Μια καθηγήτρια του γυμνασίου, οπαδός του Ολυμπιακού, περήφανη για την κατάκτηση του πρωταθλήματος πηγαίνει στο σχολείο με το κασκόλ της ομάδας και δηλώνει μέσα στην τάξη ότι είναι Ολυμπιακός και ζητάει από όσα παιδιά είναι κι αυτοί Ολυμπιακοί να σηκώσουν το χέρι τους.
Όλα τα παιδιά, Ολυμπιακοί και μη, από φόβο μην πάρουν κακό βαθμό, σηκώνουν το χέρι τους, δηλώνοντας Ολυμπιακοί εκτός από την Αννούλα, ένα συνεσταλμένο κοριτσάκι που καθόταν στο τελευταίο θρανίο.
Έκπληκτη η καθηγήτρια ρωτάει με αυστηρό τόνο:
– Αννούλα, γιατί δε σήκωσες το χέρι σου;
– Γιατί δεν είμαι Ολυμπιακός, κυρία.
– Τι; Δεν είσαι ερυθρόλευκη; Και τι ομάδα είσαι δηλαδή για να έχουμε καλό ρώτημα;
– Είμαι υπερήφανη που είμαι με το τριφύλλι, κυρία.
Η καθηγήτρια δεν πίστευε στα αφτιά της.
– Αννούλα, κοριτσάκι μου, τι αμαρτία έπραξες για να είσαι βάζελη;
– Η μανούλα μου είναι οπαδός του Παναθηναϊκού. Ο πατερούλης μου Παναθηναϊκάκιας βαμμένος, ο αδελφούλης μου μέλος της ΠΑ.ΛΕ.ΦΙΠ, οπότε κι εγώ είμαι Παναθηναϊκός, απάντησε η Αννούλα καμαρωτή καμαρωτή.
– Χμ, λέει η καθηγήτρια εμφανώς εκνευρισμένη. Κοριτσάκι μου αυτός δεν είναι λόγος να είσαι βάζελη. Δεν πρέπει να κάνεις ό,τι κάνουν οι άλλοι και πολύ περισσότερο να επιτρέπεις στον οικογενειακό σου κύκλο να καθορίζει τη ζωή σου. Πρέπει να είσαι ελεύθερη, ανεξάρτητη. Αν π.χ η μάννα σου ήταν πόρνη και πρεζόνι, ο πατέρας σου αλητάμπουρας, αλκοολικός και έμπορος ναρκωτικών κι ο αδελφός σου ξεφωνημένη αδελφή στη Συγγρού, εσύ τι θα ήσουν;
– Σίγουρα οπαδός του Ολυμπιακού, κυρία.
