Μέχρι πριν λίγες μέρες το έθνος με την προτροπή και καθοδήγηση του “τσίρκου” που παριστάνει την κυβέρνηση ζούσε στον παλμό της ενοικίασης γαλλικών φρεγατών από το Πολεμικό Ναυτικό.
Απλά πράγματα: Ενοικιάζεις ένα πολεμικό πλοίο με τον μήνα και αν στο βυθίσουν οι αντίπαλοι ή το ρίξει ο καπετάνιος σε καμιά ξέρα τα “σπασμένα” τα πληρώνει η ασφαλιστική και ζητάς να σου ενοικιάσουν άλλο πάραυτα…
Καθώς δεν υπάρχουν ασφαλιστικές που να ασφαλίζουν πολεμικά, όχι σε εύφλεκτες αλλά ούτε σε γεωγραφικές ζώνες με εδραιωμένα τα όρια κυριαρχίας (και άρα ειρήνης), το κόστος σε περίπτωση απώλειας του σκάφους ποιος το χρεώνεται;
Αν η αμυντική θωράκιση γινόταν με ενοίκιο κανείς δεν θα αγόραζε όπλα. Όλοι θα ενοικίαζαν και αν δεν είχαν πόλεμο θα τα υπενοικίαζαν.
Έτσι με λίγα χρήματα θα εξασφάλιζαν τη μέγιστη ισχύ πυρός.
Στην πραγματικότητα όμως αν συνέβαινε αυτό οι πολεμικές βιομηχανίες θα χρεοκοπούσαν.
Πρόκειται για οικονομικό αναλφαβητισμό και πολιτική αντίληψη επιπέδου μαθητικού δεκαπενταμελούς ή απλώς επίδειξη της συνήθους βαλκανικής κουτοπονηριάς προς άγραν αφελών ιθαγενών;
Ο χειρισμός της υπόθεσης της ενοικίασης των δυο φρεγατών καταδεικνύει για ακόμη μια φορά την άγνοια κινδύνου με την οποία η κυβέρνηση των Τσίπρα-Καμμένου χειρίζεται ζητήματα υψηλής πολιτικής. Για την ακρίβεια ζητήματα τα οποία μπορεί να αναδειχτούν σε ζητήματα ζωής και θανάτου για την ακεραιότητα της χώρας.
Αφελώς πιστεύουν πως όλα είναι υπόθεση επικοινωνιακής πολιτικής αντιπαράθεσης στα παράθυρα των πρωινάδικων, όπου ο κάθε πικραμένος λέει το μακρύ του και το κοντό του.
Να ξεκαθαρίσουμε κάτι.
Οι πολιτικοί σε μια κοινωνία είναι απαραίτητοι όπως είναι απαραίτητοι οι αρμενιστές σε ένα καράβι. Δεν υπάρχει πολιτική και κοινωνική οργάνωση χωρίς πολιτικούς. Τα περί άμεσης δημοκρατίας σε σύνολα εκατομμυρίων τα λένε διάφοροι αφελείς ή διάφοροι πονηροί που σκοπό έχουν να πλουτίζουν σε βάρος των αφελών που τα πιστεύουν.
Όπως κανένας δεν πάει να γίνει αρμενιστής και να τραβάει κάβους από χόμπι και αλτρουισμό, έτσι κανένας δεν πάει να γίνει πολιτικός για τους ίδιους λόγους. Κάποιος που δρα με πρωταρχικό κίνητρο τον αλτρουισμό προσφέρει δωρεάν υπηρεσίες σαν εθελοντής σε ορφανοτροφεία ή μαζεύει σκουπίδια από τις παραλίες. Με το “Όλοι μαζί μπορούμε” δεν γίνεσαι πολιτικός ή συνδικαλιστής…
Είναι αλήθεια πως οι πολιτικοί στο σύνολό τους ψεύδονται αποσιωπώντας αυτά που δεν θέλει να ακούει το πόπολο και υπερτονίζοντας αυτά που θέλει να ακούει. Αυτό αφορά αυτούς που είναι επαρκείς για τη δουλειά τους.
Οι ανεπαρκείς λένε ότι θέλουν να ακούσουν τα διαφορετικά, αντιφατικά και ανταγωνιστικά συμφέροντα που συνθέτουν μια κοινωνία. Όταν έρχεται η ώρα να υλοποιήσουν αυτά που υπόσχονται βρίσκονται στο στόχαστρο του θυμού των εξαπατημένων.
Είναι φυσικό επακόλουθο, οι μεγαλύτεροι απατεώνες να είναι οι αριστεροί καθώς από τη φύση της ιδεολογίας τους υπόσχονται απίθανα πράγματα όπως είναι ένας επίγειος παράδεισος όπου ο καθένας θα προσφέρει ανάλογα με τις δυνατότητές του στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του. Τούτο, όποιος είναι ελάχιστα ειλικρινής με τον εαυτό του αντιλαμβάνεται πως είναι αφύσικο σε ένα σύμπαν περιορισμένων πόρων και θερμοδυναμικής εντροπίας.
Κατ’ αυτήν την έννοια έχει βάση η φράση της Μάργκαρετ Θάτσερ πως, οι αριστεροί ξοδεύουν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους αναζητώντας νέα ονόματα για να κρύψουν τις παλιές πεποιθήσεις τους που έχουν αποτύχει με αποτέλεσμα τα παλιά ονόματα πολύ γρήγορα να έχουν γίνει παρωχημένα και να έχουν δυσφημιστεί από την πραγματικότητα.
Πάρτε για παράδειγμα αυτά που έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου ή ο ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές και αυτά που έκαναν αμφότεροι μετά…
ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο έλεγε ο πρώτος και υποσχόταν την έξοδο και απ’ τα δυο. Το ΠΑΣΟΚ κυβέρνησε για πάνω από 20 χρόνια στη μεταπολίτευση. Η μοναδική περίοδος που η χώρα βγήκε από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ ήταν επί Κωνσταντίνου Καραμανλή. Όχι μόνο δεν έβγαλε τη χώρα από την ΕΟΚ αλλά (ευτυχώς) την έβαλε στον σκληρό της πυρήνα την Ευρωζώνη.
Επί ΣΥΡΙΖΑ και Αλέξη Τσίπρα η έννοια της αριστερής εξαπάτησης, ιδεολογικής τσαπατσουλιάς και ηθικής εξαχρείωσης γνωρίζουν ιστορικές στιγμές όχι μόνο στην ελληνική αλλά και την παγκόσμια ιστορία.
Θυμάστε ότι το μνημόνιο θα καταργούνταν με ένα άρθρο; ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε και τρίτο και υπέγραψε και αόρατο τέταρτο μνημόνιο.
Θυμάστε που θα επανακρατικοποιούνταν οι ΔΕΚΟ και δεν θα πουλούνταν οι υπόλοιπες; Πωλούνται όλες με μεγαλύτερη ευκολία απ’ ό,τι το έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Όλη η περιουσία του Δημοσίου έχει περάσει σε ένα υπερταμείο για τα επόμενα 100 χρόνια με τη συνδιοίκηση των δανειστών…
Θυμάστε την υπόσχεση για 13η σύνταξη; Έχουν χαθεί ήδη 1-2 από τις 12 και από του χρόνου θα χαθούν άλλες τόσες…
Θυμάστε τις θέσεις των αριστερών εναντίον του Καπιταλισμού που τον χαρακτήριζαν απάνθρωπο σύστημα εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και υπόσχονταν την κατάργησή του;
Τώρα η αριστερά ως κυβέρνηση δεν είναι εναντίον του καπιταλισμού αλλά εναντίον του καπιταλισμού της “αρπαχτής”. Το ίδιο δηλαδή που είναι και οι νεοφιλελεύθεροι που απαιτούν καθαρούς κανόνες ανταγωνισμού χωρίς κρατικές παρεμβάσεις υπέρ των διαπλεκόμενων…
Για όλες αυτές τις μεταμορφώσεις η κυβέρνηση της αριστεράς εφευρίσκει καινούργια ονόματα για να κρύψει τις παλιές έννοιες που χρεοκόπησαν.
Όπως είπαμε η Τρόικα έγινε “Θεσμοί”, το μνημόνιο έγινε συμφωνία, ο “σακάτης” και η “στρίγγλα” έγιναν Νέστορες της ευρωπαϊκής ιδέας.
Οι κατασχέσεις έγιναν …αφαιρέσεις!
Καθώς, σύμφωνα με τον βουλευτή Δωδεκανήσου του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Γάκη και ενώ το 2017 ήταν μια χρονιά ρεκόρ με 1,7 εκατομμύρια κατασχέσεις – δεν υπάρχουν κατασχέσεις αλλά…
“Μην το λέτε έτσι, άλλο είναι κατάσχεση. Κατάσχεση σημαίνει σου παίρνω χρήματα” είπε ο κ. Γάκης και πρόσθεσε “άλλο αφαίρεση χρημάτων από λογαριασμούς”.
Πράγματι είμαι περίεργος πως θα καταλήξει αυτό το φεστιβάλ άγνοιας κινδύνου και πολιτικής απατεωνιάς…
gianniotis
