Λες και ήθελε να αναπληρώσει τα χρόνια που έχασε στην καριέρα της όταν μετά από έναν ατυχή γάμο αποφάσισε να αποσυρθεί,
η Γεωργία Βασιλειάδου μετά την επάνοδό της (χάρη στην ευκαιρία που της έδωσε ο Αλέκος Σακελλάριος), έμεινε στις επάλξεις σχεδόν μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής της.
Ήδη από την δεκαετία του 1970 και μετά, οι παρουσίες της ήταν αρκετά πιο περιορισμένες. Η χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου, του οποίου υπήρξε «βαρύ πυροβολικό» είχε περάσει και θα χρειαζόταν χρόνια για να γίνει η μεγάλη οθόνη ξανά της μόδας, ενώ στην τηλεόραση είναι αλήθεια πως δεν είχε κάνει πολλά πράγματα. Με εξαίρεση τις εμφανίσεις της στα σίριαλ «Το παλιό το κατοστάρι» της ΥΕΝΝΕΔ το 1974 και στο «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» της –τότε- ΕΙΡΤ, ένα έτος αργότερα.
Γεννημένη το 1897, η Γεωργία Βασιλειάδου βάδιζε ολοταχώς προς τα 80 και όπως ήταν φυσιολογικό, οι δυνάμεις της είχαν αρχίσει να την εγκαταλείπουν. Ωστόσο ακόμη και τόσες δεκαετίες μετά την πρώτη της εμφάνιση και το ντεμπούτο της στο καλλιτεχνικό στερέωμα το 1922 σαν μέλος της χορωδίας του Θεάτρου Ολύμπια, στο έργο “Ερνάνη” του Τζουζέπε Βέρντι, η φλόγα της υποκριτικής παρέμενε μέσα της να καίει άσβεστη και να οδηγεί τα βήματά της στο θέατρο.
Την σεζόν 1976-1977 θα απαντήσει θετικά σε πρόταση που της έγινε για να συμμετάσχει στην παράσταση «Ένας βουλευτής σήμερα» η οποία παιζόταν στο θέατρο «Γιώργος Παππάς» που δεν υπάρχει πλέον στις μέρες μας, αλλά τότε στεγαζόταν σε κτίριο επί της οδού Σίνα. Μοιράζεται την σκηνή με τον Τάκη Μηλιάδη αλλά και την ανερχόμενη στάρλετ εκείνη την εποχή, Γωγώ Αντζολετάκη.
Όλος ο θίασος της φέρεται με απόλυτο σεβασμό γνωρίζοντας τα πεπραγμένα της στον χώρο και το πόσα διαφορετικά είδη έχει υπηρετήσει με προσήλωση και φυσικά επιτυχία αυτές τις πέντε δεκαετίες καριέρας, αλλά εκείνο που πραγματικά τους κερδίζει όλους είναι η σεμνότητα, η ταπεινότητα και ο απόλυτος επαγγελματισμός της.
Παρά τα αμέτρητα «χιλιόμετρα» που έχει διανύσει στην ηθοποιία, το βαρύ βιογραφικό, τις μεγάλες επιτυχίες και την καθολική αναγνώριση από το κοινό, η Γεωργία Βασιλειάδου δεν χάνει ποτέ πρόβα, χωρίς να επιτρέπει στην προχωρημένη ηλικία της καν να σταθεί εμπόδιο. Πηγαίνει από τους πρώτους σε κάθε πρόβα, προσπαθώντας –όπως και στις παραστάσεις- να αναπαύεται για λίγο σε ένα ντιβάνι στο καμαρίνι της μεταξύ των πράξεων του έργου.
Έτσι συνέβη και κατά την διάρκεια άλλης μιας παράστασης, περίπου στο μέσο της σεζόν. Εκείνη τη μέρα πήγε –όπως συνήθιζε- στο καμαρίνι της μετά την πρώτη πράξη, αλλά οι συνάδελφοί της δεν την άκουσαν να σηκώνεται. Ανήσυχοι, έσπευσαν να την βρουν και τελικά την είδαν εμφανώς ταλαιπωρημένη και για πρώτη φορά, ανήμπορη.
Η ίδια η Γωγώ Αντζολετάκη ήταν από τους πρώτους που βρέθηκαν στο πλευρό της και περιγράφει με ιδιαίτερη συγκίνηση εκείνες τις στιγμές και τον τρόπο με τον οποίο η Γεωργία Βασιλειάδου έμοιαζε να έχει διαισθανθεί ότι αυτή η παράσταση ήταν η τελευταία της. Ακόμη κι έτσι, κι ενώ όλοι την συμβούλευαν να μεταβεί σε νοσοκομείο, εκείνη αποφασίζει υποβασταζόμενη να δώσει αυτή που έμελλε να είναι η τελευταία παράστασή της. Κι όταν ολοκλήρωσε το ρόλο της και έπεσε η αυλαία, γύρισε, τους κοίταξε και σχεδόν προφητικά, είπε: «Νομίζω ότι δεν θα σας ξαναδώ…»…
Αυτή η πολύ έντονη αδιαθεσία πάντως αλλά και όσα ακολούθησαν, είχαν ως αποτέλεσμα εκείνη η βραδιά να είναι όντως η τελευταία φορά που η σπουδαία ηθοποιός συναναστρεφόταν με τους συναδέλφους της ή το κοινό. Τα προβλήματα της υγείας της γίνονταν ολοένα και πιο έντονα, με αποτέλεσμα να χρειαστεί να νοσηλευτεί και στη συνέχεια να παραμείνει κατ΄οίκον κάτω από την επίβλεψη της μονάκριβης κόρης της, Φωτεινής.
Ευτυχώς υπάρχει μια σπάνια φωτογραφία, ένα ντοκουμέντο που ανέσυρε από την πολύτιμη συλλογή του και την μοιράστηκε με τον κόσμο μέσω των social media, όπως έχει κάνει και άλλες φορές σε διάφορες περιπτώσεις, ο Άρης Λουπάσης. Είναι τραβηγμένη από την τελευταία παράσταση στην οποία συμμετείχε η Γεωργία Βασιλειάδου, την οποία βλέπουμε μαζί με τους συμπρωταγωνιστές της και αναμφισβήτητα έχει ιστορική σημασία…
Λιγότερο από τρία χρόνια αργότερα και πιο συγκεκριμένα στις 12 Φεβρουαρίου 1980 αφήνει την τελευταία πνοή της, ταλαιπωρημένη –ανάμεσα σε άλλα- και από βρογχικό άσθμα. Ο κόσμος θα πληροφορηθεί το δυσάρεστο μαντάτο και θα βυθιστεί στην θλίψη και στο πένθος, γνωρίζοντας ότι έχασε για πάντα την πιο όμορφη «άσχημη» της ελληνικής υποκριτικής…
