Οι ευνοϊκές δηλώσεις για τη συμμετοχή της Τουρκίας στα ενεργειακά μοιάζουν ως προετοιμασία του εδάφους για να συνηθίζουμε στην ιδέα…
Και όταν μιλάμε για συμφωνία που διαπραγματεύεται η Ελλάδα, ο νους μας -θέλοντας και μη- πηγαίνει στη συμφωνία των Πρεσπών, αλλά και στην παρ’ ολίγο επίτευξή της με την Αλβανία, που την ματαίωσε -ή την ανέβαλε;- η αντίδραση των Ελλήνων πατριωτών με τις ανεπανάληπτες συγκεντρώσεις απανταχού της Ελλάδας.
Εδώ και καιρό, όπως έγραψα και προ ημερών, είναι διάχυτη η υπόνοια ότι οι ευνοϊκές δηλώσεις για την συμμετοχή της Τουρκίας στα ενεργειακά, του πρώην και νυν ΥΠΕΞ της Ελλάδας, μοιάζουν ως προετοιμασία του εδάφους, για να συνηθίζουν οι Έλληνες στην ιδέα, μιας ακόμη παραχωρήσεως τμήματος εθνικής κυριαρχίας.
Είχα γράψει προ καιρού, ότι η μόνη συμμετοχή της Τουρκίας στα ενεργειακά της Μέσης Ανατολής και του Αιγαίου, χωρίς βλάβη των εθνικών μας συμφερόντων, είναι να συμμετάσχει στα κονσιόρτσιουμ των πολυεθνικών εταιριών, που έχουν ή θα λάβουν τα δικαιώματα ερευνών και εξόρυξης του φυσικού αερίου. Αναρωτήθηκα όμως, για ποιο λόγο να το πράξουν, αφού το πρόβλημά τους δεν είναι η χρηματοδότηση των έργων.
Ίσως, όμως, να δεχθούν επιχειρηματική συμμετοχή της Τουρκίας, ως λύτρα ουσιαστικά στον πειρατή, για να εκτελέσουν ανεμπόδιστα τις εξορύξεις. Φαίνεται, ότι κάτι τέτοιο υπάρχει στον ορίζοντα, με το δημοσίευμα της εφημερίδας «Εστία» να το επιβεβαιώνει, και μάλιστα να παραθέτει και πληροφορίες επ’ αυτού.
Με αφορμή την σπουδή της κυβέρνησης, να αναγγείλει την επέκταση των χωρικών υδάτων μας στο Ιόνιο, στα 12 μίλια, γεγονός που έχει καταγγελθεί ότι ενισχύει τα επιχειρήματα της Τουρκίας, ότι στο Αιγαίο πρέπει να ισχύσει ειδικό καθεστώς, ως περίκλειστη θάλασσα, η εφημερίδα αποκαλύπτει, χωρίς διάψευση, ότι ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έχει προτείνει στον Ταγίπ Ερντογάν μια ανταλλαγή η οποία μπορεί να αλλάξει ριζικά τα δεδομένα στο πεδίο των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Η Τουρκία θα κάνει τις παραχωρήσεις που θα της ζητήσει η Κύπρος για να λυθεί το Κυπριακό προς την κατεύθυνση της Ομοσπονδίας. Αυτό θα γίνει με την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από το νησί και την αντικατάστασή τους από μονάδα του ΝΑΤΟ.
Όλες οι δυνάμεις της Δύσης που μετέχουν στο ενεργειακό κονσόρτσιουμ για την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου θα συμφωνήσουν να βάλουν και την Τουρκία στο παιχνίδι, γεγονός που εξυπηρετεί και τις ΗΠΑ και άλλες χώρες. Άλλωστε δεν θεωρείται τυχαίο το γεγονός ότι ο υπουργός Ευρώπης της Βρετανίας πρόσφατα προκάλεσε θύελλα αμφισβητώντας την Κυπριακή ΑΟΖ.
Όπως εξηγεί το δημοσίευμα όλα αυτά θα κριθούν από την στάση της Κύπρου στο θέμα αυτό και ίσως οι αποφάσεις να ληφθούν τον Σεπτέμβριο. Επίσης, αν ισχύει το ρεπορτάζ της εφημερίδας, είναι απαραίτητο να γίνει γνωστό αν η συμφωνία είναι εις γνώσιν των κομμάτων στην Ελλάδα ή όχι.
Ως προς την επέκταση στο Ιόνιο Πέλαγος των χωρικών υδάτων, από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια, το νομοσχέδιο είναι έτοιμο και αναμένεται να έρθει στη Βουλή τον Ιούνιο αμέσως μετά τις ευρωεκλογές. Τεχνικές λεπτομέρειες και χάρτες είχαν ήδη παραδοθεί από την περίοδο υπουργίας του Νίκου Κοτζιά, ο οποίος ήδη από τον Οκτώβριο του 2018, αποχωρώντας από το ΥΠΕΞ, είχε ανακοινώσει την επέκταση των χωρικών υδάτων, λέγοντας ότι θα γινόταν μέσω προεδρικών διαταγμάτων, κάτι το οποίο άλλαξε σε νομοσχέδιο με απόφαση του Αλέξη Τσίπρα.
Η τμηματική επέκταση, μόνον στο Ιόνιο, είναι προβληματική, επειδή όπως έγραψα ανωτέρω ενισχύει τη θέση της Τουρκίας ότι σε αυτό επικρατούν ειδικές συνθήκες. Ο Γιώργος Φίλης, δρ Γεωπολιτικής, επισκέπτης καθηγητής Γεωστρατηγικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη Σχολή Εθνικής Αμυνας τονίζει:
«Μια απόφαση η οποία θα περιλαμβάνει επέκταση στα 12 μίλια στο Ιόνιο, σε κάθε περίπτωση μια τμηματική επέκταση πλην του Αιγαίου, επί της ουσίας αναγνωρίζει τις αιτιάσεις της Αγκυρας ότι το Αιγαίο υπόκειται σε ειδικό καθεστώς και όχι σε αυτά που ορίζουν το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας.
» Με άλλα λόγια, κάθε τμηματική επέκταση, και όχι συνολική, βλάπτει ανεπανόρθωτα τα εθνικά συμφέροντα της χώρας. Ειδικά δε στη συγκεκριμένη περίοδο που η Τουρκία βρίσκεται σε μια δυσχερή οικονομικά θέση, ενώ οι διεθνείς σχέσεις της με την Ευρωπαϊκή Ενωση και τις ΗΠΑ διανύουν τη χείριστη περίοδο».
Μακεδών
