατασκευή του αποτελεί πάγια θέση του Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος πάνω σε αυτό το project ποντάρει σχεδόν τα πάντα για την ενεργειακή αυτονομία της χώρας του και τον περιορισμό της εξάρτησής της από το πετρέλαιο, του οποίου οι τιμές πάντα (όπως και το τελευταίο διάστημα) εξαρτώνται από τις εύθραυστες ισορροπίες της περιοχής.
Ως ιδανικός τόπος να φιλοξενήσει το εγχείρημα προκρίθηκε η περιοχή της Μερσίνης, στο Μπουγιουκετσελί, παρά τις έντονες αντιδράσεις των κατοίκων που –όπως είναι λογικό- εξέφρασαν δυσφορία για την δημιουργία μιας τέτοιας επικινδυνότητας εγκατάστασης δίπλα στα σπίτια τους.
Παρά τις κινητοποιήσεις τους, αλλά και καταγγελίες για πλαστογραφίες σε κρίσιμα έγγραφα και βαρβάτες παρατυπίες σε περιβαλλοντολογικούς και μηχανικούς όρους, το έργο προχώρησε. Άλλωστε δεν είναι και πολλές οι φορές που ο Ερντογάν έσκυψε με… τρυφερότητα και κατανόηση πάνω από τον λαό του, με εξαίρεση ίσως τις προεκλογικές περιόδους που φροντίζει να χαϊδεύει αυτιά και να ταΐζει με εθνικιστικούς λεονταρισμούς τους ψηφοφόρους του.
Το 2015 το εργοστάσιο εγκαινιάστηκε, κόπηκε δηλαδή η κορδέλα για το εργοτάξιο που τελικά θα γίνει μέσα στο 2023 ο πρώτος πυρηνικός αντιδραστήρας της χώρας. Η χρηματοδότηση αυτού του κολοσσιαίου έργου γίνεται από Ρώσους, με το 93% αυτών να προέρχεται από την Rosatom, και την θυγατρική της η οποία δημιουργήθηκε με αποκλειστικό σκοπό την κατασκευή και χρήση του αντιδραστήρα.
Μάλιστα, αυτός αναμένεται να αποτελέσει μόνο την αρχή, αφού ο σχεδιασμός προβλέπει την λειτουργία ακόμη τριών μέχρι το 2025, με τις τουρκικές εταιρείες ενέργειας Park Teknik και Elektrik Üretim να αποτελούν τους βασικούς επενδυτές και πελάτες. Η συμφωνία αγοράς της κιλοβατώρας έχει οριστεί κάτι παραπάνω από τα 12 αμερικανικά σεντς, ενώ οι Ρώσοι θα διατηρούν το δικαίωμα να προσφέρουν σε ελεύθερες τιμές τυχόν πλεόνασμα σε τρίτους. Μια win-win συμφωνία για όλους τους εμπλεκόμενους. Αλλά μόνο για αυτούς…
Εκτός από τις αντιδράσεις των ίδιων των κατοίκων της περιοχής που φωνάζουν για τον κίνδυνο που ελλοχεύει για τα σπίτια τους από ένα πυρηνικό εργοστάσιο, προβληματισμένοι είναι και οι ευρύτεροι γείτονες. Ελλάδα, Κύπρος, αλλά και η μοναδική πυρηνική δύναμη της περιοχής, το Ισραήλ, εκφράζουν ενστάσεις και φόβους, παραμένοντας ιδιαίτερα δύσπιστοι απέναντι στις τουρκικές διαβεβαιώσεις ότι ο αντιδραστήρας θα χρησιμοποιηθεί μόνο για ειρηνικούς σκοπούς.
Η απρόβλεπτη και ασταθής φύση και προσωπικότητα του Ερντογάν, οι συχνοί παληκαρισμοί του και η ανάγκη του να γιγαντώσει το «τουρκικό μεγαλείο» ωθούν πολλούς στη σκέψη ότι πιθανότατα στο Ακουγιού γεννιέται ακόμη μία περίπτωση αντίστοιχη εκείνης του Ιράν, το οποίο η διεθνής κοινότητα για χρόνια δεν εμπιστευόταν και θεωρούσε δεδομένο πως κάτω από την μύτη της προσπαθούσε να αναπτύξει το δικό του πρόγραμμα για δημιουργία ενός πυρηνικού οπλοστασίου που θα αλλάξει για πάντα τις εύθραυστες ισορροπίες της περιοχής.
Για την Ελλάδα, βέβαια, αυτά είναι κακά νέα. Πολύ κακά… Όχι μόνο από τον φόβο ότι ένας επιθετικός και διεκδικητικός γείτονας μπορεί να αποκτήσει ένα «παιχνιδάκι» ικανό να προκαλέσει τον όλεθρο, αλλά και διότι δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι ακόμη και αν οι Τούρκοι λένε την αλήθεια σχετικά με τις προθέσεις τους, ο κίνδυνος ενός ατυχήματος (ίσως από σεισμό, αφού μιλάμε για σεισμογενείς ζώνες) και μιας καταστροφικής διαρροής είναι πολύ πιθανός και σε απόσταση μόλις μερικών χιλιομέτρων.
