Πήγα βόλτα στα σοκάκια (sokak) προχθές και πέρασα τον πάνω μαχαλά (mahalle).
Κοίταξα ψηλά και είδα το κονάκι σας (konak) και ήρθαν στη σκέψη μου οι τενεκέδες (teneke) με τους μενεξέδες (menekse) και τα ζουμπούλια (zumbul) που είχε η μάνα σου πλάι στην πόρτα. Και σε θυμήθηκα όταν ήσουν νέος, φιντάνι (fidan) που είχες σεβντά (Sevda) μεγάλο για μια μικρή.
Και απειλούσες να κάψεις τον ντουνιά (dunya), κι έκλαιγες, κοτζάμ (kocam) λεβέντης (levend) ντελικανής (delikanli). Είχες τότε μεγάλο ντέρτι (derti), είχες σηκώσει μπαϊράκι (bayrak) κι έκανες τον νταή (dayi)!
Και η μάνα σου σε μάλωνε, σε βούταγε απ το γιακά (yaka) και σε φώναζε χαϊβάνι, (hayvan) που έμπλεξες τόσο μικρός. «Δεν θα δεις χαΐρι (hayir) μ αυτή τη … γρουσούζα (ugursuz)” σου λεγε. Κι εσύ ήθελες να φωνάξεις τη μικρή στον οντά σου (oda)! Η μάνα σου έστηνε καραούλι (karavul) αλλά εσύ αμάν (aman) το χαβά (hava) σου…
Καυγάδες (kavga), σαματάδες (samata) είχαμε κάθε μέρα στη γειτονιά, ελεος, νισάφι (insaf) φωνάζαμε και μεις μέχρι που έφυγε η μικρή…
Πέρασαν χρόνια και ζαμάνια (zaman) και γιαβας γιαβάς (yavas yavas) ηρέμησες, έφυγε το γινάτι σου (inad) κατάφερε η μάνα σου να σου βάλει χαλινάρι, γκέμι (gem) και κάποιοι είπαν ότι ο σεβντάς σου ήταν κάλπικος (kalp), ψεύτικος, γιαλαντζί (yalanci).
Mα για σένα αυτό το κορίτσι ήταν μεράκι (Merak) το ξέρω όταν έφυγε, είχες μεγάλο ζόρι (zor), στο τέλος, έμεινες εργένης (ergen) και η μάνα σου έβαλε μεγάλο μαράζι (maraz).
Σ αφήνω τώρα αδελφέ, καρντάσι (kardas) γιατί πιάσαν τα μελτέμια (meltem), φέρνει αγιάζι (ayaz) απ την αλάνα (alan) τη διπλανή…
