Η γνωστή αυτή φράση που αποτελούσε τον πυρήνα της διαμάχης μεταξύ ενωτικών και ανθενωτικών πριν την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, το 1453, επικαιροποιήθηκε εν έτει 1694 στη Χίο για το σύντομο χρονικό διάστημα που καταλήφθηκε από τους Βενετούς.

Ο σύγχρονος επισκέπτης στο νησί της Χίου αν επισκεφτεί το κάστρο θα δει τον προμαχώνα «Ζένο».
Τον Σεπτέμβριο του 1694, ο Αντόνιο Ζένο, Αρχιναύαρχος του στόλου της Δημοκρατίας της Γαληνοτάτης , αγκυροβολεί έξω από το ακρωτήρι της Αγ. Ελένης, κοντά στο λιμάνι.
Από τη μία μεριά οι Ρωμαιοκαθολικοί κάτοικοι προσβλέπουν στην απελευθέρωση του νησιού. Από την άλλη, η πλειονότητα των κατοίκων δεν βλέπει με καλό μάτι την πιθανή κατάληψη του νησιού από τους Βενετούς.
Υπό την Λεοντοφόρο σημαία των Βενετών υπηρετούσαν πολλοί στρατολογημένοι Έλληνες, οι οποίοι αποτελούσαν τον κύριο όγκο του αποβατικού σώματος.
Το νησί καταλήφθηκε, αλλά δεν κατέστη δυνατή η μακροχρόνια κατοχή του. Την ώρα που γίνονταν όλα αυτά απεσταλμένοι των Χίων επισκέφτηκαν τον Μεγάλο Βεζύρη στην Αδριανούπολη με σκοπό να του παραδώσουν ένα μεγάλο ποσό, για να του αποδείξουν ότι δεν εμπλέκονται , ούτε επιθυμούν την κατάκτηση της Χίου από τους Βενετούς.
Επικεφαλής της αντιπροσωπείας στις Οθωμανικές αρχές ήταν ο Παντελής Τσίλας. Ανήκε δε στη μεγάλη οικογένεια των Μαυροκορδάτων. Εν τέλει οι Τούρκοι δέχτηκαν τους ισχυρισμούς των Ελλήνων και ανακατέλαβαν το νησί στα τέλη του 1694 με αρχηγό του στόλου τους τον αρνησίθρησκο Φλαμανδό ναύαρχο Μουράδ.*
Πηγή: * Σάρου, Α. , «ΧΙΑΚΑ Α΄ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥΡΚΟΒΕΝΕΤΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ». σελ. 265-300
