Πριν μερικά χρόνια η Linda Moulton Howe, γνωστή στο χώρο της ουφολογίας και βραβευμένη ερευνήτρια και δημοσιογράφος έδωσε μια συνέντευξη η οποία κυκλοφόρησε σε βίντεο με τίτλο The Moon is an Intelligent Machine That See’s Everything.
Για τους σκεπτικιστές είναι μία θεωρία συνωμοσίας, αλλά για μένα στάθηκε η αφορμή να γράψω μια διασκεδαστική, με σατιρικά στοιχεία, ευφάνταστη ιστορία, η οποία δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα, ούτε με τα πρόσωπα, ούτε με τις καταστάσεις που αναφέρονται και περιγράφονται. Η ιστορία φαντασίας ξεκινάει αμέσως:
Πριν μερικά χρόνια, στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο παρέλαβε ένα σύστημα ανίχνευσης συναισθημάτων. Πρόκειται ουσιαστικά για μια νέα τεχνολογία ανίχνευσης ψεύδους που θα χρησιμοποιείται, κυρίως, στα δικαστήρια ή σε άλλες περιπτώσεις. Ο αρχικός προορισμός του ήταν να φτάσει και να εγκατασταθεί στα δικαστήριο, στην Ευελπίδων. Όμως, μία πορεία διαμαρτυρίας στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας εμπόδισε το αυτοκίνητο να φτάσει εκεί που έπρεπε. Για τον φόβο των επεισοδίων, ο οδηγός έλαβε εντολή να ξεφορτώσει το αμπαλαρισμένο μηχάνημα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Η πορεία τελείωσε, οι μέρες πέρασαν, αλλά η πανάκριβη συσκευή έμεινε σε μία προσωρινή θέση στο διάδρομο, δίπλα σε μία πόρτα έξω από την αίθουσα με τα πετρώματα από την Σελήνη.
Δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό, αλλά κάποια από τα σεληνιακά δείγματα από την ιστορική αποστολή Apollo-11 της NASA, δωρήθηκαν στη χώρα μας το 1970 από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, καθώς και σε άλλες χώρες και φυλάσσονται από τότε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Για λόγους που δεν κατάλαβε ποτέ κανείς, το μηχάνημα ξεχάστηκε στο Μουσείο, ενώ στην Ευελπίδων παρήγγειλαν νέο μηχάνημα. Ξέρετε, τώρα, πως λειτουργεί η οργάνωση στην Ελλάδα. Αλλά σε τούτη την περίπτωση, αυτή η ανοργανωσιά οδήγησε σε μια μεγάλη ανακάλυψη. Θα τολμούσα να πω: τεράστια και παγκόσμιου μεγέθους.
Πολύ αργότερα, κάποια μέρα, η ξεχασμένη συσκευασία με το σύστημα ανίχνευσης συναισθημάτων, στο Μουσείο, έξω από την αίθουσα με τα πετρώματα από την Σελήνη, νομίστηκε πως περιείχε φωτοτυπικό μηχάνημα. Το άνοιξαν για να το χρησιμοποιήσουν και το έβαλαν στη πρίζα. Σε κανέναν δεν έκανε εντύπωση πως δεν είχε καμία σχέση με αυτό που νόμιζαν πως ήταν. Όλοι, για κάποιο λόγο πίστεψαν πως ήταν φωτοτυπικό υπέρ-εξελιγμένης τεχνολογίας – από την άλλη, κανείς δεν έβρισκε από που έπρεπε να περάσουν χαρτιά για να αναπαραχθούν αντίτυπα. Πάταγαν τυχαία κουμπιά, αλλά τίποτα.
Επειδή η καθαρίστρια έπρεπε να καθαρίσει και να σφουγγαρίσει το πάτωμα κάτω από το μηχάνημα, άνοιξαν την πόρτα στην αίθουσα με πετρώματα της Σελήνης και το έσπρωξαν μέσα. Τότε, οι ενδείξεις που αρχικά έμοιαζαν φυσιολογικές, άρχισαν να τρελαίνονται. Ευτυχώς, βρέθηκε κάποιος και εξήγησε ότι αυτό τ πράγμα δεν ήταν φωτοτυπικό, αλλά ένα σύστημα ανίχνευσης συναισθημάτων που προοριζόταν για τα δικαστήρια στην Ευελπίδων. «Γι’ αυτό τα κοτρόνια μοιάζουν ένοχα;» είπε κοροϊδευτικά η καθαρίστρια αναφερόμενη στα πετρώματα από την Σελήνη. Τότε, το μάτι του τεχνικού άστραψε, λες και μια τρελή σκέψη πέρασε από το μυαλό του. Ενημέρωσε τον διευθυντή του Μουσείου κι αυτός το Αστεροσκοπείο Αθηνών κι εκείνος το Ίδρυμα Ευγενίδου, γνωστότερο ως Πλανητάριο. Τελικά, έφτασε να ενημερωθεί ο Διευθυντής της NASA.
Αρμόδιοι τεχνικοί της NASA, διαπίστωσαν πως όταν αντίστοιχο σύστημα ανίχνευσης συναισθημάτων που παρέλαβαν βρέθηκε κοντά σε πετρώματα από την Σελήνη, υπήρξαν ενδείξεις ότι και αυτά έκαναν το ίδιο ακριβώς πράγμα. Ανίχνευαν συναισθήματα. Ύστερα από εξετάσεις και πολλά επαναλαμβανόμενα πειράματα βεβαιώθηκαν ότι πράγματι τα πετρώματα από την Σελήνη ήταν σε θέση να ανιχνεύουν ανθρώπινα συναισθήματα. Απίστευτο, αλλά πολύ καλά τεκμηριωμένο.
Αν και το σύστημα ανίχνευσης συναισθημάτων που αναπτύχθηκε στο Πανεπιστήμιο του Μπράντφορντ είχε σχεδιαστεί για να διαβάζει σε έναν άνθρωπο τις κόρες των ματιών που διαστέλλονται, τα χείλη που σφίγγουν από αβεβαιότητα, ανεπαίσθητες μυικές συσπάσεις που ρυτιδώνουν το μέτωπο, μεταβολές στην αναπνοή, ακόμα και την αύξηση της αιμάτωσης κάτω από το δέρμα, για ένα μυστηριώδη και άγνωστο λόγο, οι αλγόριθμοι διάβαζαν τα συναισθήματα που είχαν εγγραφεί στα πετρώματα από τη Σελήνη. Σε κανένα άλλο πέτρωμα από τη Γη δεν ανιχνεύθηκε κάτι τέτοιο.
Το συμπέρασμα των επιστημόνων ήταν πως η Σελήνη είναι μια έξυπνη συναισθηματική μηχανή που βλέπει και διαβάζει τους ανθρώπους – και πως όλα τα δεδομένα τα στέλνει κάπου αλλού, άγνωστο που. «Άραγε», αναρωτήθηκαν, «εκτός από το να διαβάζει ανθρώπινα συναισθήματα, μήπως είναι σε θέση να τα ρυθμίζει ή/και να τα μεταβάλει;»
Όλα, πια, φαίνεται να συμφωνούσαν πως το φεγγάρι δεν είναι αυτό που νομίζουμε ότι είναι. Ενδεχομένως δεν είναι διαστημόπλοιο, αφού δεν ταξιδεύει – αν και θα μπορούσε να είναι ένα παροπλισμένο σκάφος. Μήπως θα μπορούσε να είναι ολόκληρο μία μηχανή, ένας τεράστιος μηχανισμός; Άραγε, να ήταν κάτι σαν υπολογιστής που παρακολουθεί και παρατηρεί τη Γη και βλέπει τα πάντα;
Είναι, δηλαδή, ένα «Μάτι»; Και τι ακριβώς είναι αυτό που παρακολουθεί; Εμάς, τους ανθρώπους μόνο; Την Γη και την Φύση; Όλα αυτά μαζί; Ή απλά καταγράφει την αέναη διαδρομή της στο διάστημα; Και τι κάνει τα όποια δεδομένα που συγκεντρώνει; Τα επεξεργάζεται και τα στέλνει κάπου; Κανείς δεν ήξερε να απαντήσει με βεβαιότητα. Η υπόθεση διαβαθμίστηκε ως Άκρως Απόρρητη.
