Τις επόμενες ημέρες θα βγουν στον αέρα πολλές μικρές ή μεγαλύτερες σχετικά άγνωστες ιστορίες από την ζωή και την καριέρα του Βασίλη Καρρά.
Του τραγουδιστή που έφυγε από την ζωή, όχι πλήρης ημερών (καθώς στα 70 του χρόνια -υπό νορμάλ συνθήκες- είχε ακόμη χιλιόμετρα να γράψει το κοντέρ) αλλά σίγουρα πλήρης εμπειριών.
Όλοι όσοι τον γνώρισαν, έστω και λίγο, έχουν κάτι καλό να θυμηθούν από εκείνον. Οι περισσότεροι φυσικά στέκονται στην αυθεντικότητα του χαρακτήρα του, την ευθύτητα και την ντομπροσύνη του αλλά και την απέχθειά του για τις τυπικότητες.
Γνήσια λαϊκός άνθρωπος, ο Βασίλης Καρράς παρέμενε ένας προσιτός και ανοιχτός άνθρωπος, αφήνοντας τα… καλάμια να τα κουβαλήσουν άλλοι ερμηνευτές. Εκείνοι που μετά από ένα ψιλοσουξεδάκι από εκείνα που γίνονται «επιτυχίες» επειδή σπρώχνει σαν τρελή η δισκογραφική σε σταθμούς (με το αζημίωτο), αποκτούν το περίφημο είδος «χιλίων καρδιναλίων» και το παίζουν… ιστορία ακόμη και για μια απλή δήλωση.
Εκείνοι που έχουν έναν ολόκληρο στρατό από αυλικούς και παρατρεχάμενους, σε εντεταλμένη υπηρεσία να δημιουργήσουν hype στα social media, μόνο και μόνο προκειμένου να παραμείνουν στην επικαιρότητα για κάθε πιθανό ή απίθανο λόγο, ο οποίος συνήθως δεν είχε και την παραμικρή σχέση με την (όποια) καλλιτεχνική υπόσταση της προσωπικότητάς του.
Ο Βασίλης Καρράς δεν υπήρξε ποτέ τέτοιος, ούτε χρειάστηκε αντίστοιχους ανθρώπους γύρω του. Παρέμεινε πάντοτε ο Βασίλης ή Βασίλας, όπως τον φώναζαν από νωρίς στην καριέρα του οι πιο στενοί του φίλοι και συνεργάτες. Μάλιστα με τα χρόνια είχε αναπτύξει και μια… αλλεργία στο «κύριε Καρρά». Μια προσφώνηση που την απεχθανόταν επειδή δημιουργούσε απόσταση. «Άσε τα κυριλίκια. Θα με λες Βασίλη ή σκύλο» συνήθιζε να λέει!
Βέβαια αυτό δεν ήταν το μόνο χούι του. Ο Βασίλης της καρδιάς μας είχε και άλλες συνήθειες που δεν έλεγε να κόψει. Και κάποιες από αυτές τις κράτησε μέχρι το τέλος ή τουλάχιστον για όσο διάστημα τα προβλήματα υγείας που τόσο γενναία αντιμετώπισε για χρόνια δεν έμπαιναν εμπόδια στο να κάνει πράγματα που γουστάρει. Όπως, για παράδειγμα, το να πηγαίνει με την παρέα του σε μαγαζιά που εμφανίζονταν άλλοι αγαπημένοι του ερμηνευτές.
Από ένα σημείο και μετά κάθε υπάλληλος του καταστήματος και ειδικά ο μετρ που είχε αναλάβει το τραπέζι του μεγάλο τραγουδιστή γνώριζε, ότι στο αμάξι του ο Βασίλης Καρράς είχε ολόκληρο απόθεμα για να μπορεί να βγάζει τα γούστα του!
Και αυτό δεν ήταν άλλο από το αγαπημένο του ουίσκι, το οποίο δεν ήταν από τις μάρκες που κυκλοφορούσαν εύκολα σε ένα μπουζουξίδικο. Ακόμη, όμως, και αν υπήρχε, ποτέ δεν ήξερε αν θα φτάσει για τον ίδιο και την παρέα του. Έτσι, φρόντιζε να είναι απόλυτα σίγουρος ότι δεν θα βρισκόταν ποτέ εκτεθειμένος.
Επομένως, το πρώτο πράγμα που γινόταν ήταν να παραδώσει τα κλειδιά του αυτοκινήτου ώστε να έρθει η πρώτη φιάλη στο τραπέζι και αυτή η διαδικασία να συνεχιστεί για όσο διάστημα χρειαζόταν και… τράβαγε το βράδυ. Έχοντας τουλάχιστον ένα κιβώτιο από την συγκεκριμένη μάρκα ουίσκι, ο «άρχοντας» δεν έμενε ποτέ παραπονεμένος.
Τα ίδιο –φυσικά- και η παρέα του, ενώ ανάλογα ικανοποιημένοι έμεναν κι όσοι τους εξυπηρετούσαν καθώς όλη η πιάτσα γνώριζε το πόσο γαλαντόμος και ανοιχτοχέρης ήταν ο Βασίλης Καρράς, ειδικά με τους ανθρώπους που δούλευαν νύχτα και γνώριζε από πρώτο χέρι τις ανάγκες τους…
