Το τελευταίο χρονικό διάστημα γίνεται συνεχώς λόγος για την ενίσχυση του οπλοστασίου της χώρας, μέσω της απόκτησης νέων συστημάτων και την απόσυρση παλαιών.
Η περίπτωση των 17 παλαιών Mirage 2000 EGM που αποσύρονται – πρόωρα κατά πολλούς – κι η αντικατάστασή τους με 18 RAFALE είναι μία από αυτές τις περιπτώσεις.
Eνίσχυση του Πολεμικού Ναυτικού
Ένας άλλος τομέας, που έχει δοθεί – και δικαίως – ιδιαίτερο βάρος είναι αυτό της ενίσχυσης του Πολεμικού Ναυτικού. Η αντικατάσταση των παλαιών φρεγατών “S” καθώς και των Πυραυλακάτων “La Combattante” με κορβέτες. Ταυτόχρονα, ο Στρατός θέλει αντικατάσταση στα Μ113, οι ένοπλες δυνάμεις χρειάζονται νέο τυφέκιο. «Λεφτά να ‘χεις να ψωνίζεις» που λέει και ο θυμόσοφος λαός.
Τι σημαίνουν, όμως, όλοι αυτοί οι εξοπλισμοί; Ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις έχουν απαξιωθεί; Ότι δεν έχουν την δύναμη πυρός που θα έπρεπε; Όπως εξηγούσε έμπειρος αξιωματικός οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις χρειάζονται ενίσχυση σε συγκεκριμένους τομείς αλλά και συντήρηση του οπλοστασίου τους. Η δεκαετής οικονομική κρίση άφησε πίσω της αρκετά προβλήματα και καθυστέρησε πολλές από τις προγραμματισμένες συντηρήσεις ή αναβαθμίσεις των όπλων. Και τώρα φτάσαμε στο σημείο «μηδέν» που έχουν συσσωρευθεί οι παλιές υποχρεώσεις με τις επιλογές του σήμερα και τον προγραμματισμό του αύριο.
Στον συγκεκριμένο εξοπλιστικό προγραμματισμό που έχει εκπονήσει το ΓΕΕΘΑ, το «key point» είναι η “ανάσταση” του υφισταμένου οπλοστασίου, που είτε όπως περιγράψαμε είχε παραμεληθεί λόγω οικονομικής κρίσης, είτε όμως και γιατί ορισμένοι δεν είχαν την όρεξη, τον προγραμματισμό ή ακόμη και το όραμα για το πραγματοποιήσουν.
Σύμφωνα με πληροφορίες έχει προϋπολογιστεί ότι τα επόμενα 3-4 χρόνια θα χρειαστούν περίπου 3 δισ. για έχουν οι Ένοπλες Δυνάμεις αξιόμαχο υλικό αξίας 50 δισ.
Κι όπως εύκολα μπορεί να αντιληφθεί κάποιος, η απόκτηση των RAFALE απλά ενισχύει την ικανότητα που ήδη έχουν οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας.
Του Χρήστου Μαζανίτη
