Ένας νέος κόσμος γεννιέται

Η επέκταση των BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική) καταδεικνύει τον αυξανόμενο παγκόσμιο ρόλο των αναπτυσσόμενων χωρών

Ένας νέος πολυπολικός κόσμος αναδύεται και είναι έτοιμος να ανατρέψει την 30ετή ηγεμονία των ΗΠΑ, εκτιμά η Κίνα, αναφερόμενη στην επέκταση των BRICS.
Η επέκταση των BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική) καταδεικνύει τον αυξανόμενο παγκόσμιο ρόλο των αναπτυσσόμενων χωρών, αναφέρει η China Daily.
«Τα τελευταία 10 χρόνια, οι BRICS έχουν αυξηθεί σε επιτυχία και η επιρροή τους έχει αναγνωριστεί ευρέως.
Η συμμετοχή σε αυτό τον Οργανισμό σημαίνει περισσότερες ευκαιρίες για ανάπτυξη», επισημαίνει η Κίνα.
«Η απήχηση του οργανισμού BRICS είναι πιο εμφανής από ποτέ.

Τεράστιο ενδιαφέρον από 19 χώρες

Σύμφωνα με πληροφορίες, 19 χώρες από όλο τον κόσμο έχουν εκφράσει ενδιαφέρον να ενταχθούν στην ομάδα ως μέλη ή ως παρατηρητές» τονίζει το δημοσίευμα, προσθέτοντας πως η επέκταση καταδεικνύει τον ενισχυτικό ρόλο των αναπτυσσόμενων χωρών στη σύνταξη των νέων παγκόσμιων κανόνων.
Με παράδειγμα τους BRICS, η Κίνα έχει διαδραματίσει κρίσιμο ρόλο στη διαδικασία προώθησης της ανάπτυξης διεθνών οργανισμών, ιδιαίτερα εκείνων για τις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες και τις αναδυόμενες οικονομίες της αγοράς, τις τελευταίες δύο δεκαετίες, σύμφωνα με το δημοσίευμα.
Προβλέπεται επίσημα ότι η συνεισφορά της ένταξης στην παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη θα είναι συνολικά 32,1% το 2023, ενώ η συνεισφορά των G7 που εκπροσωπούνται από ανεπτυγμένες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, θα είναι 29,9%, σημειώνει η εφημερίδα.

Ένας νέος κόσμος γεννιέται

Ο Κινέζος πρόεδρος Xi Jinping πρότεινε για πρώτη φορά τη σημαντική ιδέα της «οικοδόμησης ενός νέου τύπου διεθνών σχέσεων» μιλώντας στο Κρατικό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων της Μόσχας τον Μάρτιο του 2013.
Τόνισε ότι οι βαθιές αλλαγές που λαμβάνουν χώρα στον κόσμο έφεραν νέες ευκαιρίες για πολυπολικότητα με την ταχεία άνοδο πολλαπλών κέντρων εξουσίας, την ισχυρότερη οικονομική ζωτικότητα των αναδυόμενων αγορών και την αυξανόμενη επιρροή τους στη διεθνή σκηνή.
Η κύρια διπλωματία χωρών με κινεζικά χαρακτηριστικά είναι η προώθηση ενός νέου τύπου διεθνών σχέσεων που χαρακτηρίζουν τον αμοιβαίο σεβασμό και τη δικαιοσύνη.
Αυτό συνδέεται με την πολυπολικότητα, η οποία αντιτίθεται στην ομαδική αντιπαράθεση ή τον φαύλο ανταγωνισμό, αλλά υποστηρίζει τον σεβασμό της διαφορετικότητας και τις ίσες ευκαιρίες για όλες τις χώρες.
Μπαίνοντας στον 21ο αιώνα, η πολυπολικότητα έχει γίνει μια προφανής τάση.
Ένα νέο κύμα τεχνολογικής επανάστασης, που αντιπροσωπεύεται από την ανάπτυξη του διαδικτύου, των μεγάλων δεδομένων και της τεχνητής νοημοσύνης, γίνεται όλο και πιο δημοφιλές το οποίο όχι μόνο άλλαξε ριζικά τον τρόπο αλληλεπίδρασης μεταξύ χωρών και λαών, αλλά ανέτρεωε και την αρχική ισορροπία δυνάμεων.
Οι «βαθιές αλλαγές που δεν παρατηρήθηκαν σε έναν αιώνα» χαρακτηρίζουν την άνοδο των αναδυόμενων και αναπτυσσόμενων χωρών ως ομάδας και ενός κόσμου που δεν κυριαρχείται πλέον από λίγες ανεπτυγμένες χώρες.
Αυτή είναι μια εκδήλωση πολυπολικότητας.
Το 2001, όταν επινοήθηκε η έννοια των BRIC, το συνολικό ΑΕΠ των χωρών (χωρίς τη Νότια Αφρική) ήταν 2,7 τρισεκατομμύρια δολάρια, αντιπροσωπεύοντας μόνο το 8% του παγκόσμιου συνόλου.
Μέχρι το 2021, το συνδυασμένο ΑΕΠ των πέντε χωρών BRICS έφτασε τα 24,5 τρισεκατομμύρια δολάρια, που είναι περίπου το 24% του παγκόσμιου συνόλου και συμβάλλει σε πάνω από το 50% της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης.
Συνολικά, οι οικονομίες των αναδυόμενων και αναπτυσσόμενων χωρών αντιπροσωπεύουν τώρα σχεδόν το 40% του συνόλου του κόσμου.
Οι αλλαγές στην οικονομική ισχύ πρέπει να αντικατοπτρίζονται στην παγκόσμια πολιτική και τις διεθνείς σχέσεις, πράγμα που σημαίνει ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες αναζητούν μεγαλύτερο λόγο και αυτονομία.
Αυτή είναι ακριβώς η πραγματική φύση ενός πολυπολικού κόσμου.


ΗΠΑ: Ο εχθρός της πολυπολικότητας

Ωστόσο, δεν καλωσορίζουν όλες οι διεθνείς δυνάμεις την πολυπολικότητα.
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι ΗΠΑ συνήθιζαν να καταστείλουν τις ταχέως αναπτυσσόμενες οικονομίες (όπως η Ιαπωνία) για να προστατεύσουν την ηγεμονία τους, αλλά η εν λόγω προσέγγιση δεν αμφισβητήθηκε, καθώς αυτές οι οικονομίες ήταν όλες συμμαχικές προς την Ουάσινγκτον.
Αντίθετα, οι ανερχόμενες δυνάμεις μετά τον Ψυχρό Πόλεμο είναι ως επί το πλείστον μη δυτικές χώρες και αναζητούν ανεξαρτησία όχι μόνο στην οικονομία αλλά και στην πολιτική και την ασφάλεια.
Με την ίδρυση των G20 το 1999, οι αναπτυσσόμενες χώρες άρχισαν να συνδέονται με τις ανεπτυγμένες, να συζητούν και να αποφασίζουν τους κανόνες των διεθνών οικονομικών δραστηριοτήτων.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση που ξέσπασε στις ΗΠΑ το 2008 αύξησε περαιτέρω τη διεθνή συνείδηση για τους κινδύνους ενός μονοπολικού κόσμου, επιταχύνοντας τη μετατόπιση και την άνοδο νέων κέντρων εξουσίας.
Ωστόσο, ο δρόμος της παγκόσμιας τάξης έχει αλλάξει κάπως, λόγω των πολύπλοκων αλλαγών στις διεθνείς σχέσεις, ιδιαίτερα της κλιμακούμενης αντιπαλότητας υπερδυνάμεων, του ξεσπάσματος της πανδημίας και των περιφερειακών συγκρούσεων.
Με επικεφαλής τις ΗΠΑ, οι δυτικές χώρες εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση για να επιβάλουν μονομερείς κυρώσεις και «μακροπρόθεσμη δικαιοδοσία», προκειμένου να ενισχύσουν ένα διεθνές σύστημα που αρμόζει στα συμφέροντά τους.
Η κυβέρνηση του Joe Bidcn επιδιώκει να διατηρήσει την ηγεμονία των ΗΠΑ με βάση τους μακροχρόνιους συμμάχους τους και ενισχύοντας τη γεωπολιτική επιρροή του ΝΑΤΟ, καταβάλλοντας παράλληλα κάθε προσπάθεια για να περιορίσει τους ανταγωνιστές.
Ο δρόμος προς την πολυπολικότητα παραμένει μακρύς και δύσκολος.
Για να οικοδομηθεί ένα νέο είδος διεθνών σχέσεων και ένα υγιές παγκόσμιο σύστημα διακυβέρνησης, είναι απαραίτητο να ξεπεραστεί η παραδοσιακή διεθνής πολιτική σκέψη και ο κόσμος να διδαχθεί από την ιστορική εμπειρία και επαναπροσδιορίσει τους κανόνες του διεθνούς δικαίου, επισημαίνει η China Daily.

Τι πρέπει να γίνει

Πρώτον, πρέπει να οικοδομηθούν νέες σχέσεις βασισμένες στην εμπιστοσύνη, ώστε οι χώρες να ενισχύσουν την επικοινωνία και τις ανταλλαγές σε όλα τα επίπεδα, να προσπαθήσουν να καθορίσουν ένα σταθερό πλαίσιο συνεργασίας και να αποφύγουν την περιττή αντιπαράθεση και τον κακόβουλο ανταγωνισμό.

Δεύτερον, θα πρέπει να διερευνηθούν νέα μοντέλα συνεργασίας, έτσι ώστε οι χώρες να αλληλεπιδρούν μέσω διαλόγου και όχι αντιπαράθεσης, μέσω εταιρικής σχέσης και όχι συμμαχίας. Για παράδειγμα, η Κίνα, η Ρωσία και οι χώρες της Κεντρικής Ασίας συνεχίζουν να ενισχύουν τις στρατηγικές τους εταιρικές σχέσεις, διευκρινίζοντας τη νέα αρχή της «αιώνιας φιλίας».



Τρίτον, θα πρέπει να δημιουργηθούν νέες έννοιες ανάπτυξης για να αποτινάξουν την επιρροή της νοοτροπίας του Ψυχρού Πολέμου και των πολιτικών ισχύος, να προωθήσουν το άνοιγμα και την ένταξη αλλά και να δημιουργήσουν ένα εύρωστο αναπτυξιακό περιβάλλον για όλες τις χώρες στον κόσμο.

Τέταρτον, πρέπει να δημιουργηθούν νέοι μηχανισμοί αλληλεπίδρασης. Οι σταθερές και φιλικές σχέσεις της Κίνας με τις γειτονικές της χώρες είναι τα ευνοϊκά αποτελέσματα πολιτικών που βασίζονται στη «φιλία, ειλικρίνεια, αμοιβαίο όφελος και συναντίληψη», καθώς και σε διάφορους μηχανισμούς συνεργασίας και διαβούλευσης.


Το παράδειγμα Κίνας – Ρωσίας

Όταν ο Κινέζος πρόεδρος Xi Jinping συναντήθηκε με τον Ρώσο ομόλογό του Vladimir Putin κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στη Ρωσία τον Μάρτιο, επεσήμανε ότι τόσο η Κίνα όσο και η Ρωσία υποστηρίζουν την πολυπολικότητα και εργάζονται για μεγαλύτερη δημοκρατία στις διεθνείς σχέσεις και ότι και οι δύο χώρες θα πρέπει να ενισχύσουν τον συντονισμό και τη συνεργασία σε πολυμερείς οργανισμούς όπως των Ηνωμένων Εθνών και να αποτελέσουν προπύργιο για την παγκόσμια ειρήνη και σταθερότητα.
Ως δύο μεγάλες γειτονικές χώρες, η Κίνα και η Ρωσία έχουν επιλύσει ομαλά ιστορικά ζητήματα και έχουν δημιουργήσει σχέσεις καλής γειτονίας μέσω της σφαιρικής συνεργασίας.
Έχουν διαρκώς εμβαθύνει την πολιτική αμοιβαία εμπιστοσύνη, έχουν διαδραματίσει πλήρως τον στρατηγικό ρόλο της διπλωματίας αρχηγού κράτους και διεύρυναν ενεργά την πραγματιστική διμερή και πολυμερή συνεργασία.
Επί της ουσίας έδωσαν το παράδειγμα για έναν νέο τύπο διεθνών σχέσεων.
Καθώς ο κόσμος υφίσταται άνευ προηγουμένου αλλαγές και γίνεται μάρτυρας αδυσώπητου ανταγωνισμού μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων, η συνολική στρατηγική εταιρική σχέση συνεργασίας μεταξύ Κίνας και Ρωσίας στη νέα εποχή έχει επιδείξει ισχυρή ανθεκτικότητα, ωφελώντας την ανάπτυξη και την ευημερία των ανθρώπων και στις δύο χώρες.
Επιπλέον, μέσω της συνεργασίας σε πολυμερή πλαίσια όπως ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης, οι BRICS, η G20 και η APEC, οι δύο χώρες έχουν συμβάλει στην παγκόσμια και περιφερειακή διακυβέρνηση.