Τα Ευαγγέλια δε λένε ποιος έφερε τα παιδάκια και τα βρέφη στον Ιησού. Ίσως οι πατεράδες τους, μπορεί και οι μητέρες ή τα μεγαλύτερα αδέλφια τους.
Τα ’φεραν, θυμάται ο Μάρκος, «για να τ’ αγγίξει, αλλά οι μαθητές μάλωναν εκείνους που τα έφεραν. Ο Ιησούς, όμως, όταν τους είδε, αγανάκτησε και τους είπε: Αφήστε τα παιδιά να ’ρχονται σε μένα και μην τα εμποδίζετε, γιατί σε ανθρώπους σαν κι αυτά ανήκει η βασιλεία του Θεού. Πραγματικά, σας λέω, όποιος δε δεχτεί τη βασιλεία του Θεού σαν παιδί, αυτός ποτέ δε θα μπεί σ’ αυτήν. Κι αφού τα αγκάλιασε, τα ευλογούσε, βάζοντας τα χέρια του πάνω τους». (Μαρκ. 10, 13-16).
Το άγγιγμα του χεριού του ανθρώπου του Θεού μεταδίνει χάρη, και τα παιδάκια ήλθαν στον Ιησού ζητώντας τη χάρη του Θεού. Οι μαθητές ωστόσο δεν το θεώρησαν ορθό να ενοχληθεί ο Δάσκαλος για τα μικρά παιδιά, ή ίσως δε θεώρησαν πως τα παιδάκια είχαν ανάγκη να πάρουν ή μπορούσαν να δεχτούν τη θεία χάρη.
Βλέποντάς το αυτό ο Ιησούς αγανάκτησε, γράφει ο Μάρκος. Και είναι η μόνη φορά στα Ευαγγέλια που λέγεται ότι ο Ιησούς αγανάκτησε. Συγκινήθηκε, επιτίμησε, θύμωσε, μα μόνο εδώ αγανάκτησε – για τη συμπεριφορά των μεγάλων προς τα παιδιά. Όσοι προσπαθούν να χωρίσουν τον Ιησού από τα παιδιά θα αντιμετωπίσουν την αγανάκτησή του. Όσοι, ξέροντας την αδυναμία τους, έρχονται με εμπιστοσύνη στο Θεό, θα πάρουν δώρο τη Βασιλεία του. Κι ας παν να λένε ο,τι θέλουν οι κριτές και οι επικριτές, οι λογικοί, οι συνετοί, οι δίκαιοι και οι υπολογιστές. Η χάρη του Θεού δεν είναι φτηνή, αλλά το αντίτιμό της το πληρώνει ο Ίδιος, που ξέρει τα «συμφέροντά» του καλύτερα από τους «υπερασπιστές» του.
Οι Φαρισσαίοι, ως σήμερα αγωνίζονται να εμποδίσουν τα παιδιά να έλθουν στον Ιησού. Να μην έρχονται στη λειτουργία, λένε τώρα, γιατί ενοχλούν, ή, γιατί δεν καταλαβαίνουν. Φαρισαίε τυφλέ, μαζεύτηκε ποτέ καμιά οικογένεια στην πατρική γιορτή χωρίς να ’ναι και τα παιδιά εκεί, να τρέχουν, να τρώνε, να φωνάζουν; Γιατί, λοιπόν, στο Δείπνο του δεν έχει δικαίωμα ο Δεσπότης να έχει κοντά του τα παιδιά του; Κι αν τα πετάξεις έξω και τα σιωπήσεις αυτά, νομίζεις θα προσευχηθείς; Για σε δε θα λαλήσουν τ’ αηδόνια (τα ’χεις σκοτώσει μέσα σου).
Κανείς δεν μπορεί να χωρίσει τον Ιησού από τα παιδάκια. Από τα μουντά βιομηχανικά προάστια της σύγχρονης Τεχνούπολης ως τους μελαγχολικούς προσφυγικούς συνοικισμούς, όπου στη γη οι μαύροι άνθρωποι έχουνε κλείσει τα παιδιά, ο Ιησούς είναι μαζί τους – έτσι όπως τον είδε ο Rouault στον πίνακά του Le Christdans labanlieue. Στο μακρύ σκοτεινό δρόμο με τα σπίτια αποθήκες, με τις πελώριες μαύρες πόρτες και τ’ ατέλειωτα μονότονα παράθυρα που χάσκουν σαν δαιμονικά άδεια μάτια, η απαίσια καπνοδόχος δεν μπορεί να κρύψει το φεγγάρι. Κι ο Χριστός συνοδεύει στην ερημιά δυό μοναχικά παιδάκια.
