Είναι κοινώς γνωστό ότι ο Θανάσης Βέγγος απεχθανόταν όσο τίποτε άλλο να θέτει άλλους σε κίνδυνο οποιασδήποτε μορφής, γι’ αυτό άλλωστε δεν χρησιμοποιούσε ποτέ κασκαντέρ ή κάποιον κομπάρσο για ντουμπλάρισμα.
Ο «καλός μας άνθρωπος» δεχόταν να τα κάνει όλα στο γύρισμα , εκτός από το να δίνει φιλιά στις συμπρωταγωνίστριές του!
Βρισκόμαστε στο 1979 όταν ο Θανάσης Βέγγος παρουσιάζει μια ταινία με πολύ πιο έντονα πολιτικό χαρακτήρα από εκείνον που μας είχε συνηθίσει στις παλιότερες κωμωδίες του. Αν και συχνά στις δουλειές του υπήρχαν στοιχεία που σατίριζαν ήθη και καταστάσεις της εποχής, με απλό τρόπο, στο φιλμ «Ο παλαβός κόσμος του Θανάση» αποτελεί μια σαφή δήλωση για την Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, λίγο πριν την ένταξη της χώρας στην –τότε- ΕΟΚ.
Ο Ντίνος Κατσουρίδης υπογράφει την σκηνοθεσία και μαζί με τον Γιώργο Λαζαρίδη το σενάριο επτά ιστοριών που συνθέτουν αυτή την σπονδυλωτή ταινία. Σε μία από αυτές ο ήρωάς μας παριστάνει έναν άνθρωπο του σιναφιού του. Έναν άνεργο ηθοποιό (που θα μπορούσε να ασκεί οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα) ο οποίος ψάχνει απεγνωσμένα για δουλειά προκειμένου να γεμίσει την άδεια κοιλιά του.
Τι τύχη λοιπόν, όταν η Σπεράντζα Βρανά, ως «Ρόζα» του γραφείου κομπάρσων, του βρίσκει ρολάκι σε ένα διαφημιστικό για μακαρόνια! Το μόνο που έχει να κάνει είναι να σταθεί μπροστά την κάμερα και να τα φάει με ευχαρίστηση! Μ’ ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια! Τι θα μπορούσε να πάει στραβά;
Μέσα στα επόμενα λεπτά, βέβαια, για τις ανάγκες του σεναρίου ο πρωταγωνιστής, δηλαδή ο Θανάσης Βέγγος, θα χρειαστεί να καταβροχθίσει όχι ένα ή δύο, αλλά συνολικά 6 πιάτα μακαρόνια, με σάλτσα και μπόλικο τυράκι. Προφανώς η πρώτη κατεβαίνει απολαυστικά, ο πεινασμένος ήρωάς μας με χαρά θα δει το πιάτο να γεμίζει δεύτερη και τρίτη φορά καθώς διαρκώς κάτι πηγαίνει στραβά με το γύρισμα, αλλά κάπου εκεί το πράγμα αλλάζει…
Από το τέταρτο πιάτο και μετά είναι εμφανής η δυσφορία και η δυσκολία, αλλά ο Θανάσης είναι αναγκασμένος να υπομείνει τα πάντα για να μην χάσει την δουλειά. Αυτό βάσει σεναρίου διότι ο Θανάσης Βέγγος, ο κανονικός Θανάσης Βέγγος, θα μπορούσε να το αποφύγει ή να προτιμήσει πλάνα κοντινά (στα χέρια για παράδειγμα) βάζοντας κάποιον άλλον στη θέση του.
Αλλά, αυτός, τον χαβά του! Ακούγοντας το εκνευριστικό είναι αλήθεια τραγουδάκι «Τρώτε μακαρόνια, τρώτε μακαρόνια, είναι μια απόλαυση υγιεινή! Τρώνε οι παππούδες, τρώνε και τα εγγόνια, είναι μια απόλαυση σωστή!», ο Θανάσης καταλήγει στο νοσοκομείο για πλύση στομάχου και μάλιστα κατά την είσοδό του στο χειρουργείο τραγουδά και ο ίδιος το άσμα, δείχνοντας ότι η διαφήμιση είχε επιτελέσει τον σκοπό της. Το σλόγκαν του είχε «κάτσει». Σχεδόν τόσο βαρύ όσο είχε γίνει και το στομάχι του για την ανάγκη του ρόλου σε αυτό το σπαγγετικό inception, του κορυφαίου ηθοποιού μας.
Για την ιστορία, «Ο παλαβός κόσμος του Θανάση» έκοψε τελικά 274.417 εισιτήρια και κατετάγη στην 2η θέση από τις συνολικά μόλις σε 15 ταινίες οι οποίες προβλήθηκαν εκείνη την σεζόν. Αριθμοί ενδεικτικοί της βαθιάς κρίσης του ελληνικού κινηματογράφου που την δεκαετία του ’70 είχε υποσκελιστεί σοβαρά από την τηλεόραση, λίγα χρόνια πριν δεχτεί δεύτερο χτύπημα από τις βιντεοκασέτες.
