Κάποιοι θα πουν- καθ’ υπερβολήν- 500 φορές. Δεν είναι τόσες, ok. Η αλήθεια κρύβεται πιο κοντά σ’ ένα νούμερο σαν το 10-12, ας πούμε, ή, αν είσαι συγγενής των συντελεστών και ακμαίος, ενδέχεται να φτάνεις μέχρι το 20-22.
Ελάχιστη σημασία έχει το να πούμε πόσες φορές ακριβώς έχει δει ο καθένας την συγκεκριμένη ταινία. Εκείνο που μετράει είναι πως όλοι μας αναγνωρίζουμε ατάκες όπως:
—Οι γυναίκες και οι πολιτικοί, Κωστάκη, πρέπει να προσέχουν πολύ τις περιφέρειές τους!
—Χαίρω πολύ που αναπνέω τον ζωοκτόνον αέρα τής αγαπημένης μου Πλατανιάς! Τον ζωογόνον αέρα! Θα σας εξαφανίσωμεν! Δεν είμεθα οι άνθρωποι των λόγων. Είμεθα οι άνθρωποι των έργων! Θα… θα… θα… Σύνθημά μας είναι ένα:… (ανοίγει το στόμα, όμως πριν μιλήσει ακούγεται το γκάρισμα ενός γαϊδάρου που περνούσε από κει κοντά)
—Μαύρο στον Μαυρογιαλούρο! Το λέει το όνομά του! Το ζητάει ο οργανισμός του!…
Πολύ σωστά: όλοι μας έχουμε δει τον «Μαυρογιαλούρο» σε βαθμό κινηματογραφικού κακουργήματος. Μάλιστα, είναι τέτοια η αγάπη μας για τον πρωταγωνιστή του φιλμ- που τον ενσάρκωσε με μοναδικό τρόπο ο ανυπέρβλητος Λάμπρος Κωνσταντάρας-, που αρκετές φορές ξεχνάμε πως ο… κανονικός τίτλος είναι «Υπάρχει και φιλότιμο».
Το υπέροχο, στην απλότητά του, δημιούργημα του Αλέκου Σακελλάριου βασίζεται στο θεατρικό έργο «Ανώμαλη Προσγείωση» (των Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου) και εξιστορεί με μοναδικό τρόπο την πολιτική, και όχι μόνο, ζωή του Ανδρέα Μαυρογιαλούρου, υπουργού Εθνικής Ανασυγκροτήσεως και Περιθάλψεως, ο οποίος είναι πιο διακοσμητικός κι από φίκο σε γραφείο υποδοχής.
Κωνσταντάρας, Παπαγιανόπουλος, Λινάρδου, Ντούζος και όλοι οι υπόλοιποι δίνουν υποκριτικά ρέστα, οι ατάκες πέφτουν βροχή, η μοναδική ατμόσφαιρα της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου είναι «διάχυτη» σε κάθε καρέ.
Ολ’ αυτά γνωστά, ωστόσο. Θα λέγαμε, επομένως, πως δεδομένων τω φορών που έχουμε δει την ταινία αποκλείεται να μας έχει ξεφύγει κάποια οφθαλμοφανής γκάφα- σωστά; Ειδικά από την στιγμή που το φιλμ έχει περάσει από ενδελεχή έλεγχο και από τον σκηνοθέτη, τον μοντέρ, την εταιρία παραγωγής κτλ- έτσι δεν είναι;
Αμ δεν είναι έτσι. Κι αυτό γιατί, πολύ απλά, υπάρχουν ορισμένα πλάνα που μας… εκθέτουν σαν θεατές, καθώς το λάθος φιγουράρει μπροστά στα μάτια μας κι εμείς αρνούμαστε να το δούμε.
Εξηγούμαστε: ο συμπαθής κ. Μαυρογιαλούρος παρουσιάζεται με διαφορετικές γραβάτες στην ίδια σκηνή- άλλοτε δίχρωμη, άλλοτε με σχέδιο, άλλοτε μονόχρωμη-, αλλάζοντας από το ένα δευτερόλεπτο στο άλλο!
Δείτε παρακάτω το χαρακτηριστικό βίντεο από την ταινία και την επόμενη φορά που θα είστε έτοιμοι να φωνάξετε «Μαύρο στον Μαυρογιαλούρο» και να ρίξετε μια μεγαλοπρεπή μούντζα στην τηλεόραση, να ’χετε κατά νου την γραβάτα που φοράει.
Ναι, και τις 3…
