Και ξαφνικά, ένας Ελληνοαμερικάνος επιχειρηματίας, άγνωστος στο ευρύ κοινό της Ελλάδας μέχρι και πριν λίγες μέρες,
έχει καταφέρει να αποτελεί το νούμερο ένα θέμα συζήτησης στους κόλπους του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης που μετά τις τελευταίες εκλογές βλέπει την επικαιρότητά του να κινείται γύρω από την κούρσα διαδοχής στην ηγεσία του μετά την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα.
Μπορεί ο Στέφανος Κασσελάκης να νικήσει σε αυτή την κούρσα για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στελέχη του κόμματος που έχουν γράψει πολλά περισσότερα χιλιόμετρα από τον ίδιο; Ή μήπως οι εποχές για τον ΣΥΡΙΖΑ έχουν γίνει τόσο ιδιαίτερες που ένας άνθρωπος που κυριολεκτικά έχει εμφανιστεί από το πουθενά έχει τα φόντα να φανεί πιο ελκυστικός σε αυτούς που θα συμμετέχουν στην κομβική ψηφοφορία από «κανονικά» στελέχη του κόμματος; Σε κάθε περίπτωση, η επιχειρηματική του ιδιότητα δεν μπορεί να αποσυνδεθεί από την δυναμική του είσοδο στα πράγματα.
Ο Κασσελάκης είναι ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας στον χώρο της ναυτιλίας. Ίσως στις ΗΠΑ να είναι πολύ μικρό ψάρι αλλά για τα μέτρα και τα σταθμά της μικρής Ελλάδας μοιάζει να έχει τα φόντα να γίνει βασικός «παίκτης». Είναι προφανές πως η οικονομική του κατάσταση είναι και εκείνη μέσω της οποίας «αγοράζεται» τόσο η δυνατότητά του να παρεμβαίνει με κεντρικούς όρους στον δημόσιο διάλογο -δυνατότητα που δεν θα είχε το μέσο μέλος ή υποστηρικτής του ΣΥΡΙΖΑ που υποθετικά θα ήθελε να παίξει ρόλο στα πράγματα από το πουθενά- όσο και η προώθηση ενός προφίλ που μπορεί να κοντράρει την Νέα Δημοκρατία μέσα στο γήπεδό της: ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Κασσελάκης είναι ο ανθρωπότυπος του «άριστου», ανθρωπότυπος που τόσο πολύ προωθήθηκε από την ΝΔ ως ο ιδανικός για τις θέσεις εξουσίας, ενδεδυμένος ωστόσο με τον μανδύα του προοδευτικού.
Η σημειολογία μόνο αδιάφορη δεν είναι: με έναν παράδοξο τρόπο αποτυπώνει την πλήρη ηγεμονία της Νέας Δημοκρατίας στο πολιτικό σκηνικό. Με εντελώς κυνικούς όρους, θα μπορούσε να πει κανείς πως αν θέλει κάποιος να χτυπήσει το κόμμα που κάνει κουμάντο στο πολιτικό σκήνικο της χώρας με ποσοστά τρομακτικά και πρωτοφανή για την Μεταπολίτευση, μπορεί να το κάνει μόνο παίζοντας με τα ίδια χαρτιά. Κάθε άλλη στρατηγική είναι χαμένη από χέρι, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον. Αυτό ακριβώς συμβολίζει ο Κασσελάκης: την «ενσωμάτωση» του ΣΥΡΙΖΑ στο μοντέλο πολιτικής που ευαγγελίζεται η Νέα Δημοκρατία.
Ο ίδιος άλλωστε δεν το κρύβει ιδιαίτερα: το πρόγραμμά του και τα όσα προτείνει σηματοδοτούν μια καθοριστική μεταμόρφωση για τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως αν και ο Κασσελάκης αυτοπροτείνεται ως ο κατάλληλότερος για να νικήσει τον Μητσοτάκη ταυτόχρονα δεν κάνει και ιδιαίτερη προσπάθεια να αποσιωπήσει τις παρελθοντικές του δηλώσεις για αυτόν, στις οποίες εμφανίζεται να μιλάει με κολακευτικά λόγια για τον Έλληνα πρωθυπουργό. Το γεγονός ότι εναντιώνεται και ταυτόχρονα θαυμάζει τον Μητσοτάκη δείχνει το όραμά του για τον ΣΥΡΙΖΑ: τον θέλει μια Νέα Δημοκρατία πιο προοδευτική, πιο «καθαρή», πιο αδιάλλακτη ενάντια στην ακροδεξιά. Φυσικά, ένα αριστερό κόμμα (και για την ώρα, στα χάρτιά ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει αυτό) δεν είναι κάτι τέτοιο.
Στους παραδοσιακούς πολιτικούς διαχωρισμούς, ένα κόμμα της Αριστεράς οφείλει να ασκεί πολιτική θελκτική για τους εργαζόμενους σε αντιδιαστολή με ένα κόμμα της Δεξιάς που ασκεί πολιτική με γνώμονα το επιχειρείν. Αν η γραμμή του Κασσελάκη επικρατήσει στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ θα έχουμε με μια συνολική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού. Για την ακρίβεια, με μια «αμερικανοποίησή του» (όχι τυχαία, στις ΗΠΑ έχει μεγαλώσει ο Κασσελάκης) όπου τα δυο μεγάλα κόμματα εξουσίας διαχωρίζονται διακηρυκτικά από το δίπολο της προόδου και της συντήρησης και το αντίστοιχο δίπολο της αριστεράς και της δεξιάς είναι ξεπερασμένο.
Απευθύνεται στο σωστό κόμμα ο Κασσελάκης; Θα φανεί στο χειροκρότημα. Οι εκτιμήσεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ που λένε πως η πολσυζητημένη ανασυγκρότησή του οφείλει να κινηθεί με βάση μια στροφή στις αριστερές ρίζες του κόμματος έρχονται σε πλήρη αντιδιαστολή με τα όσα προτείνει ο Ελληνοαμερικάνος επιχειρηματίας. Αν η δική του γραμμή υπερισχύσει (ή ακόμα και αν ηττηθεί οριακά) σημαίνει πως παρά οι αντιφάσεις της ίδιας της παρουσίας του στα κοινά του ΣΥΡΙΖΑ είναι μονο φαινομενικές και πως ναι, απευθύνεται στο σωστό κόμμα.
