Ένας καλόγερος σε κάποια επίσκεψη στην Αθήνα, γυρίζει, γυρίζει και στο τέλος, κουρασμένος, κάθεται σ’ ένα καφενείο.
Μια κυρία στο διπλανό τραπέζι τον ρωτάει:
– “Είσαστε αληθινός καλόγερος;”
– “Να σου πω, ράσα φοράω, σε μοναστήρι μένω, σε όλες τις αγρυπνίες και τις ακολουθίες πάω, νηστεύω, προσεύχομαι, έχω γέροντα. Νομίζω ότι είμαι κανονικός καλόγερος… Εσύ τι είσαι;”
– “Εγώ, είμαι λεσβία…. Απ’ το πρωί που θα σηκωθώ μέχρι το βράδυ που θα πάω για ύπνο όλο γυναίκες σκέφτομαι. Και στον ύπνο μου όλο γυναίκες ονειρεύομαι. Και για σεξ, μόνο γυναίκες θέλω…”
Μετά από λίγο αδειάζει το διπλανό τραπέζι. Ο καλόγερος έχει πέσει σε σκέψεις.
Ένα ζευγάρι έρχεται και κάθεται δίπλα του. Κι αυτοί σε λίγο, τον ξαναρωτούν:
– “Είστε πραγματικός καλόγερος;”
Και ο καλόγερος:
– “Έτσι νόμιζα, αλλά μάλλον λεσβία είμαι τελικά…”
