Δεν ξέρω αν πρόκειται για πραγματική διαμάχη, πάντως στο ραδιόφωνο ο Μπογιόπουλος «σήκωσε» το θέμα. Με το γνωστό κνίτικο δογματικό τρόπο του.(Φυσικά και διαφωνούσε)
Πρόκειται για το νομοσχέδιο σχετικά με τους χώρους ελεγχόμενης χρήσης ναρκωτικών που εισάγεται αυτές τις μέρες με τροπολογία στη Βουλή.
Φυσικά δεν είναι πρωτόγνωρη η άποψη αυτή, ήδη πολλές χώρες το έχουν υιοθετήσει και ειδικά οι Σκανδιναβικές, εκεί που τα ναρκωτικά θερίζουν.
Είναι μια πραγματικότητα αυτό, μια σκληρή πραγματικότητα. Ας μην κάνουμε πως δεν την βλέπουμε.
Σύμφωνα με το νομοσχέδιο θα γίνουν κάποιοι χώροι όπου οι χρήστες θα μπορούν να κάνουν χρήση, θα έχουν ένα πιάτο φαΐ και ένα κρεβάτι να κοιμηθούν.
Δεν θα σέρνονται στους δρόμους, στα πάρκα, στις οικοδομές, δεν θα κάνουν χρήση ακόμα και έξω από σχολείο ((θυμάμαι έξω από τα σχολεία της Γκράβας, όταν έδινε Πανελλήνιες ο γιος μου, πόσες βελόνες βρήκα στα παγκάκια…)
Κάθε ανθρώπινη ζωή, όσο ταπεινή κι αν είναι έχει μέσα της κάτι το ιερό έχει μια αξιοπρέπεια που πρέπει να τη σεβόμαστε. Και μετά ας ξεκινήσουμε τον μακρύ αγώνα κατά των ναρκωτικών. Κανείς δεν θα πει φαντάζομαι πως οι χώροι ελεγχόμενης χρήσης, είναι η λύση.
Διαβάζω πως το ΟΚΑΝΑ διαφωνεί, ένας οργανισμός που θα ξέρει από πρώτο χέρι το δράμα των ανθρώπων αυτών. Τι φοβάται, μήπως του πάρει τη δουλειά;
Εδώ μιλάμε για ανθρώπινα ράκη που (ας μην κρυβόμαστε) μάλλον τελειώνουν… Μακάρι να είχαμε πολλά ΟΚΑΝΑ και αντίστοιχους οργανισμούς.
