Ένας χριστιανός, που κατοικούσε σ’ ένα μικρό χωριουδάκι με εκατό ψυχές, ήταν όλο παράπονο.
Η ζωή των χωρικών δεν τον ικανοποιούσε.
Σημείωνε τις ελλείψεις τους έκανε αυστηρή κριτική της ζωής των άλλων. Δεν άργησε τα παράπονά του αυτά να τα γραψη και στον πνευματικό του. Η απάντηση που έλαβε ήταν η ακόλουθη:
“Παιδί μου, έχεις δίκαιο να παραπονήσαι για τα χάλια της κοινωνίας. Αν ποθής την διόρθωσι του χωριού σου, μπορείς να διοριώσης πρώτα τον εαυτό σου και έτσι επέτυχες την διόρθωσι του χωρίου σου κατά το ένα εκατοστό”.
Αλήθεια, πόσοι άνθρωποι δεν παραπονιούνται από τα αδιόρθωτα χάλια της κοινωνίας, χωρίς να κάνουν και μια σοβαρή προσπάθεια για την διόρθωση του εαυτού τους!
Οι μεμψιμοιρίες για την σάπια κοινώνια, σε τίποτε δεν ωφελούν, αν πρώτοι εμείς δεν αποφασίσουμε να διορθώσουμε τον εαυτό μας και αλλαξουμε την ζωή μας.
