Ήταν μια χωριατοπούλα που είχε παρθεί από πολλούς.
Κάποια στιγμή αποφάσισε να παντρευτεί με ένα συγχωριανό της.
Φοβόταν όμως για την πρώτη νύχτα του γάμου που ο άντρας της θα περίμενε να τη βρει παρθένα.
Ρωτάει λοιπόν τη μάνα της:
– Μαμά, τι να κάνω την πρώτη νύχτα του γάμου που ο άντρας μου θα δει πως δεν είμαι παρθένα?
– Α, μην ανησυχείς παιδί μου. Θα έχεις μαζί σου ένα ξυραφάκι, και μόλις μπει ο άντρας στου μέσα σου εσύ θα χαράξεις λίγο το μπούτι σου και θα τρέξει αίμα. Έτσι θα νομίσει πως είσαι παρθένα.
Πηγαίνει λοιπόν το ζευγάρι στο σπίτι την πρώτη νύχτα του γάμου. Ο άντρας όμως δεν κρατιέται και μόλις ανεβαίνουν τη σκάλα τη βάζει κάτω και την παίρνει.
Η κοπέλα τότε βγάζει το ξυραφάκι και εφαρμόζει τη συμβουλή της μάνας της. Ακούγεται τότε πλιτς-πλατς, πλιτς-πλατς.
Λέει λοιπόν αυτή:
– Αχ, άντρα μου, ακούς πώς τρέχει το αίμα της παρθενιάς μου?
Και αυτός με πόνο:
