ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
– Είναι έμφυτο στον άνθρωπο και εν πολλοίς φανερώνει υγιή ψυχικώς χαρακτήρα το να σχεδιαζει, να προγραμματίζει και να καταστρώνει σχέδια που αφορούν στο μέλλον του.
Σχεδόν από την πρώτη στιγμή της αυτοσυνειδησίας του, όντας μικρό παιδάκι, εκδηλώνει διάφορες προθέσεις σχετικά με τις προτιμήσεις του και τις μελλοντικές επιδιώξεις του. Οι νέοι πολύ συχνά ονειροπολούν σχετικά με το αύριο. Οι γονείς καταστρώνουν σχέδια σχετικά με τη μόρφωση, την αποκατάσταση και τη μελλοντική πορεία των παιδιών τους.
Από το πιο μικρό εως το πιο μεγάλο ταξίδι της ζωής οι ανθρωποι χαράζουν πορεία, προϋπολογίζουν τον χρόνο, ταξινομούν τις παραμικρές τους κινήσεις. Πόσες φορές όμως δεν σχεδιάσαμε πράγματα, δεν καταστρώσαμε σχέδια, δεν προϋπολογίσαμε κινήσεις που τελικά ματαιώθηκαν και ναυάγησαν;
Πολυ ορθά ο θυμόσοφος λαός μας λέει: «Λογαριάσαμε χωρίς τον ξενοδόχο». Που σημαίνει ότι υπολογίσαμε τη διαμονή μας σε κάποιο ξενοδοχείο χωρίς τη συνεννόηση και τη συγκατάθεση του ξενοδόχου. Και ξαφνικά διαπιστώσαμε ότι το ξενοδοχείο ήταν κλειστό η ήταν γεμάτο.
Δεν εξαρτώνται στη ζωή μας όλα από εμάς. Αντίθετα, όλα εξαρτώνται τελικώς από τον Θεό. Πολύ ωραία το σημειώνει ο Αδελφόθεος Ιάκωβος: «Εάν ο Κύριος θελήση, και ζήσομεν και ποιήσομεν τούτο η εκείνο» (Ιακ. 4, 15). Αν ο Θεός επιτρέψει πρωτίστως να βρισκόμαστε στη ζωή και αν Εκείνος θελήσει και επιτρέψει, θα κάνουμε αυτό η το άλλο. Δεν είμαστε απόλυτοι κύριοι της ζωης μας.
Δεν μπορούμε να στηριζόμαστε μονάχα στη δική μας κρίση, στη δική μας εκτίμηση και στον δικό μας σχεδιασμό. Πολύ περισσότερο στις ικανότητές μας και στα χρήματά μας. «Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει», έλεγαν πολύ σωστά οι αρχαίοι πρόγονοί μας. Δηλαδή, πολλές φορές άλλες είναι οι επιθυμίες και οι επιδιώξεις των άνθρώπων, εντελώς όμως διαφορετικές είναι οι προσταγές του Θεού. Και βλέπει κανείς τότε οι άνθρωποι όχι απλώς να απογοητεύονται, αλλά να σαστίζουν κάποτε. Να μελαγχολούν. Να τα χάνουν και να απελπίζονται.
Πόσο διαφορετικά σκέπτεται και σχεδιάζει ο πνευματικός άνθρωπος, ο άνθρωπος του Θεού! Καταστρώνει κι αυτός τα σχέδιά του. Ποθεί κι αυτός να δημιουργήσει στη ζωή του. Εξαρτά όμως τα πάντα στη ζωή του από το θέλημα του Θεού. Τίποτε δεν προγραμματίζει να κάνει, εάν πρώτα δεν σκεφθεί και δεν πεί: «Πρώτα ο Θεός!». «Αν θέλει ο Θεός!». Η ζωή του, η οικογένειά του, η εργασία του, τα πάντα τίθενται κάτω από την ευλογία και την καθοδήγηση του Κυρίου.
Και δεν προτάσσει αυτά τα λόγια τυπικά η από συνήθεια, αλλά από εσωτερικό πόθο να υποτάσσονται τα πάντα ολόψυχα στον Κυβερνήτη του παντός. Όταν ο απόστολος Παύλος βρέθηκε στην Έφεσο και οι εκεί χριστιανοί τον παρακάλεσαν να μείνει περισσότερο κοντά τους, δεν ανταποκρίθηκε στην παράκλησή τους. Τους αποχαιρέτησε και τους είπε ότι θα έπρεπε με κάθε τρόπο να βρεθεί στα Ιεροσόλυμα για την επικείμενη εορτή, και τους υποσχέθηκε: «Πάλιν ανακάμψω προς υμάς του Θεού θέλοντος» (Πραξ. 18, 21). Θα επιστρέψω πάλι κοντά σας, εάν θέλει ο Θεός.
Παρόμοια ας σκεπτόμαστε και ας ενεργούμε στη ζωή μας όλοι. Να κάνουμε τα σχέδιά μας. Να εκφράζουμε ελεύθερα την επιθυμία μας. Αφού όμως είμαστε έτοιμοι, τον πρώτο λόγο να τον έχει ο Θεός. Να πορευόμαστε με ειρήνη ψυχής, ακόμη κι όταν βλέπουμε τα σχέδιά μας να μην ευοδώνονται. Με ταπείνωση και αυτοπαράδοση ας αφήνουμε την αγάπη του Θεού να ενεργεί τα πάντα στη ζωή μας.
Και τέτοια να είναι η προσευχή μας και η παράκλησή μας στον Κύριο: «Κύριε, γενηθήτω το θέλημά σου». Πρώτα ο Θεός! Αυτή να είναι και η καθημερινή επιδίωξή μας: «Εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα».
