Ζωγραφίζει ένα γυφτάκι μια τρισδιάστατη μύγα στον πίνακα πριν το μάθημα.
Την βλέπει ο δάσκαλος και νομίζει ότι ήταν αληθινή αφού ήταν τέλεια ζωγραφισμένη.
Προσπαθεί να την διώξει, τη βαράει με το χάρακα αλλά αυτή εκεί, ακάθεκτη.
Μόνο αφού άρχισαν να γελάνε τα παιδιά, κατάλαβε ότι κάτι τρέχει.
Παρατηρώντας την καλύτερα λοιπόν, διαπιστώνει ότι είναι ζωγραφιά.
– Ποιος έκανε αυτή την τέλεια ζωγραφιά;
– Εγκώ ντάσκαλο, λέει το γυφτάκι.
– Μπράβο αγόρι μου! Τέλεια ζωγραφιά. Αύριο πες του πατέρα σου να έρθει, θέλω να του μιλήσω.
Την επόμενη μέρα πάει ο μπαμπάς.
– Συγχαρητήρια κύριέ μου. Ο γιος σας έχει πραγματικό ταλέντο…
– Ντείρτον ντάσκαλε… Ντείρτον…
– Μα καλά! Εγώ σας λέω ότι το παιδί έχει ένα σπάνιο χάρισμα και εσείς μου λέτε να το δείρω..
– Βρε ντείρτου που σε λέω. Ντείρτου.
– Μα ακούστε. Εχθές ζωγράφισε μια μύγα στον πίνακα, τόσο τέλεια που την πέρασα για αληθινή.
– Ντείρτο πολύ σε λέω. Ξέρω εγώ…
Τις προάλλες ζωγκράφισε ένα μ*υνί στη σόμπα. Παππούς έκαψε γκλώσσα του και εγκώ τσουτσούνα μου. Ντείρτου που σε λέω…!
