Μερικές φορές για να πετύχει κάποιος κάτι, χρειάζεται να πάρει μια βαθιά ανάσα, σαν για να αποκτήσει το θάρρος και τη δύναμη που θα τον κάνει να προχωρήσει σε αυτό που επιθυμεί.
Κάποιοι άλλοι, χρειάζονται κάτι πολύ περισσότερο. Στη συνέχεια θα σας πω μια ιστορία σε συμβολική γλώσσα. Όπως έχει γράψει ο Paulo Coelho στο βιβλίο του ο Αλχημιστής, «ανακάλυψα ότι η συμβολική γλώσσα, που τόσο με ενοχλούσε και με μπέρδευε, ήταν ο μόνος τρόπος να αγγίξω την ψυχή του κόσμου ή αυτό που ο Γιουνγκ αποκάλεσε το “συλλογικό ασυνείδητο”».
Μια μέρα ένας Δάσκαλος καθόταν σε ένα βράχο και απολάμβανε το ηλιοβασίλεμα πέρα από τη θάλασσα. Ξαφνικά τον πλησίασε ένας νεαρός και τον διέκοψε. «Δάσκαλε, θέλω να γίνω μαθητής σου», εκείνος τον κοίταξε ενοχλημένος και του είπε: «Είναι αργά τώρα, σε λίγο νυχτώνει. Έλα πάλι αύριο μέσα στην ημέρα». Το βράδυ πέρασε και η επόμενη μέρα βρήκε το Δάσκαλο στον ίδιο βράχο να αγναντεύει την ανατολή του Ήλιου πέρα από τη θάλασσα. Ξαφνικά, πάλι ο ίδιος νεαρός τον βρήκε και του ζήτησε το ίδιο πράγμα και πάλι ο Δάσκαλος ενοχλημένος του είπε να έρθει την επόμενη μέρα, αλλά όχι την ώρα που ανατέλλει ή δύει ο Ήλιος.
Την επόμενη μέρα, το μεσημέρι ο Δάσκαλος δρόσιζε τα άλογα όταν ξαφνικά εμφανίστηκε και πάλι ο νεαρός. «Δάσκαλε, θέλω να γίνω μαθητής σου». Ο Δάσκαλος τον κοίταξε ενοχλημένος για μια ακόμη φορά και του ζήτησε να έρθει άλλη ώρα, αλλά το ξανασκέφτηκε και τον σταμάτησε. Τον είχε απορρίψει τρεις φορές και πάντα έβλεπε το ίδιο πείσμα στον νεαρό να επιστρέψει. «Μια στιγμή. Γιατί θέλεις να γίνεις μαθητής μου;»
«Δάσκαλε, σε παρακολουθώ καιρό τώρα. Όπως και άλλους. Είσαι ο ιδανικότερος. Θέλω να γίνω μαθητής σου γιατί θέλω να βρω το θεό. Να γνωρίσω την υπέρτατη δύναμη, την πηγή των πηγών». Ο Δάσκαλος του χαμογέλασε. «Κι αν σου πω ότι δεν υπάρχει θεός;» «Αποκλείεται», αποκρίθηκε ο νεαρός. «Συνεχώς μιλάς για όλα αυτά γύρω μας, για τη δημιουργία, για την πλάση, για τη φύση». «Ναι, εντάξει. Κατάλαβα», είπε ο Δάσκαλος. «Είδα πως δεν αποθαρρύνθηκες, ακόμα κι όταν σου είπα ότι δεν υπάρχει θεός», είπε ο Δάσκαλος, προχώρησε μερικά βήματα και συνέχισε: «Είδα πως δεν πτοήθηκες αλλά δεν ξέρω αν μπορείς να πετύχεις οτιδήποτε επιθυμείς», είπε τελικά. «Δάσκαλε, θέλω να μάθω και το μυστικό για να πετύχω οτιδήποτε επιθυμώ». Ο Δάσκαλος έγνεψε καταφατικά και του έδειξε τη γούρνα με το νερό από το οποίο έπιναν τα άλογα. «Γιατί σε ενδιαφέρει τόσο πολύ να μάθεις για το θεό και δεν θέλεις να μάθεις τι βρίσκεται μέσα στο νερό ή τι βρίσκεται στον πάτο της γούρνας;».
Ο νεαρός ξαφνιάστηκε, τα έχασε. «Ε, ναι, με ενδιαφέρει κι αυτό, αλλά πάνω από όλα με ενδιαφέρει να μάθω για το θεό και το μυστικό για να το πετύχω». «Εντάξει, αλλά πρώτα πρέπει να ξεκινήσεις από το νερό», είπε ο δάσκαλος και απότομα βούτηξε το κεφάλι του νεαρού μέσα στη γούρνα. Ο νεαρός πάλευε με όλη του τη δύναμη να βγάλει το κεφάλι από εκεί. Πνιγόταν. Χτυπιόταν και έσπρωχνε το σώμα του με τα χέρια του αλλά δεν τα κατάφερνε, ο Δάσκαλος ήταν πιο δυνατός. Σε μια αναλαμπή ύστατης προσπάθειας, υπολόγισε σε ποιο σημείο στεκόταν ο Δάσκαλος και του κατάφερε μια γερή κλωτσιά. Ο Δάσκαλος κατάλαβε τότε ότι είχε έρθει η ώρα να ελευθερώσει τον νεαρό και τον άφησε, οπότε εκείνος πετάχτηκε με δύναμη ρουφώντας άπληστα μεγάλες ποσότητες αέρα.
Μετά από λίγα λεπτά, και αφού ο νεαρός συνήλθε και η ανάσα του επέστρεψε στο φυσιολογικό, ο Δάσκαλος τον ρώτησε: «Τι είναι αυτό που ήθελες περισσότερο από όλα, όσο βρισκόσουν κάτω από το νερό;» «Αέρα, Δάσκαλε. Αέρα». «Και πόσο πολύ ήθελες αυτό τον αέρα;» «Απεγνωσμένα. Όσο τίποτε άλλο. Ήταν το μόνο που ήθελα, Δάσκαλε»
«Ωραία, νεαρέ μου. Το μυστικό για να πετύχεις οτιδήποτε επιθυμείς είναι να βάλεις στα θέλω σου, την ίδια προσπάθεια, τον ίδιο ζήλο και την ίδια δύναμη του σώματος και του μυαλού που έβαλες για να απελευθερωθείς. Το υπόσχεσαι στον εαυτό σου;» ρώτησε ο Δάσκαλος και ο νεαρός έγνεψε καταφατικά. «Εντάξει δάσκαλε».
«Φύγε τώρα. Έλα πάλι όποτε νομίζεις ότι μπορείς να είσαι έτοιμος να ανταποκριθείς σε αυτό που υποσχέθηκες. Τότε θα αποφασίσω αν μπορείς να γίνεις μαθητής μου». Ο νεαρός έφυγε τρέχοντας. Την άλλη μέρα, κάποια ώρα, ο Δάσκαλος περιποιούνταν το σπασμένο πόδι ενός λύκου. Άκουσε βήματα να τον πλησιάζουν που μετά από λίγο κοντοστάθηκαν κοντά στη γούρνα αλλά συνέχισαν αποφασιστικά. Ήταν ο νεαρός που ήθελε να μάθει το μυστικό για να πετύχει οτιδήποτε επιθυμούσε και να μάθει για το θεό. Ο Δάσκαλος μόλις αποφάσισε να τον αποδεχτεί ως μαθητή του.
*Η ιστορία αποτελεί διασκευή από μένα, πιθανότατα, μιας βουδιστικής παραβολής που συναντάται με διάφορες παραλλαγές, σε αρκετά βιβλία που, συνήθως, έχουν περιεχόμενο και θεματολογία life coach, αυτοβελτίωσης, Ζεν, μαθήματα ζωής, για τη δύναμη της θέλησης ή/και του υποσυνείδητου, με σκοπό να βοηθήσουν τον αναγνώστη να γίνει καλύτερος και πνευματικότερος. Αν και δεν είναι βέβαιο, σε ένα άρθρο από το I AM University, προτείνεται ότι ο πυρήνας της ιστορίας θα μπορούσε να προέρχεται από τον Paramahansa Yogananda (Παραμαχάνσα Γιογκανάντα) που του αποδίδεται το διάσημο ρητό: «Αν θέλεις να συνειδητοποιήσεις τον θεό, πρέπει να θέλεις τον θεό όπως ένας πνιγμένος θέλει αέρα».
Παραλλαγή της ιστορίας κυκλοφόρησε σε ελληνικές ιστοσελίδες, με πρωταγωνιστές τον Πλάτωνα ως μαθητή και τον Σωκράτη στη θέση του δασκάλου, οπότε και χαρακτηρίστηκε ως πλαστή ιστορία από το ellinikahoaxes.gr, επειδή «το εξεταζόμενο κείμενο που κυκλοφόρησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν είναι απόσπασμα από την αρχαία ελληνική γραμματεία, αλλά αγνώστου συγγραφέα».
