Η επιεικώς ατυχέστατη φράση του υπουργού Ναυτιλίας της Ελλάδας για τη μισή Κύπρο που είναι τουρκική(!),
όπως ισχυρίστηκε, φέρνει.. στην επιφάνεια ένα σοβαρό ζήτημα, που αφορά το τι θέλουμε για τον τόπο μας, την Κύπρο, και ποιές είναι οι λεγόμενες πραγματικότητες. Ξεκαθαρίζω από την αρχή ότι η κατοχή δεν είναι μία πραγματικότητα, η κατοχή είναι ότι σημαίνει η λέξη και τίποτα άλλο. Άρα διαφωνώ με την κουβεντα που πέταξε από το βήμα της Ελληνικής Βουλής ο κ. Χρήστος Στυλιανίδης, διότι πάνω απ’ όλα είναι μία ηττοπαθής αναφορά, την οποία εύχομαι να μην λέει και στις συζητήσεις που έχει με ξένους αξιωματούχους. Αν και έχω ακούσει πολλά και διάφορα που αδυνατώ να πιστέψω… Βεβαίως, πρόκειται για μία θέση, που φοβάμαι ότι πιστεύει ως μία πραγματικότητα. Και αυτό είναι πολύ άσχημο. Διότι απ’ ότι γνωρίζω δεν εκφράζει το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, πόσο μάλλον τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. Ουδείς στα κέντρα αποφάσεων των Αθηνών μοιράζεται αυτό που πιστεύει ο εκ Κύπρου καταγόμενος υπουργός Ναυτιλίας.
Ο ισχυρισμός του κ. Στυλιανίδη, μας αναγκάζει να δούμε ξανά που βρισκόμαστε και που πηγαίνουμε σε ότι αφορά το πρόβλημα της Κύπρου, καθώς τον Ιούλιο κλείνουν 50 χρόνια από την άνανδρη τουρκική εισβολή και την κατοχή του 40% του εδάφους της μικρής μας Πατρίδας από τους Αττίλες. Σίγουρα την ευθύνη για την τραγωδία έχει η χούντα των Αθηνών. Οι χουντικοί πρόδωσαν το νησί. Απ’ εκεί και πέρα, για να φτάσουμε στο σημείο ένας υπουργός να παραδέχεται ότι η μισή είναι τουρκική, φταίνε άλλοι. Ευθύνονται οι πολιτικοί που κυβέρνησαν τα προηγούμενα πενήντα χρόνια. Η κατοχή δεν πρόκειται να τερματιστεί από μόνη της και σίγουρα δεν έχουμε τις στρατιωτικές δυνάμεις εκείνες που θα μπορούσαν να διώξουν τον Αττίλα από το νησί μας. Αυτή ναι, είναι μία πραγματικότητα.
Η Εθνική Φρουρά σχεδιάζει όλα αυτά τα χρόνια την άμυνα, όχι την επίθεση. Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν επένδυσε στην άμυνα της, κυρίως στην αεροπορία και από το 1974 δισεκατομμύρια λίρες και ευρώ, που πρόσφερε ο κυπριακός λαός, δεν χρησιμοποιήθηκαν σωστά. Πέραν της τολμηρής απόφασης του Γλαύκου Κληρίδη να αγοράσει τους S-300, δεν έγινε τίποτα το ουσιαστικό στον τομέα της άμυνας. Έχει μεγάλη σημασία ότι ένας φιλοαμερικανός ηγέτης, όπως ο μακαρίτης ο Κληρίδης, επέλεξε τη ρωσική πολεμική βιομηχανία. Αυτό συνέβη επειδή η Δύση, μέχρι και πρόσφατα, αρνείτο να πουλήσει οτιδήποτε στην Κύπρο. Δηλαδή, αντί να τεθεί εμπάργκο στη δύναμη κατοχής, ετέθη για το θύμα, την Κυπριακή Δημοκρατία. Οι S-300 δεν έφτασαν ποτέ στην Κύπρο διότι ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Κώστας Σημίτης “πρόδωσε” τον Κληρίδη, όπως ο ίδιος δήλωσε στη περίφημη εκείνη σύσκεψη των Αθηνών. Το ρωσικό σύστημα κατέληξε στην Κρήτη, όχι στο νησί. Τα υπόλοιπα θα τα γράψει η ιστορία.
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η Κύπρος έμεινε εκτεθειμένη στην τουρκική Πολεμική Αεροπορία με αποτέλεσμα όταν διαπραγματεύεται να το κάνει από τη θέση του ανίσχυρου. Η φιλοσοφία του Κληρίδη ήταν ότι οι S-300 θα ήταν “όπλο” στη διαπραγματευτική του φαρέτρα. Όλα αυτά, οι οπαδοί του, ανάμεσα τους και ο κ. Στυλιανίδης, τα κρύβουν. Διότι δεν συμφέρει το αφήγημα τους, να διευθετηθεί το Κυπριακό με λύση-διάλυση όπως το σχέδιο Ανάν. Ακόμα και οι πιο φανατικοί οπαδοί εκείνου του φιλοτουρκικού κειμένου συμφωνούν …ιδιαιτέρως ότι σήμερα όλη η Κύπρος θα ήταν τουρκικό προτεκτοράτο.
ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
