Ο Πάνος Καμμένος, με την εμπειρία που απέκτησε στο υπουργείο Άμυνας, έριξε μια προειδοποιητική ρουκέτα ως προειδοποίηση.
Την έριξε στο ιδιαίτερο γραφείο του Νίκου Κοτζιά, είπε κάτι ασαφές για «κακοδιαχείριση στο Υπουργείο Εξωτερικών», αναφέρθηκε σε «μυστικά κονδύλια» και ξέρει ότι αυτές οι λίγες λεξούλες θα κάνουν τη δουλίτσα τους, δηλαδή θα αμαυρώσουν τον Νίκο Κοτζιά.
Είναι τακτική πολέμου την οποία ο Πάνος Καμμένος εφαρμόζει έχοντας κερδίσει μια μάχη, μια σημαντική μάχη, για να μην υποτιμήσουμε τη νίκη του στο υπουργικό συμβούλιο. Απασχολεί τους εχθρούς του σε ένα πεδίο που ο ίδιος επιλέγει και όλοι κατευθύνονται στο σημείο. Δεν είπε σε τι συνίσταται η κακοδιαχείριση.
Άλλο να έχει αγοράσει μαχητικά αεροπλάνα ένας υπουργός και να έχει ενθυλακώσει εκατομμύρια, άλλο να έχουν δοθεί δωράκια των είκοσι χιλιάδων από το γραφείο του, ξέρετε, δωράκια του τύπου «επιδοτούμε την εξωστρέφεια και επιλέγουμε κράτη όπου η ομογένεια είναι ισχυρή».
Με την αφηρημένη κατηγορία για κακοδιαχείριση κονδυλίων μπορούν όλοι να αντιδράσουν κατά το δοκούν. Ο πρόεδρος της Βουλής έκανε δήλωση, δεν ισχύουν κάτι τέτοια, ο Άδωνις Γεωργιάδης τιτίβισε, «προφανώς ο Πάνος ξέρει πολλά», άσχετα αν τα πολλά είναι σημαντικά ή ασήμαντα, ο Νικήτας Κακλαμάνης βγήκε στο γυαλί, είπε ότι η αντιπαράθεση έγινε προσωπική, με τούτα και με τ΄άλλα ο Πάνος Καμμένος πέτυχε αυτό που ήθελε, αντιπερισπασμό με ρουκέτα.
Το συμπέρασμα; Ας προσέχουν ποιους διαλέγουν όταν πάνε σε πολέμους. Ισχύει για όλους, για τους πρωθυπουργούς που διαλέγουν υπουργούς, για τους υπουργούς που διαλέγουν συνεργάτες.
Όλοι έχουν τον κίνδυνο να εκτεθούν όταν δεν προσέχουν αυτήν την κρίσιμη πτυχή της διοίκησης.
Σε αυτά πατάει ο υπουργός Άμυνας και προειδοποιεί, χωρίς φυσικά να συνειδητοποιεί ότι και ο ίδιος είναι αποτέλεσμα μιας επιλογής που θα κριθεί ιστορικά.
