Καταξιωμένος ηθοποιός, σκηνοθέτης συγγραφέας θεατρικών έργων για ενήλικες και για παιδιά, αλλά και ποιητής, ο Δημήτρης Ποταμίτης “έφυγε” στις 26 Φεβρουαρίου του 2003 στα 58 του χρόνια, χτυπημένος από ανίατη ασθένεια.
Ο ηθοποιός νοσηλευόταν το διάστημα πριν το θάνατο του στο νοσοκομείο “Μεταξά”, στον Πειραιά. Γεννήθηκε το 1945, στο Νησί της Αφροδίτης, όπως αποκαλούσε και ο ίδιος με αγάπη την Κύπρο, και συγκεκριμένα στη Λεμεσό, και σπούδασε στη Δραματική Σχολή Αθηνών.
Πρωτοεμφανίσθηκε στην Επίδαυρο με το Εθνικό θέατρο, δίπλα στην Κ. Παξινού και τον Θ. Κωτσόπουλο και αμέσως μετά συνεργάσθηκε με τον Μάνο Κατράκη και τον Αλέξη Σολωμό, ενώ το 1989 ήταν ο «Ορέστης» στην Επίδαυρο, με τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου.
Στις αρχές της δεκαετίας του ΄70 -αγοράζοντας και μεταμορφώνοντας το παλιό σινεμά «Ρέα»- δημιούργησε το »Θέατρο Έρευνας» στην περιοχή Ζωγράφου και υπήρξε η ψυχή της θεατρικής αυτής γωνιάς, που παρουσίασε -επί σειρά ετών- πολλές πρωτοποριακές παραστάσεις.
Το 2002, το θέατρο έκλεισε, όχι μόνο για οικονομικούς λόγους -όπως ανέφερε ο ιδρυτής του- αλλά και για αισθητικούς και ηθικούς λόγους. Μάλιστα, σε ένα »μανιφέστο» που κυκλοφόρησε ο ίδιος το Νοέμβριο του 2002, επεσήμανε ότι με την πράξη του αυτή δεν μπόρεσε «να αντισταθεί στον κουλτουριάρικο χαβαλέ και την κουλτουριάρικη τσόντα ως θεατρική πρωτοπορία».
Πάντως, από το 1973 που άνοιξε το »Θέατρο Έρευνας», στη γειτονιά του Ζωγράφου, ανέβασε έργα όπως «Ο άνθρωπος ελέφαντας», «Ο Έλληνας βάτραχος», «Πόλεμος στο σπίτι», «Birdy, Το αγόρι πουλί», «Κουρδιστό Πορτοκάλι», «Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέϊ», «Αύγουστε Αύγουστε» και πολλά ακόμα έργα του κλασικού και μοντέρνου ρεπερτορίου.
Είχε υπογράψει τη συγγραφή έξι παιδικών βιβλίων, όπως «Τα ανάποδα παραμύθια», «Ιστορίες του Παππού Αριστοφάνη» και «Το λουρί του Σωκράτη». Πίστευε, μάλιστα, ιδιαίτερα στο θέατρο για παιδιά και σε συνέντευξή του είχε αναφέρει ότι «με το θέατρο για παιδιά, προετοιμάζεται ο αυριανός καλός θεατής, ο αυριανός ευσυνείδητος πολίτης, αλλά κυρίως ο αυριανός πρωθυπουργός της Ελλάδας».
Πολύ συχνά, οι παθιασμένες απόψεις του για το θέατρο και την τέχνη, τον έφεραν σε σύγκρουση με την πολιτική εξουσία στην οποία ασκούσε κριτική με κάθε ευκαιρία. Υπήρξε μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων και του Διεθνούς Κέντρου Θεάτρου.
Πηγή: ΑΠΕ
