Ο Νίκος Ξανθόπουλος εδώ και μέρες ανεβαίνει τον δικό του Γολγοθά, δίνοντας μεγάλη μάχη για να κρατηθεί στη ζωή.
Οι τελευταίες πληροφορίες ήθελαν τον ηθοποιό να βρίσκεται διασωληνωμένος σε ιδιωτική κλινική στο Αιγάλεω, με τους θεράποντες ιατρούς να κάνουν τα πάντα ώστε να αντιμετωπίσουν τα πολλά και σοβαρά καρδιολογικά προβλήματά του.
Εξελίξεις με την υγεία του Νίκου Ξανθόπουλου
Φαίνεται πως η κατάσταση του έχει κάπως σταθεροποιηθεί καθώς σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Νίκου Νικόλιζα για την εφημερίδα Espresso, ανήμερα τα Χριστούγεννα μια αχτίδα ελπίδας και δύναμης φάνηκε να υπάρχει στην εξέλιξη της υγείας του, λες και οι προσευχές όλων των ανθρώπων που τον αγαπούν εισακούστηκαν, μιας και ο Νίκος Ξανθόπουλος κατάφερε να ανοίξει τα μάτια του, αν και διασωληνωμένος.
Τόσο τα παιδιά, όσο και τα εγγόνια του, βρίσκονται συνεχώς μεταξύ της οικίας τους στην Παιανία, και το νοσοκομείου, κοντά στον δικό τους άνθρωπο.
«Χθες επισκέφθηκα τον σοβαρά ασθενή σε κλινική του Αιγάλεω διασωληνομένο όπου νοσηλεύεται με καρδιολογικά και άλλα σοβαρά προβλήματα φίλο μου Νίκο Ξανθόπουλο. Βούρκωσα όταν τον είδα και προσευχήθηκα σύντομα να γίνει καλά, να βγει και με την σύζυγο του Εριφύλη που τον περιμένει καρτερικά να επιστρέψει στο σπίτι στην Παιανία, που και η ίδια πέρασε τον τελευταίο καιρό σε νοσοκομείο από ασθένεια την οποία ξεπέρασε.
Εύχομαι φίλε Νίκο σύντομα να βγεις δυνατός και να νικήσεις όπως μου είχες πει πριν από καιρό όταν νοσηλευόσουν στο νοσοκομείο και σε επισκέφθηκα: «Που θα πάει Τάσο, θα την νικήσω την ασθένεια και θα γυρίσω δυνατός στο σπίτι, στη γυναίκα μου την Εριφύλη, στα παιδιά και στα εγγόνια μου δυνατός!!!» Προσεύχομαι γρήγορα να γίνεις καλά!!!
ΚΑΛΗ και ΓΡΗΓΟΡΗ ανάρρωση φίλε Νίκο!!!!», είχε γράψει ο δημοσιογράφος και φίλος του, Τάσος Κοντογιαννίδης, καθώς επισκέφθηκε τον φίλο του και δημοσίευσε μία φωτογραφία μέσα από το νοσοκομείο.
Λίγα λόγια για την ζωή του
Ο Νίκος Ξανθόπουλος γεννήθηκε στην Νέα Ιωνία της Αθήνας στις 14 Μαρτίου του 1934. Παιδί Ποντίων προσφύγων μεγάλωσε φτωχικά μαζί με τη μητέρα του. Ο πατέρας του ήταν τσαγκάρης, ψαράς και αντιστασιακός, ανάμεσα σε όλα τ’ άλλα. Η μητέρα του τον μεγάλωσε μόνη της καθώς ο πατέρας του απουσίαζε για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Κατά τα εφηβικά του χρόνια υπήρξε αθλητής της ΑΕΚ. Πέραν του αθλητισμού, λάτρευε το διάβασμα. Μεγαλώνοντας αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέατρο παρότι αρχικά τον γοήτευε η ιδέα να γίνει φιλόλογος. Ίνδαλμά του τότε υπήρξε ο Μάνος Κατράκης.Σπούδασε στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Ηθοποιός της σκηνής από το 1957 έως το 1963, αφοσιώθηκε τελικά στον κινηματογράφο.
Το 1970 ίδρυσε δικό του θίασο και περιόδευσε στην Ελλάδα. Η τελευταία του κινηματογραφική παρουσία, μετά από απουσία 24 ετών, έρχεται το 1995 στην ταινία του Γιώργου Ζερβουλάκου “Με τον Ορφέα τον Αύγουστο”.Στα τέλη του 2005 εκδίδει σε βιβλίο την αυτοβιογραφία του “Όσα θυμάμαι και όσα αγάπησα” και διοργανώνει εμφανίσεις σε διάφορα μέρη ανά την Ελλάδα για την προώθηση του έργου του. Η ιδέα για το βιβλίο δημιουργήθηκε μετά από συνέντευξή του στο περιοδικό «Εικόνες».
Παντρεύτηκε δύο φορές και έχει τέσσερα παιδιά και πέντε εγγόνια.
Η πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση στο θέατρο έγινε με τον Θίασο Κατερίνας στην κομεντί “Βιργινία”. Συνέχισε στο ελεύθερο θέατρο με διάφορους ρόλους: “Η κυρία δε με μέλει”, “Λα μάμα”, “Ηλέκτρα” (Θίασος Ροντήρη, όπου έπαιξε τον ρόλο του Ορέστη), “Είσοδος υπηρεσίας”, “Σκάνδαλα στην εξοχή” και το “Τραγούδι του νεκρού αδερφού” (Θίασος Κατράκη). Συμμετείχε σε 24 θεατρικές παραγωγές και έπαιξε όλα τα είδη του θεάτρου.
Η πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο έγινε το 1958 στην κωμωδία του Φίλιππα Φυλακτού “Το Εισπρακτοράκι”, στο πλευρό του Βασίλη Αυλωνίτη και του Νίκου Ρίζου. Ως κινηματογραφικός πρωταγωνιστής καθιερώθηκε από τον σκηνοθέτη-παραγωγό Απόστολο Τεγόπουλο (Κλακ Φιλμ), με τον οποίο είχε αποκλειστική συνεργασία από το 1964 μέχρι το 1971, σε μουσικές δραματικές ταινίες.
Εκκίνηση στις ταινίες της νεοσύστατης Κλακ Φιλμ έκανε το 1963 στην ταινία Πληγωμένες καρδιές, στον ρόλο του κακού κουνιάδου. Η αρχή της τυποποίησης των ρόλων του Ξανθόπουλου έγινε έναν χρόνο αργότερα στην ταινία Αγάπησα και πόνεσα όπου παρουσιάζονται όλα τα στοιχεία που καθιέρωσαν τον Ξανθόπουλο στη συνείδηση του κόσμου σαν παιδί του λαού.
