Πόσο μακριά είναι ο Μάιος του 2012, όταν ήρθαν τα πάνω-κάτω (σαν σήμερα, μάλιστα, 6 Μαΐου…) στον πολιτικό χάρτη και οι έσχατοι… έγιναν δεύτεροι; Ημερολογιακά, απέχουμε 11 χρόνια.
Πολιτικά, όμως, μπορεί να απέχουμε μόλις 15 ημέρες για την… επανάληψη των τεκτονικών αλλαγών που είχαν επισυμβεί στο πολιτικό σύστημα κατά τις διπλές κάλπες του 2012, όταν σχεδόν 1 δισεκατομμύριο ευρώ έφευγε κάθε ημέρα από τις τράπεζες και, όπως μάθαμε αργότερα, η ΕΚΤ είχε οργανώσει ειδικές μυστικές χρηματαποστολές με αεροπλάνα για να αντέξουν οι ελληνικές τράπεζες το «bank run».
Ο ως άνω φόβος αποτελεί τον κρυφό εφιάλτη που συζητείται ολοένα και συχνότερα μεταξύ των επιτελών της Κουμουνδούρου. Ως γνωστόν, όλοι συμφωνούν ότι αυτές οι εκλογές έχουν τρία χαρακτηριστικά: οι πολίτες διακατέχονται από οργή, αντιμετωπίζουν με απογοήτευση το μέλλον και η κίνηση του εκλογικού σώματος είναι ως τώρα «βουβή». Όλως τυχαίως, αυτά τα τρία χαρακτηριστικά επικρατούσαν απολύτως και το 2012, όταν η ελληνική κοινωνία παλινωδούσε μεταξύ συλλογικής απελπισίας-παραίτησης και ανάγκης να τα αλλάξει όλα και να φέρει τα πάνω κάτω.
Τα «μαντάτα» των δημοσκοπήσεων, αλλά και όσα εκμυστηρεύονται στον Αλέξη Τσίπρα όσοι αναλυτές και δημοσκόποι τον βλέπουν, συντείνουν προς την ίδια κατεύθυνση: τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, πριν την στάθμιση της αδιευκρίνιστης ψήφου και τις αναγωγές, είναι εξαιρετικά χαμηλά, ενώ το ΠΑΣΟΚ, στα ίδια ανεπεξέργαστα νούμερα ξεπερνάει το 10 και εμφανίζει μία δυναμική που, με τις αναγωγές μπορεί να φτάσει το 12-13%. Με άλλα λόγια, υπάρχουν όλες οι ενδείξεις που εντόπιζαν οι δημοσκόποι και το 2012, όταν τότε το κυβερνών ΠΑΣΟΚ εμφανιζόταν πέριξ του 20% σε ορισμένα «κύματα» μετρήσεων και ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε κάτι σπασμωδικά «ξεπετάγματα» που έφταναν και το 13%. Οι δημοσκόποι και τότε, μέχρι εκεί μπορούσαν να φτάσουν με τα συμβατικά εργαλεία τους. Τα υπόλοιπα, τα ανέλαβαν οι εκλογείς και οι κάλπες.
Μια ματιά μόνο στα ποιοτικά ευρήματα των μετρήσεων κάθε φορά που ο Νίκος Ανδρουλάκης προχωρά σε μία τολμηρή πολιτική πρωτοβουλία δείχνει ότι η κοινωνία έχει τα βλέμματα στραμμένα στο ΠΑΣΟΚ –«έχει δημιουργηθεί μία προσδοκία», όπως φέρεται ειπών γνωστός δημοσκόπος προς τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ, για παράδειγμα, πολιτικοί της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και φιλοκυβερνητικοί δημοσιογράφοι και δημοσιολογούντες αντιμετώπισαν σκωπτικά και με ειρωνεία την γραμμή Ανδρουλάκη για τρίτο πρόσωπο στην θέση του πρωθυπουργού, τελικώς η φράση «ούτε Τσίπρας ούτε Μητσοτάκης» βρίσκει σύμφωνους τουλάχιστον τους μισούς ερωτώμενους στις μετρήσεις.
Αν όλα τα παραπάνω συνδυαστούν με την πρωτοφανή αδυναμία του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ να αποτελέσουν εναλλακτική κυβερνητική πρόταση, αλλά και τις παραδοσιακές δυνάμεις που έχει το ΠΑΣΟΚ στον συνδικαλισμό και σε μεμονωμένες περιοχές, τότε όντως στην Κουμουνδούρου έχουν… καλούς λόγους να φοβούνται ότι η κάλπη της 21ης Μαΐου του 2023 μπορεί να θυμίζει την κάλπη της 6ης Μαΐου του 2012: όταν άλλαξε χέρια η δεύτερη θέση στο πολιτικό σκηνικό και στο εκκρεμές του διπολισμού, επί του οποίου σχεδιάστηκε το ’74 από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα.
Το ότι, δηλαδή, ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει μεγαλύτερη σπουδή για να πιέσει και να «εκβιάσει» τον Νίκο Ανδρουλάκη από το να παρουσιάσει το… δικό του πρόγραμμα, «πατάει» ακριβώς πάνω στον εφιάλτη του 2012 που βιώνουν στην ηγετική ομάδα της Κουμουνδούρου. Η επιχείρηση «τελειώστε το ΠΑΣΟΚ» έχει ήδη αποφασιστεί και όσο πλησιάζουμε στις κάλπες, ο ΣΥΡΙΖΑ θα αφήσει κατά μέρος την διαχείριση «με το γάντι» της Χαριλάου Τρικούπη, περνώντας σε μία θεωρία που η Αριστερά ιστορικά και συνολικά, κατήγγελλε: τη θεωρία της «χαμένης ψήφου».
Μάλιστα, οι φόβοι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να βρεθεί εκεί που ήταν, με μία πολυδιάσπαση του κεντρώου χώρου και με τη δημιουργία ενός πολιτικού σκηνικού του «ενάμιση κόμματος», έχουν ενισχύσει και μία ακόμη απόφαση που έχει (σχεδόν) πάρει ο Αλέξης Τσίπρας: αν τού κάνουν οι πολίτες τη χάρη να διατηρήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ στη δεύτερη θέση να μην κάνει τίποτα για να εμποδίσει την διεξαγωγή δεύτερων εκλογών, ώστε να συμπιεστούν όλα τα μικρότερα κόμματα (με κύριο στόχο, ασφαλώς, το ΠΑΣΟΚ…) και να ενισχυθούν τα ποσοστά της σημερινής… καρικατούρας του δικομματισμού.
Με πληροφορίες από το «Καρφί»
