Μπορεί η μετεωρολογική πρόγνωση των επόμενων ημερών να προειδοποιεί για νεφώσεις, βροχές και αισθητή πτώση της θερμοκρασίας, ωστόσο το πολιτικό καλεντάρι δείχνει κατακαλόκαιρο και μάλιστα με καυσωνικά φαινόμενα.
Αιτία που γέννησε το υψηλό βαρομετρικό δεν είναι άλλη από τις εξελίξεις στην υπόθεση Novartis. Τα πολιτικά κόμματα έχουν ήδη αρχίσει να τοποθετούνται για τη θέση που θα κρατήσουν έπειτα από το διαβιβαστικό του αντιεισαγγελέως Ζαχαρή που καλεί το Κοινοβούλιο να πράξει τα δέοντα στην υπόθεση, με πιθανότερη εκδοχή τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής μόνο για τον πρώην αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, και όχι για τον τέως πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.
Έχουμε πολλά ψωμιά να φάμε μέχρι να δούμε την τελική έκβαση της υπόθεσης σε πολιτικό και κυρίως σε ποινικό επίπεδο, αλλά δεν γίνεται να μην επισημανθεί ότι στον κόσμο –τουλάχιστον της Νέας Δημοκρατίας– η… προνομιακή μεταχείριση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στην υπόθεση Novartis αφήνει μία επίγευση κουκουλώματος.
Και δεν μιλάμε καν για τους ανθρώπους που σπιλώθηκαν με πηχυαίους τίτλους ενοχής και είδαν σε μονοστηλάκια ότι τελικά δεν ήταν ελέφαντες. Μιλάμε για την πλειονότητα των ψηφοφόρων που στις 7 Ιουλίου έδωσαν μέσω της κάλπης εντολή πολιτικής αλλαγής, πιστεύοντας ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα οδηγήσει τη χώρα στην… κανονική και όχι ψευδεπίγραφη κανονικότητα που δικαιούται και της αξίζει.
Αυτή η κανονικότητα χτίζεται με γρήγορους ρυθμούς και με την αξιολόγηση-λογοδοσία των υπουργών που εφάρμοσε με το «καλημέρα» η κυβέρνηση, και με την τάχιστη νομοθέτηση που αποτελμάτωσε τις ώριμες επενδύσεις και με τη σταδιακή εμπέδωση περιβάλλοντος ασφάλεια και εφαρμογής της έννομης τάξης.
Ας μην κάνουν, όμως, το λάθος οι νέοι κυβερνώντες να πέσουν σε νιρβάνα επειδή στις πρώτες 70 ημέρες της η «γαλάζια» διακυβέρνηση απολαμβάνει δημοφιλία σταλινικών ποσοστών. Διότι διέρρηξε ανοιχτές θύρες η ανακοίνωση του γραμματέα της ΚΟ της Ν.Δ., Σταύρου Καλαφάτη, ότι «ο κ. Τσίπρας κρίθηκε για τις πράξεις, το ήθος και τις πρακτικές του σε τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις εθνικής κλίμακας από τον ελληνικό λαό. Ο οποίος και τον έστειλε στην αντιπολίτευση!».
Ξέρουν πολύ καλά οι πολίτες γιατί έστειλαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση. Κι αυτό δεν ήταν μόνο τα προεκλογικά ψέματα και η μετεκλογική μνημιονιακή και ματωμένη υπερφορολόγηση. Ήταν και το καταγγελλόμενο από τη Νέα Δημοκρατία στήσιμο μίας φερόμενης πολιτικής σκευωρίας που συνέπεσε –τυχαία άραγε;– με τα παλλαϊκά συλλαλητήρια κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών για το ονοματολογικό των Σκοπίων.
Για αυτήν τη στροφή του τιμονιού απορούν τώρα οι ψηφοφόροι και αναρωτιούνται πώς είναι, για παράδειγμα, δυνατόν να πετιέται στα σκουπίδια το ενδεχόμενο ύπαρξης πολιτικής ευθύνης του Αλέξη Τσίπρα, αναφορικά με τις καταγγελίες για πολιτικές παρεμβάσεις στην υπόθεση Novartis, ακόμη κι αν ο τέως πρωθυπουργός δεν εμπλέκεται ενδεχομένως ποινικά στην υπόθεση;
Και πώς εν τέλει θα στοιχειοθετείτο η (ενδεχόμενη) ποινική ευθύνη, αν το μπαλάκι πάει μόνο στη Δικαιοσύνη, που με κατηγορίες κακουργηματικής μορφής έχει περιθώριο να εκδώσει απόφαση το 2039(!), δηλαδή μετά από 20 χρόνια;
Επειδή, λοιπόν, στις 7 Ιουλίου η Ελλάδα δεν έγινε ξαφνικά κανονική χώρα, αλλά επένδυσε σε μία νέα διακυβέρνηση που της υποσχέθηκε να την κάνει τέτοια, είναι κρίμα να αρχίσουν τόσο νωρίς οι… εκπτώσεις κανονικότητας.
