Τίτλοι τέλους για τον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ. Η δεύτερη στη σειρά διάσπαση είναι πλέον ante portas και τίποτε δεν δείχνει ικανό να την αποτρέψει.
Οι διαδικασίες του Συνεδρίου επιβεβαίωσαν το μη ομολογημένο, αλλά υπαρκτό σενάριο να οδηγηθεί το κόμμα σε μια συγκυριακή (ίσως) συρρίκνωση με την αποχώρηση του «αριστερού» τμήματος των στελεχών του, η συμβίωση των οποίων με τους πραιτωριανούς του Αλέξη Τσίπρα και τους γενίτσαρους των παλαιοπασόκων είναι, αντικειμενικά, αδύνατη.
Η Ομπρέλα από τη μία και ο αχταρμάς των προεδρικών από την άλλη ακολουθούν «εν τοις πράγμασι» παράλληλες πορείες, δεν συναντώνται πουθενά, λειτουργούν (κυρίως στο ιδεολογικό πεδίο) ο ένας στην ανατολή κι άλλος στη δύση, είναι κυριολεκτικά «από δυο χωριά χωριάτες».
Η τελευταία ελπίδα να συντηρηθεί, έστω τεχνητά, μια επίπλαστη ενότητα χάθηκε από την ώρα που η Ομπρέλα βγήκε επιθετικά στο Συνέδριο, κατέθεσε τις έντονες διαφωνίες της σε όλα τα θέματα και κυρίως στη διαδικασία εκλογής του Προέδρου και της Κεντρικής Επιτροπής και αξίωσε να ακουστεί ο λόγος της και να ληφθεί υπόψη στην διαμόρφωση της τελικής καταστατικής θέσης.
Μια ανάλογη τακτική που θα οδηγούσε σε ένα συμβιβασμό «από τα πάνω» ίσως συναντούσε την μεγαλοθυμία του Αλέξη Τσίπρα και των πραιτωριανών του και μείωναν την διάθεση του για την τελική σύγκρουση, αν εξελίσσονταν πριν το συνέδριο και παρασκηνιακά.. Δεν συνέβη ή αν συνέβη δεν απέδωσε, το θέμα είναι ότι στο Συνέδριο εξελίσσεται «η μητέρα όλων των μαχών», είτε αυτό αρέσει, είτε όχι.
Οι κραυγές, τα αναθέματα και οι ύβρεις των «προεδρικών» κάθε φυράματος και προέλευσης εναντίον του Ευκλείδη Τσακαλώτου και των υπόλοιπων της Ομπρέλας ήταν η ταφόπλακα για την συνέχιση της παραμονής τους στην Κουμουνδούρου, πλέον τίποτε και κανένας λόγος δεν υπάρχει αυτή να παραταθεί, χαμένος χρόνος είναι, προκοπή δεν πρόκειται να δουν.
Ο σκληρός πυρήνας των «προεδρικών», στην μανία που τους έχει καταλάβει να επανακάμψουν γρήγορα στην διακυβέρνηση της χώρας και να εγκατασταθούν και πάλι στα «Χειμερινά Ανάκτορα» στο Μαξίμου, δεν δείχνει κανένα έλεος απέναντι στους παλιούς συντρόφους, αντίθετα η συμβίωση μαζί τους «καταγγέλλεται» ιδιωτικά ως αδύνατη και ο δρόμος της αποχώρησης από το κόμμα ως η μοναδική επιλογή «για να μην δούμε χειρότερες εξελίξεις».
Η ομάδα Παππά, Σπίρτζη, Ραγκούση, Κοτσακά, Μπίστη και «λοιπές κυβερνητικές δυνάμεις» έχουν κυριαρχήσει απόλυτα και η άλωση του κομματικού μηχανισμού είναι βασικός τους στόχος, στην προοπτική αυτή δεν καταλαβαίνουν κανένα μπροστά τους.
Για την Ομπρέλα ό,τι ήταν να ειπωθεί ειπώθηκε, ότι ήταν να κατατεθεί κατατέθηκε, ότι ήταν να διευκρινιστεί διευκρινίστηκε. Οι απαντήσεις που έλαβε η αριστερή συνιστώσα είναι καταλυτικές εναντίον της συνέχισης της παρουσίας της στην Κουμουνδούρου, η εξέλιξη είναι αναπότρεπτη και δεν πρόκειται για κανένα λόγο να ακυρωθεί ή να ανασταλεί.
Τη ρήξη στην σημερινή συγκυρία και όχι αργότερα την ευνοούν και οι διαβεβαιώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη νγια το χρόνο διεξαγωγής των εκλογών, οι «Τσιπραίοι» εκτιμούν πως έως την επόμενη άνοιξη θα έχουν ενσωματώσει όλες τις αντιδράσεις και θα έχουν περιορίσει στο ελάχιστο την επιρροή της Ομπρέλας στον κομματικό μηχανισμό, καθώς η εκλογική της απήχηση εκτιμούν πως είναι από ελάχιστη έως μηδενική.
Ο Τσακαλώτος και η παρέα του βρίσκονται μπροστά σε τοίχο. Δεν έχουν στην πράξη παρά μια επιλογή, να αποχωρήσουν τώρα από το κόμμα για να διασώσουν την ενότητα της συνιστώσας τους και την προσωπική τους αξιοπρέπεια απέναντι σε ένα διογκούμενο αριστερό γενιτσαρισμό που τους απειλεί με εκλογικό αφανισμό.
Μια απόφαση τους «να μείνουν και να παλέψουν για τις ιδέες τους» είναι άνευ αντικειμένου και το γνωρίζουν καλά, στην βέλτιστη εκδοχή της θα τους μετατρέψει σε κομματικούς δουλοπάροικους – υπηκόους του Αλέξη Τσίπρα και της δικής του ηγετικής ομάδας, στην χείριστη θα τους αναγκάσει, μετά από καθημερινές πιέσεις, να αποχωρήσουν λίγο αργότερα, σε χρόνο κρίσιμο για την ίδια την ύπαρξη τους.
« Τ΄αγγειά γινήκαν θυμιατά και τα σκατά λιβάνι, οι γύφτοι γίναν δήμαρχοι κι οι κλέφτες καπετάνιοι» ανέκραξε, ενθυμούμενος την ιστορική φράση του Σουρή, εξερχόμενος του χώρου του Συνεδρίου παλιός, πασίγνωστος παράγοντας του ΣΥΡΙΖΑ με θητεία και στο ΚΚΕ Εσωτερικού για να καταδείξει την πορεία που πήρε το κόμμα, αλλά φευ! αυτός το έλεγε, αυτός το άκουγε, οι υπόλοιποι ήταν απασχολημένοι είτε να βρίζουν τον Τσακαλώτο, είτε να αποθεώνουν τον Πολάκη.
Οι στοιχηματικές έπαψαν να δίνουν αποδόσεις για την διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, δέχονται πονταρίσματα μόνο για τον χρόνο που αυτή θα εκδηλωθεί, οι μέρες μετά τις 15 Μαίου είναι αυτές που όλοι σχεδόν συμφωνούν ότι θα προκύψουν εξελίξεις.
Αν το διάστημα αυτό περάσει χωρίς την οριστική ρήξη, τότε για την Ομπρέλα «δεν έχει πλοίο, δεν έχει οδό», θα καταλήξει μια γραφική παρέα που θα θυμάται περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα θα κλαίει.
