Η παρουσία των Ελλήνων στις Παραδουνάβιες περιοχές χρονολογείται από τον 15ο αι. Μεταξύ των ετών 1711 και 1821 η παρουσία αυτή χαρακτηρίζεται από εντονότερη δράση του ελληνικού στοιχείου.
Σύμφωνα με τον Τραγιάν Στογιάνοβιτς (Traian Stoianovich) o Έλληνας Ορθόδοξος έμπορος οργώνει τα Βαλκάνια και τη Μεσευρώπη και ως φορέας νέων ιδεών δίνει πνοή στην πνευματική και κοινωνική αναγέννηση της Βαλκανικής.*
Με τον ίδιο θετικό τρόπο έδρασε και στις περιοχές της Ρουμανίας η ελληνική παρουσία.
Ο 18ος αι. αποκαλείται «Αιώνας των Φαναριωτών». Πρόκειται για ιδιαιτέρως καλλιεργημένα άτομα με θαυμαστή ευρυμάθεια.
Οι σπουδές τους σε φημισμένα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια και η γλωσσομάθειά τους αποτελούν το εφαλτήριο για την άνοδό τους σε υψηλά αξιώματα στο Δοβλέτι.
Λαμπρό παράδειγμα μεταξύ άλλων αποτελεί η περίπτωση του Κωνσταντίνου Μαυροκορδάτου, ο οποίος κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στη Ρουμανία κατήργησε τα τελευταία ίχνη της δουλοπαροικίας και μεταρρύθμισε την Ακαδημία του Ιασίου εκσυγχρονίζοντας το πρόγραμμα διδασκαλίας και το κτιριακό της συγκρότημα.

Ο πρώτος άνθρωπος που του αποδίδεται ο χαρακτηρισμός του Φαναριώτη ήταν ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος (1641-1709), παρόλο που δεν ήταν ο πρώτος που κατέλαβε το αξίωμα του Μεγάλου Διερμηνέως της Υψηλής Πύλης.
Προηγήθηκε στο αξίωμα αυτό ο Παναγιώτης Νικούσιος (1613-1673). **
Με την πάροδο των ετών οι Φαναριώτες δημιούργησαν ξεχωριστή τάξη και ενυμφεύοντο μεταξύ τους, θεωρούσαν δε «βλασφημία αν κάποιος τους αποκαλούσε Γραικούς ή Έλληνες, ενώ αυτοπροσδιορίζονταν ως το περίβλεπτον γένος των Ρωμαίων».***
Πηγές: * Traian Stoianovich , «Conquering Balkan Orthodox Merchant», Joyrnal of Economic History, 20 (1960) . ss. 233—313 και σε ελληνική μετάφραση «Ο κατακτητής Ορθόδοξος Βαλκάνιος Έμπορος» στον τόμο Η οικονομική δομή των βαλκανικών χωρών στα χρόνια της οθωμανικής κυριαρχίας, ιε΄- ιθ΄αι. Εισαγωγή επιμέλεια κειμένων:Σπύρος Ασδραχάς, Μέλισσα, Αθήνα, 1979, σς. 289-345)
** (Κώστας Κωστής, Τα κακομαθημένα παιδιά της ιστορίας ΕΚΔ. ΠΟΛΙΣ σελ.33)
*** Κ.Κούμας, Ιστορία των ανθρωπίνων πράξεων, τ. ΙΒ΄, Βιέννη 1832, σ. 535)
