Αποτελεί τη μόνιμη επωδό διαμαρτυρίας αλλά και γκρίνιας των θεσμών προς την Κυβέρνηση και ένα από τα βασικά προαπαιτούμενα όλων των μέχρι σήμερα αξιολογήσεων της ελληνικής οικονομίας, αλλά και της 12της αξιολόγησης που επέρχεται.
Ο λόγος για τα ληξιπρόθεσμα χρέη ύψους 2,3 δισ ευρώ του δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα που καθυστερούν να αποπληρωθούν και ολοένα “αυγαταίνουν” αντί να λιγοστεύουν στερώντας έτσι ρευστότητα από την αγορά.
Σύμφωνα με το προσχέδιο του προϋπολογισμού το δημόσιο οφείλει 1,75 δισ. ευρώ σε τρίτους και επιπλέον 547 εκ. ευρώ σε επιστροφές φόρων δηλαδή συνολικά 2,3 δις. Ευρώ. Λόγω της πανδημίας τα ληξιπρόθεσμα χρέη των νοσοκομείων στους προμηθευτές τους πήραν την ανιούσα. με αποτέλεσμα στο τέλος Ιουλίου του 2021 να ανέρχονται στο ποσό των 927 εκατ. ευρώ έναντι 502 εκατ. ευρώ τον Δεκέμβριο του 2020.
Οι Οργανισμοί Κοινωνικής Ασφάλισης (ΟΚΑ) είχαν οφειλές ύψους 470 εκατ. ευρώ τον περασμένο Ιούλιο έναντι 356 εκατ. ευρώ στο τέλος του περυσινού Δεκεμβρίου. Στους ΟΤΑ οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις προς τρίτους ανήλθαν τον μήνα Ιούλιο στο ποσό των 153 εκατ. ευρώ έναντι 252 εκατ. ευρώ τον Ιούλιο του 2020, δηλαδή μειώθηκαν κατά 40%.
Η μείωση οφείλεται κατά κύριο λόγο σε πρόγραμμα ενίσχυσης των ΟΤΑ από τον κρατικό προϋπολογισμό, που για το παρόν οικονομικό έτος ανήλθε στο ποσό των 72 εκατ. ευρώ.
Όσον αφορά στις εκκρεμείς συντάξεις το ύψος αυτών των οφειλών τον Ιούλιο ανερχόταν στα 359 εκατ. ευρώ αλλά αν εξαιρεθούν οι εισφορές ύψους 92 εκατ. ευρώ που παρακρατούνται υπέρ του Δημοσίου, του Ασφαλιστικού Κεφαλαίου Αλληλεγγύης Γενεών (ΑΚΑΓΕ) και του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ), το καθαρό ποσό περιορίζεται στα 267 εκατ. ευρώ.
Το χρέος των 2,3 δισ ευρώ θα είναι ένα από τα βασικά προαπαιτούμενα για το κλείσιμο η όχι για τη χώρα μας της 12 της αξιολόγησης από τους θεσμούς στις 19-20 Οκτωβρίου, καθώς η συμφωνία προβλέπει ότι τα ληξιπρόθεσμα χρέη του δημοσίου δεν θα πρέπει να ξεπερνούν σε ετήσια βάση το 0,2% του ΑΕΠ ή σε απόλυτα ποσά τα 350 εκατ. ευρώ. Η υγειονομική κρίση παρείχε πίστωση χρόνου και στη χώρα μας αλλά είναι αμφίβολο για πόσο οι θεσμοί θα ανέχονται ένα τόσο δυσθεώρητο χρέος του δημοσίου σε ιδιώτες.
