Δημοκρατία έχουμε, αδέρφια. Εδώ την ανακάλυψαν οι πρόγονοί μας, οι αρχαίοι Έλληνες.
Και οι ΝεοΕλληνες την έκαναν σφεντόνα. Δημοκρατία σα τα μούτρα μας. Με «πρόεδρο κόμματος» που εισήλθε στη δημοκρατική μας Βουλή να «ευχαριστεί» γι αυτό, μέσα στα μούτρα μας, καταδικασμένο και έγκλειστο αρχηγό Εγκληματικής Οργάνωσης!
Λίγο με ενδιαφέρει αν η Νέα Δημοκρατία εξελέγη αυτοδύναμη και θα συνεχίσει να μοιράζει pass-τίλιες για τον πόνο του άλλου και τα επόμενα 4 χρόνια. Η συντριπτική πλειοψηφία του λαού (μαζί με το 95% των ελληνικών ΜΜΕ) εξέλεξε ξανά πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη κρίνοντας πως τούτο είναι για το καλό του, οπότε τουμπεκί και σεβασμός στην απόφαση. Αρκεί μόνο μην αρχίσουν αύριο εκείνοι που ψήφισαν την κυβέρνηση να «χτυπιούνται» ότι «δεν αντέχεται η ακρίβεια» γιατί μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
Λίγο με ενδιαφέρει αν θα μείνει ή όχι αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας. Όταν μετά από 4 χρόνια αντιπολίτευση «κατάφερε» να συντριβεί δύο φορές, τότε προφανώς ο κόσμος του φώναξε ότι αυτός και το κόμμα του τα έκαναν όλα μαντάρα. Και εκείνοι ευθύνονται για το γεγονός ότι η ΝΔ επανήλθε όχι απλά ως κυβέρνηση, αλλά ως καθεστώς. Ας κοιταχτεί στον καθρέφτη του ο ΣΥΡΙΖΑ κι ας μείνει να χτυπιέται σα μίξερ που δεν έχει ουσιαστική στρατηγική και στόχο.
Λίγο με ενδιαφέρει αν ο Νίκος Ανδρουλάκης πανηγυρίζει επειδή το ΠΑΣΟΚ πήρε 12%! Ποσοστό που ο Ανδρέας άφηνε στην κάλπη για… μπουρμπουάρ! Αν η πάλαι ποτέ ναυαρχίδα της δημοκρατικής παράταξης θεωρεί ότι αυτό είναι ποσοστό «επιστροφής», τότε πιο πιθανό είναι να πάρει η Παρί τα τρία επόμενα Τσάμπιονς Λιγκ σερί παρά να φτάσει το 20% το ΠΑΣΟΚ!
Λίγο με ενδιαφέρει αν η νέα βουλή θα είναι οκτακομματική. Σε μια κανονική χώρα αυτό θα αποτελούσε θρίαμβο της δημοκρατίας. Σε τούτη εδώ η ανάγνωση είναι αυτή που ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί όταν «θριαμβεύει» η ακροδεξιά.
Με ενδιαφέρει, αντίθετα, ότι πολλοί –πάρα πολλοί!- επέλεξαν τις παραλίες δίχως να περάσουν από την κάλπη. Κι αν κάποιος ισχυριστεί «Η νέα γενιά δεν γουστάρει κανένα και με αυτό τον τρόπο, της αποχής, δείχνει την απέχθειά της στο σύστημα», δυστυχώς έχω να παρατηρήσω ότι τα νιάτα μας είναι που πληρώνουν και θα πληρώνουν τις συνέπειες αυτού του συστήματος. Οπότε κάθε αποχή στο κεφάλι τους «σκάει» πρωτίστως.
Πάνω απ΄όλα όμως με ενδιαφέρει, με θλίβει, με ντροπιάζει, με εξοργίζει, με τρομοκρατεί το γεγονός ότι αρκούσε ένα… τουίτ από τις φυλακές για να πάρει σχεδόν 5% ένα «κόμμα» που αποτελεί ουσιαστικά συνέχεια του καταδικασμένου νεοφασιστικού μορφώματος. Ο καταδικασμένος-φυλακισμένος Κασιδιάρης έδωσε το σύνθημα και οι έως χθες άγνωστοι «Σπαρτιάτες» πήραν αυτό το εξωφρενικό ποσοστό και εισήλθαν στη Βουλή!
Η ντροπή με την οργή γίνονται ένα, αλλά η ουσία παραμένει: απομένει στην ελληνική Βουλή να μοιράζεται «Ο αγών μου» και να αναβιώσουν οι σκηνές με τα φασιστικά καφριλίκια.
Πριν από λίγες ώρες ακούσαμε, με οργή και αηδία, έναν Στίγκα που «προεδρεύει» των «Σπαρτιατών» να «ευχαριστεί» τον Κασιδιάρη για την είσοδο του κόμματος του(ς) στη Βουλή και να μιλάει για «νέο ήθος και νέο ύφος»!!! Και τον Κασιδιάρη από τη φυλακή να δηλώνει «Νενικήκαμεν».
Αυτή, δυστυχώς, είναι η σημερινή ελληνική δημοκρατία. Από την κερκόπορτα «μπούκαρε» ξανά το «αβγό του φιδιού» στη Βουλή. Κι εδώ είναι να αναρωτιέσαι αν το φίδι έκανε το αβγό ή το αβγό το φίδι.
Δεν λέω καλό κουράγιο, αλλά… καλά μπάνια αδέρφια. Δεν ανησυχώ. Είμαι βέβαιος ότι η μάχη από το… facebook θα συνεχιστεί μέχρι τελικής πτώσης!
