Το Ηλιακό σύστημα βρίσκεται στο κέντρο ενός μυστηριώδους κενού στο διάστημα διαμέτρου 1.000 ετών φωτός, περικυκλωμένο από χιλιάδες νεαρά άστρα έξω από αυτό το κενό.
Επιστήμονες του Harvard επιχείρησαν να εξηγήσουν αυτό το μυστήριο και να αναδομήσουν την εξελικτική ιστορία της γαλαξιακής μας γειτονιάς, αποκαλύπτοντας πώς μία σειρά γεγονότων που ξεκινούν πριν 14 δισεκατομμύρια χρόνια οδήγησε στη δημιουργία αυτής της φυσαλίδας που ονομάζουμε σήμερα “Τοπική Φυσαλίδα”. Την ύπαρξή της τη γνωρίζουμε από τη δεκαετία του ’70, ωστόσο παρέμενε μυστήριο η προέλευσή της.
Η Τοπική Φυσαλίδα έχει χαμηλής πυκνότητας και υψηλής θερμοκρασίας πλάσμα και τα άκρα της έχουν χαμηλότερης θερμοκρασίας και πυκνότητας αδρανή αέρια και σκόνη. Η έρευνα δείχνει πως δημιουργήθηκε από μία έκρηξη σουπερνόβα εκατομμύρια χρόνια πριν. Επεκτείνεται ακόμα με 6.7 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο και είναι υπεύθυνη για τη δημιουργία νέων αστεριών στην περίμετρό της.
Καθώς η σουπερνόβα επεκτείνεται, συμπιέζει την ύλη με την οποία έρχεται σε επαφή, δημιουργώντας πιο ισχυρούς δεσμούς στα μόρια αερίων που υπάρχουν στο διαστρικό μέσο, ξεκινώντας τη δημιουργία νεαρών άστρων. Μέσω αντίστροφων προσομοιώσεων, οι επιστήμονες πήγαν πίσω στο χρόνο και διαπίστωσαν πως η έκρηξη έγινε πριν 14.4 εκατομμύρια χρόνια, δημιουργήθηκαν νέα άστρα και ακολούθησαν νέες εκρήξεις των μεγάλων άστρων που δεν έζησαν για πολύ.
Υπολογίσαμε πως είχαμε περίπου 15 εκρήξεις σουπερνόβα μέσα σε εκατομμύρια χρόνια για να σχηματιστεί η Τοπική Φυσαλίδα που βλέπουμε σήμερα.
Κι αν αναρωτιέστε γιατί το Ηλιακό μας Σύστημα είναι στη μέση της φυσαλίδας, οι ερευνητές θεωρούν πως πρόκειται ξεκάθαρα για σύμπτωση.
Όταν η πρώτη σουπερνόβα που δημιούργησε την Τοπική Φυσαλίδα εξερράγη, ο Ήλιος μας ήταν πολύ μακριά από τη δράση. Αλλά πέντε εκατομμύρια χρόνια πριν, η τροχιά του Ήλιου μέσα από το Γαλαξία τον οδήγησε μέσα στη φυσαλίδα και τώρα ο Ήλιος βρίσκεται – απλά από τύχη – σχεδόν στο κέντρο της φυσαλίδας.
