Ο υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο με τον αναπληρωτή μόνιμο αντιπρόσωπο Κοέν ‘εξω από το χώρο της γενικής συνέλευσης του ΠΗΕ, στη Νέα Υόρκη.
Η επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο στην Ελλάδα, το Φθινόπωρο, δεν είναι μία εξέλιξη που προέκυψε ξαφνικά και χωρίς σχέδιο.
Έχει ξεκινήσει η οργάνωση της επίσκεψης αυτής από την προηγούμενη κυβέρνηση, η οποία εισήλθε τον περασμένο Δεκέμβριο σε ένα στρατηγικό διάλογο με την Αμερική, που κάλυψε όλο το φάσμα των ελληνοαμερικανικών σχέσεων. Και κυρίως την στρατιωτική συνεργασία, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί στον υπερθετικό βαθμό.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είχε ξεπεράσει σε «φιλοαμερικανισμό» όλες τις προηγούμενες, ακόμα και τις δεξιές, και αυτό ήταν μία απόφαση του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος φάνηκε από το πρώτο εξάμηνο ότι δεν συμφωνούσε με άλλα στελέχη του κόμματος του, που είχαν αυταπάτες για τη Μόσχα και το Πεκίνο. Και η Ρωσία και η Κίνα, περισσότερα παίρνουν και ελάχιστα δίνουν.
Από την άλλη πλευρά, οι Αμερικανοί έδωσαν χέρι βοήθειας στον προηγούμενο πρωθυπουργό όταν οι Ευρωπαίοι είχαν αποφασίσει να παίξουν το παιγνίδι του ανόητου τότε υπουργού Οικονομικών της Ελλάδας, ο οποίος προωθούσε την ιδέα της εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη, χωρίς να αντιλαμβάνεται τις συνέπειες.
Όταν μία χώρα, όπως η Βρετανία, με τόση προετοιμασία, σκέφτεται το Brexit και ανατριχιάζει μπορεί να φανταστεί ο καθένας τι θα είχε υποστεί η χώρα μας και ο λαός της. Ο τότε πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα έσωσε τον Αλέξη Τσίπρα τον Ιούλιο του 2015 και με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε ότι χωρίς την αμερικανική βοήθεια ο τότε πρωθυπουργός δεν είχε καμία τύχη. Και μαζί του ούτε η Ελλάδα.
Η σημερινή κυβέρνηση έχει αποφασίσει ότι θα συνεχίσει στον ίδιο δρόμο, της περαιτέρω βελτίωσης των ελληνοαμερικανικών σχέσεων. Αυτοί που έβλεπαν ακόμα και …ρήξη με τους Αμερικανούς διαψεύστηκαν. Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και οι υπουργοί του βρίσκονται σε συνεχή επαφή με την αμερικανική πρεσβεία και όσοι είχαν κάποια θέματα με τον Αμερικανό πρέσβη Τζέφρι Πάιατ τα ξεπέρασαν αμέσως μετά την ορκωμοσία τους.
Η Αμερική κυριαρχεί στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου και η αμερικανική πρεσβεία φαίνεται να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά και τη «ρωσική διείσδυση», την οποία κάποια στιγμή είχε φοβηθεί. Θα έλεγα ότι οι φόβοι ήταν ολίγο υπερβολικοί, διότι η Μόσχα επηρεάζει ένα μικρό αριθμό «ψεκασμένων», των οποίων κόπηκαν τα φτερά μετά την παράδοση του ρωσικού συστήματος S-400 στην Τουρκία και την ενδυνάμωση των σχέσεων της Μόσχας με την Άγκυρα. Ακόμα και οι τυφλοί βλέπουν την πορεία του φιδιού.
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει κάνει τις επιλογές του και η Τουρκία είναι ο βασικός του σύμμαχος. Αν οι Αμερικανοί γραφειοκράτες ήταν περισσότερο διορατικοί και δεν είχαν κολλήσει στη δήθεν στρατηγική θέση της Τουρκίας, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα για την ίδια Αμερική. Για ποια στρατηγική θέση ομιλούν; Την ανύπαρκτη; Διότι προς το παρόν την «χαίρονται» οι Ρώσοι και οι Ιρανοί και άλλοι εχθροί της Αμερικής.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πάρει από την Ελλάδα και την Κύπρο περισσότερα απ’ όσα έχουν δώσει. Και δεν νομίζω ότι ο πρέσβης Πάιατ αμφισβητεί αυτή τη διαπίστωση. Δεν λέω. Έχουν έρθει επενδυτές, κυρίως Ελληνοαμερικανοί, οι οποίοι παρά τις δυσκολίες συνεχίζουν να επενδύουν. Αλλά δεν έχουν επενδύσει ακόμα οι μεγάλοι παίκτες. Και αυτό το χρωστά η Αμερική στην Ελλάδα. Είναι και αυτή η δήθεν επένδυση για την Εθνική Ασφαλιστική, που έχει προβληματίσει τους οικονομικούς παράγοντες…
Η συνέχιση του στρατηγικού διάλογου με τη συμμετοχή του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών πρέπει να αποδώσει καλά αποτελέσματα, ακριβώς επειδή η Ελλάδα δικαιούται βοήθειας από την Ουάσιγκτον. Είναι κοινό μυστικό ότι η Αθήνα αλλά και η Λευκωσία στάθηκαν στο πλευρό της Αμερικής όταν την εγκατέλειψε η Τουρκία και δεν επέτρεπε τη χρήση του εδάφους της για τις αμερικανικές επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή. Και όχι μόνο αυτό. Θέλετε να μετρήσουμε τα όχι του Ταγίπ Ερντογάν και τα ναι της Ελλάδας και της Κύπρου;
Είναι αμέτρητα. Επί κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα οι Αμερικανοί έλεγαν ότι σχεδόν εξαφανίστηκε ο αντιαμερικανισμός στην Ελλάδα και μειώθηκαν οι επιθέσεις σε επιχειρήσεις αμερικανικών συμφερόντων. Είναι, χωρίς αμφιβολία, μία μεγάλη αλήθεια. Οι παλινωδίες του προέδρου Τραμπ σε ότι αφορά την Τουρκία, ενοχλούν τους πολίτες στην Ελλάδα και στην Κύπρο και πάντα υπάρχει ο κίνδυνος της μαζικής αντίδρασης. Διότι οι πολίτες μας ρωτούν: τι θα συνέβαινε στην Ελλάδα εάν αγόραζε τους ρωσικούς S-400; Δεν θα επέβαλλε ο Αμερικανός πρόεδρος κυρώσεις; Η απάντηση είναι η αναμενόμενη. Γιατί, λοιπόν, καλύπτει την Τουρκία που σε στρατηγικό επίπεδο τον πρόδωσε; Ο καθένας δίνει την απάντησή του. Αλλά το μεγάλο πρόβλημα έγκειται ακριβώς σε αυτό:
Η Τουρκία δικαιούται ακόμα και να αγοράζει ρωσικά οπλικά συστήματα. Η Ελλάδα δεν δικαιούται να αγοράσει ούτε μία σφαίρα… Η δήλωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την Κύπρο είναι σημαντική -το γράψαμε και χθες. Αλλά γνωρίζουμε πως η αμερικανική υπερδύναμη όταν θέλει, σίγουρα μπορεί. Το αποδεικνύει καθημερινά. Η υποστήριξη της Κύπρου και η καταδίκη της Τουρκίας πρέπει να είναι πιο ισχυρή και να μην περιορίζεται στα λόγια μίας καλής ανακοίνωσης. Θέλουμε -διότι δικαιούμαστε- πράξεις…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν ζήτησε να συνομιλήσει με τον Αμερικανό πλανητάρχη Ντόναλντ Τραμπ. Η συζήτηση θα αφορά κυρίως τη ζώνη ασφαλείας στη Βόρεια Συρία. Διπλωμάτης με τον οποίο συνομιλήσαμε εξέφρασε ανησυχία ότι ο κ. Ερντογάν μπορεί να τον πείσει ξανά να αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα από τη Συρία. Η αλήθεια είναι ότι η αντίδραση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του Πενταγώνου σε αυτή την …προοπτική θα είναι θυελλώδης.
