Υπάρχει μια αόρατη συντεχνία. Η συντεχνία των βαρβάρων. Αόρατη και πολυπληθής. Εκτείνεται σε όλη την επικράτεια.
Του Λευτέρη Κουσούλη*
Η συντεχνία στηρίζει αποτελεσματικά τον εαυτό της. Τα μέλη της περήφανα και αδιάντροπα επαναλαμβάνουν την ομοιόμορφη στάση τους. Μια εσωτερική ενότητα τη χαρακτηρίζει και τη συνέχει, η ενότητα της πράξης της.
Η συντεχνία δεν έχει καταστατικό. Τα μέλη της δεν έχουν κανένα εξωτερικό κοινό στοιχείο. Δεν θα συναντηθούν ποτέ στον ίδιο τόπο. Δεν θα κάνουν ποτέ κοινή συγκέντρωση διεκδίκησης. Μια εσωτερική ενότητα δράσης τα δυναμώνει.
Η συντεχνία των βαρβάρων δεν προσδιορίζεται από ταξικά συμφέροντα, δεν γνωρίζει ταξικές διαιρέσεις. Ούτε έχει ηλικιακούς διαχωρισμούς. Είναι πέρα από τάξεις, ηλικία και φύλο. Ενας υπερταξικός δεσμός την προστατεύει.
Η συντεχνία των βαρβάρων είναι μια ορδή καταπατητών. Είναι οι καταπατητές του δημόσιου χώρου. Είναι η εγκατεστημένη απρέπεια απέναντι στον άλλον. Είναι οι καθημερινοί εκφραστές της βίας, της αγένειας.
Οι διαβάσεις πεζών είναι το εύκολο καθημερινό πεδίο της αυθάδειας και της αδιαντροπιάς της στην πόλη. Οι ράμπες είναι αφορμή επίδειξης της ύβρεως που την οδηγεί. Η Λωρίδα Εκτακτης Ανάγκης (ΛΕΑ) είναι το ανοιχτό πεδίο της επιθετικότητάς της.
Ο φυσικός χώρος δέχεται καθημερινά και διαχρονικά την προσβολή της παρουσίας της. Το καλοκαίρι ειδικά είναι για τη συντεχνία των βαρβάρων ευκαρία επίδειξης του εαυτού της. Σε πολλά σημεία η ακτή θα γίνει ανέμελη μικρή χωματερή. Το τζιπ θα συνομιλήσει με το κύμα και ικανοποιημένη η συντεχνία κάτω από τον καυτό ήλιο θα απολαύσει τη θερινή της έξαρση.
Η συντεχνία των βαρβάρων δεν διστάζει. Δεν έχει αμφιβολίες για τον εχθρό. Ο εχθρός είναι ο άλλος. Ο άλλος είναι απειλή. Περιορίζει τον ορίζοντα της δράσης, αποτελεί εξ αντικειμένου εμπόδιο στην ακόρεστη πρωτόγονη επιβολή της. Ο άλλος είναι ένας μικρός εν δυνάμει εκφραστής κανόνων και δικαιωμάτων.
Η συντεχνία δεν αναγνωρίζει κανόνες, δεν σέβεται δικαιώματα, δεν γνωρίζει νόμο. Δεν υποχωρεί και δεν διστάζει μπροστά στην άμεση και στιγμιαία ανάγκη της.
Η συντεχνία των βαρβάρων έγινε με τον καιρό τόπος συνείδησης. Μια συνείδηση που αδιαφορεί, συμβιβάζεται, ανέχεται και συμπράττει. Διαπότισε το κοινωνικό σώμα. Η καρδιά της έγινε καρδιά του κράτους. Ετσι και οι πολιτικές δυνάμεις έχουν, χρόνια τώρα, συμβιβαστεί με τη συντεχνία των βαρβάρων. Αδιαφορώντας για την εφαρμογή του νόμου, της αντιπαρέχουν, άλλοτε λίγο, άλλοτε πολύ, το οξυγόνο της ανομίας.
Δικαιωμένη στην πράξη και κυριολεκτικά ανενόχλητη, η συντεχνία των βαρβάρων καλπάζει στην έρημο με ξεδιπλωμένες τις σημαίες. Θανάσιμα απειλητική. Σαν αυτοκίνητο με μεγάλη ταχύτητα σε κατοικημένη περιοχή.
- Κείμενα για την Πολιτική & την Επικοινωνία(2007)
- Ήττα της Πολιτικής –18 θέσεις απέναντι(2008)
- Αναμνήσεις από το Βίτενμπεργκ –Όψεις του αδιεξόδου και η αναζήτηση της αισιοδοξίας(2009)
- Σταθεροί Τόποι(2012)
- Έξω από το καταφύγιο –Κείμενα για τη συνειδητοποίηση(2013).
- 10+10, (2014)
Όλα τα βιβλία κυκλοφορούν από τις «Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις».
